ik vind het oei ik groei boek erg interessant en lees hem 1x in de zoveel tijd eens door (bij de sprongetjes waar we ongeveer zijn) maar neem het niet allemaal al te serieus. maar vroeg me ff af, hebben jullie het ook dat als je die stukjes leest van de ouders over wat hun kind ineens deed of kon, dat je denkt: 'dat je dat bij je kind opvalt en dat asocieert met een sprong?!!!' bijv. zoiets van; 'mijn dochtertje wilde ineens helemaal niets meer doen blablabla' Zulke dingen vallen mij helemaal niet zo op bij mijn zoontje. (misschien heb ik wel een makkelijk kind ) ben ik dan de enige die dat soort dingen niet ziet? en dan nog iets: ik lees wel atijd ff wat voor sprong er weer aan komt of waar we middenin zouden moeten zitten. erg interessant allemaal, maar die dingen zie ik rond die weken dat het zou moeten gebeuren niet. ik lees daarom ook altijd ff de vorige sprong weer door en vind het veel leuker en interessanter om te zien dat mijn zoontje die dingen inmiddels bijna allemaal kan. doen jullie dit ook zo? dat je het naderhand juist als naslagwerk gebruikt ipv. te kijken waar je kind middenin zou moeten zitten? was ff benieuwd... (of ben ik weer lekker warrig aan het schrijven? ben moe nl. het is al laat...)
En nu is het nog later maar toch een helder antwoord: het Oei ik groei boek is bij mij na een maand of 2 in de boekenkast terecht gekomen en daar niet meer vandaan gekomen. Ik herken geen sprongetjes en ik irriteerde me mateloos aan een boek wat zich toch voor een flink deel gevuld heeft met letterlijke herhalenen van de zgn sprong daarvoor. Ik weet dat er talloze ouders zijn die de sprongen wel herkennen (waaronder mijn zus, niet bepaald de achterlijkste) maar hier? Nope! Ik herken je verhaal dus wel maar daarnaast vind ik Oei ik groei niet respresentatief in de ontwikkeling omdat ze eigenlijk altijd uitgaan van de snelste ontwikkeling in een bepaalde fase.
mijn zoontje had/heeft wel degelijk last van fases gehad die je sprongetjes zou kunnen noemen, sommige dingen herken ik er echt in, maar qua dingen die ze moeten kunnen vind ik dat het boek wel erg voorloopt op dingen,,, in het boek stond soms iets dat mijn zoontje pas 2 of 3 maand later kon
ik lees het boek ook idd zoals jij. en vind de spelletjes die eraan staan wel handig die ze dan leuk zouden moeten vinden-en ook zo is! hier nooit een sprong herkend, maar ik geloof er ook niet zo in. tuurlijk kan een baby steeds meer en de een is sneller dan de ander. maar hij is ervoor nooit een tijd jengelig, maakt minder geluiden, wil terug naar mama etc. Als hij een keer een paar dagen vervelend is dacht ik weleens, hee, een sprong? en dan daarna weer een dag heel vrolijk en dan weer een dag minder. nee, kan je geen peil op trekken. maar zo is dat bij ons hoor, misschien dat anderen het wel merken. ik ken niemand in mijn omgeving die sprongen herkent.
Ik heb het boek destijds bij Eva aangeschaft, omdat ik werkelijk niets meer snapte van Eva op dat moment en er knettergek van werd en toen las ik in een winkel een stukje uit het boek.... stond met tranen in mijn ogen omdat werkelijk alles wat erin stond precies zo was als bij ons. Ik geloof dat Eva toen een week of 7 was? Toen het boek gekocht en er toch wel veel aan gehad, vooral de herkenning was fijn om te lezen, bevestigde dat ik niet gek werd en het eigenlijk best goed deed . Op een gegeven moment, ik denk rond de 10 maanden, nooit meer in gekeken. Ik ben benieuwd hoe het dit keer met Lisa gaat, ik hoop het boek niet 'nodig' te hebben
Ik herken er niet zoveel in, vaak als J. in lastige periode zit hou ik mezelf maar voor dat het een sprongetje is. Ik irriteer me vooral aan die stukjes van ouders die erin staan....herken daar echt nooit wat in. In het begin heb ik em nog wel gebruikt, maar nu ligt ie al een paar maand ongebruikt in de kast.
Bij de oudste heb ik nog nooit 1 sprong herkend. De jongste houdt zich wel aardig aan het sprongenschema, die is soms ook werkelijk een paar dagen niet te genieten en kan ineens daarna los lopen, of kent ineens een paar woordjes. Dus bij hem zie ik de sprongen wel echt terug. Maar goed, ik vind dat je er niet zoveel aan hebt, leuk idee dat er een sprong plaatsvindt, maar ik wil gewoon dat hij weer normaal gaat slapen en eten, haha, en dat moet je toch uitzitten. Verder gebruikte ik het boek vooral voor de spelletjes, heb er wel wat leuke ideeën in opgedaan.
De eerste keer las ik nog wel eens hoe ouders het ervaarden maar gut o gut wat een dramagezeur zeg! (aan de ene kant fijn want dat ga je van het ergste uit en valt het altijd mee) Nu is mijn dochtertje misschien milder in sprongetjes maar heb echt nachtenlang met haar in de armen gelopen hoor en voelde dat echt niet als een blok aan mijn been of werd het beu. Ik vond het juist alleen maar sneu voor haar en was erg blij dat ik er voor haar mocht/kon (mag/kan) zijn. Als ze een periode aan mijn benen hangen had tilde ik der toch gewoon op ook al was ik aan het koken, kan makkelijk. Nu ben ik een supergeduldig persoon als het om kinderen gaat (bij volwassenen irriteer ik me gauw haha) dus dat heb ik dan wel weer mee. Boek heb ik nadien nog doorgespit om te kijken of er nog iets in stond wat leuk was om te doen maar moest altijd wel wat sprongen vooruit lezen. Ben blij dat ik hem heb kunnen lenen van mijn zus want had hem echt nooit zelf gekocht. Altijd maar die herhalingen ook etc.
Charlotte was altijd al een erg makkelijk kind en bij de eerste huilperiode heb ik het boek even erbij gehaald (gekregen van een nicht, niet zelf gekocht). Maar wat een onzin en doordraverij. Ik heb het doorgebladerd en meteen weer in de kast gelegd en nooit meer ingekeken. Het zal wel zo zijn ja, een sprongetje, maar om daar nou een 10 pagina's tellend, zich steeds herhalend, verhaal aan vast te knopen..... nee sorry. Ik zie de ontwikkeling ook wel zelf, daar heb ik dat boek niet voor nodig met de 'soep van het leven'
Op aanraden van velen het boek aangeschaft, maar ook ik irriteerde me aan de herhalingen die erin staan. Ook de dingen die ze na een sprong "zouden moeten kunnen" vond ik erg voorop lopen (en ons zoontje is echt niet heel langzaam ofzo!) Ook worden de sprongperiodes erg uitgesmeerd over een periode van weken soms, waardoor ik het idee heb dat je van de ene in de andere sprong beland. En ik hoor ook velen om me heen "de sprongetjes" de schuld geven als hun kind niet te genieten is. Ik heb het boek na een week of 10 weggeven. Soms heb ik nog weleens spijt daarvan, zoals laatst toen ons zoontje echt 1,5 week heel aanhankelijk, huilerig en zeurderig was. ik had toen wel even willen kijken of dat dan toevallig een sprong zou zijn geweest. (Afgelopen jaar heb ik geen een sprong ontdekt op de tijden dat het zou "moeten"). Via dit forum kwam eik erachter dat het hoogst waarschijnlijk de 13 maanden sprong kon zijn en ik herkende wel alle symptomen. MAAR.... hij kan nu niets meer dan daarvoor.... haha... . ik blijf een beetje sceptisch.
Ik merk hier wel duidelijk veranderingen rond de momenten waarop je kind volgens oei-ik-groei een sprong doormaakt. Bijna alle 'symptomen' zie ik dan terug bij mijn zoon. Misschien valt het mij wel op omdat hij tussen de sprongen door zo extreem makkelijk en lief is. Dat contrast is dan nogal groot. Ik vind het oei-ik-groei boek ook vreselijk, en heb sowieso moeite met het idee dat alle kinderen zich op een gelijke manier, op gelijke momenten zouden ontwikkelen. Maar toch klopt het bij ons wel, gek genoeg...
ze hebben de weken zelfs vaak zo uitgesmeerd, dat je kind eigenlijk altijd wel in een sprong kan zitten
Dat is ook weer waar... als je kijkt naar de sprongen met 11, 13, 15 en 17 maanden... die duren allemaal zo lang dat je kind eigenlijk gewoon van 11 tot 17 maanden in een sprong zit. Gezellig En daarna begint de peuterpuberteit
Nee die begint daarna inderdaad pas. Helaaaaaas.... Maar misschien heb jij wel een vroege vogel en ben je er al vanaf als anderen ermee beginnen, kan ook natuurlijk!
In het begin heb ik het boek veel gebruikt. Ik herkende wel vooruitgangen en dat mijn dochter meer stimulans nodig had tijdens die perioden. Dan pakte ik het boek om te kijken welk speelgoed bijv leuk was voor haar. Nu kan ik het inmiddels dromen en ik ken mijn dochter. Ik zie wanneer ze toe is aan nieuwe dingen en vooruit gaat. En weet wat leuk is voor haar. Iemand boek kopen?
Heb het boek nooit letter voor letter gelezen. geloof wel degelijk dat baby's sprongetjes hebben. en bij het ene kind zul je er veel van merken en het andere kind weinig. Emma heeft periodes waarin ze minder in haar vel zit en dat is wel altijd toevallig rond de tijd die het boek noemt. Ik vind ook die herhalingen erin irritant. Maar sommige dingen zijn wel handig in het boek vind ik.
sommige dingen herken ik zeker, maar nooit als oei ik groei zeg dat het moet gebeuren. ik lees het op dezelfde manier als horoscopen, als het uitkomt is het leuk, de rest interesseert me niet zo..