Mijn dochter is 3 en kan al heel erg goed praten. Ze loopt echt een beetje voor op haar leeftijd denk ik. Maar sinds een kleine week stottert ze enorm en komt ze soms helemaal niet meer uit haar woorden. Ik vind het zo zielig. Waar kan dit door komen en wat moet ik er mee?
Emma heeft dit ook een paar keer gehad. Al heel vroeg heel goed praten en dan opeens stotteren. Is er iets veranderd bij jullie thuis, spanningen, ander bed zo iets dergelijks? Ik kreeg van het KDV de tip het zoveel mogelijk te negeren, niet zinnen afmaken. Het is altijd weer na een paar weken over gegaan ( ik was zwanger van haar zusje en het was een pittige zwangerschap)
mijn zoon was 2 toen hij er last van kreeg, bij hem bleek dat hij meer woorden achter elkaar wou plakken, dus ipv van een zin met 3 woorden, een zin van 4 of 5 woorden maken, en hij bij het eerste woord al aan het nadenken was over het 2e 3e en 4e woord waardoor hij bleef hangen in het eerste woord, advies was, niet laten merken dat jij daar last van hebt, aan blijven kijken als hij tegen je praat, niet zijn zinnen afmaken,.
Veel peuters doen dat een keertje. Dat is opzich niet erg. Niet teveel mee bemoeien, rustig uit laten spreken en afwachten. Alleen als het langer duurt, zeg 2 maand ofzo, dan kun je eens kijken of er iets mee gedaan moet worden. Vaak zie je het bij een ontwikkelsprong of drukte.
Idd, je hoort het vaker dat peuters ineens kunnen gaan stotteren. Kindje van een vriendin ook, er zat een verhuizing aan te komen en toen begon het ineens. Is later vanzelf over gegaan. Buurmeisje ook, duurde een paar weken en dat ging ook vanzelf over.
Hier hetzelfde verhaal. Een hele vroege prater die opeens niet meer uit zijn woorden kon komen. Ik kon wel huilen. Hij zei de helft van de woorden uit de zin wel 10x achter elkaar. Vreselijk. Maar gelukkig is het vanzelf weer overgegaan.
Dit las ik op internet: Stotteren is niet vloeiend spreken. Dit kan op verschillende manieren tot uiting komen. Mogelijke vormen van stotteren zijn: Herhalen van klanken (b-b-b-boek), woorddelen (ta-ta-ta-tafel) of woorden (ga-ga-ga je mee?), Verlengen van klanken (mmmmag ik mee?), Vast blijven zitten op bepaalde klanken door grote spierspanning en blokkeren van de adem; je wilt wat zeggen, maar het lukt niet. Tijdens de spraak-/taalontwikkeling (tot ± 6 jaar) maken sommige kinderen een periode door waarin zij hakkelend of haperend spreken. Een kind in deze ontwikkelingsfase is nog niet altijd in staat zijn gedachten om te zetten in woorden en zinnen. Wanneer het iets te gehaast of gespannen wil vertellen, struikelt het soms over zijn woorden. Dit is normaal tijdens de spraak- / taalontwikkeling. De onregelmatigheden verdwijnen meestal als het kind zijn gedachten beter onder woorden kan brengen. Het hakkelen of haperen hoeft geen stotteren te worden. Wat ik me wel af vroeg of het stotteren het enige is dat zo plotseling is veranderd. Stotteren kan ook een uiting van spanning zijn...
onze dochter had dit ook op die leeftijd en die was ook al heel snel met praten. Schrok er ook enigzins van... Wij kregen als advies, totaal negeren, want juist als je er iets van zegt wordt het erger. Ook al bedoel je het nog zo goed.
Inmiddels zijn we bijna 2 weken verder en stottert ze nog steeds. Zelfs de leidster van het KDV vond het erger worden. Ik vind het zo zielig, ze heeft er zelf ook last van. Ze gaat dan ineens met de hand voor de mond of maakt gekke geluiden. Moet ik het nou nog steeds afwachten of naar de dokter? Er is trouwens niets veranderd in haar leven. Geen grote spanningen ofzo waar het door zou kunnen komen. Wel valt het me op dat ze nog steeds nagelbijt, dit doet ze al zo lang...
Zoals al eerder gezegd werd kan het ook aan de ademhaling liggen, maar ik weet er te weinig vanaf om er iets zinnigs over te zeggen. Het enige wat ik zou kunnen zeggen is zodra je dochter er last van krijgt dat ze stottert (en dat is nu geloof ik aan de orde, zei je) dan zou ik om advies gaan vragen bij een deskundige.
ik zou me ook nog niet te veel zorgen maken. Jamie stottert ook een beetje. vooral als hij enthousiast is en iets wil vertellen. dan komt hij vaak niet uit zijn woorden of herhaalt woorden vaak. ik negeer het, help hem wel door te laten merken dat ik weet wat hij bedoelt. mijn broertjes (18jaar) durven er wel eens mee te lachen maar dat hak ik gelijk de pan in. vooral niemand ermee laten spotten want dat merken ze maar al te goed, voelen ze zich onzeker en word het erger x
Vanavond had ze er toch echt weer moeite mee en ik vind het dan zo zielig!! Ik heb de vraag inmiddels (via mail) bij mijn huisarts neergelegd. Ga liever onnodig naar de logopedist dan dat ze altijd blijft stotteren...