'Afdwingen' of 'van nature'

Vaak is het ook zo dat het wel moet vanuit de omgeving.

Hier in BE mogen kinderen bijvoorbeeld naar de kleuterschool vanaf de vakantie nadat ze 2.5 zijn geworden (5 instapmomenten per jaar).

Maar tegelijk zijn er heel veel kleuterscholen die het verbieden om je kind met een pamper naar school te sturen (kleuterjuffen die 30 kleuters in hun klas hebben zitten en die dus geen zin / tijd hebben om 15 pampers te gaan vervangen tijdens hun uren want zo komen ze totaal niet aan lesgeven en er zitten nog 29 andere kinderen in hun klas die ze niet alleen kunnen laten).
En elk opvanginitiatief - crèche, onthaalmoeder - is hier maar voorzien tot 2.5 à 3 jaar. Heel veel OM's en crèches nemen ook gewoon nieuwe kinderen aan vanaf het eerste of tweede mogelijke instapmoment op school, zodat je je plaats dus gewoon kwijt bent vanaf dan.
Dan moet je kind dus echt wel overdag droog zijn ten laatste op zijn 3 jaar of je zit in de troubles met opvang.

Hier in BE is dus bijna elk kind dat geen medische problemen heeft overdag droog op zijn 3de.
Want een kind dat hier op zijn 3 nog niet naar de kleuterschool gaat voor minimum halve dagen (zonder dat er een medische oorzaak is), wordt tegelijk ook als "raar" en vreemd bekeken. En dan vooral de ouders van dat kind .


Of de tandarts die bijvoorbeeld maar blijft zeuren bij elke halfjaarlijkse of jaarlijkse controle over een verkeerde beet door een speen. Of over tanden die scheef groeien.


Ik heb soms ook iets van "op hun 16 doen ze bepaalde zaken echt niet meer". Ik heb immers nog geen enkele 16-jarige nog een speen in zijn mond zien steken of een fles melk.
En zowat geen enkele 16-jarige slaapt nog (vrijwillig) bij zijn ouders in bed.

 

Zindelijk maken: ze was er duidelijk aan toe, het ging ook heel makkelijk (had ik nooit gedacht).
Speen weg: ze sliep overal zonder speen behalve thuis, ik heb het gewoon geprobeerd en het ging goed.
Puckababy slaapzak omdat dat ding te klein werd.

Ik doe alles op gevoel en dwing echt 0,0. Kinderen laten zich niet dwingen is mijn mening.
En heel eerlijk ik weet vaak niet eens of mijn dochter ergens in "voor" of "achter" loopt.

 

Onze dochter is nog niet zindelijk en ik word vaak heel raar op aan gekeken, we hebben van de zomer geprobeerd maar ze was er toen niet aan toe...

Nu ga ik er niet aan beginnen aangezien ik hoogzwanger ben en ze geeft ook verder niets aan... We zien wel over een maand of twee...


Speen was wel noodzaak, ze heeft een spleetje tussen haar voortanden en dat werd steeds groter door die speen dus de tandarts en logopedist adviseerde wel om nu te stoppen...

Verder laat ik haar maar haar gang gaan, het is een heel gevoelig meisje en dwingen gaat zoiezo niet werken, ze moet dingen echt zelf uitvinden... komt vanzelf wel goed denk ik maar.

 

Speen ben ik nooit mee gestopt, ze stopte er mee toen ze 4 was. Vanaf 2 nam ze hem al nooit meer mee naar beneden gelukkig.
Zindelijk was mijn oudste met 3 jaar, was heel makkelijk. Ik kocht 30 onderbroekjes bij de hema en toen het warm was buiten liep ze in haar onderbroek, bij een ongelukje gooide ik die gelijk in de emmer water en savonds alles in 1 keer in de wasmachine. Ze was binnen 1 week zindelijk, dag en nacht.
Jongste ga ik kijken deze zomer, die is dan 2,5, of ze er dan aan toe is. Ze plast al wel elke dag een keer op het potje. En een speen heeft ze nooit gehad.

Slaapzak heeft de jongste nog aan, ik denk dat ik die pas uit doe als ze uit het ledikant gaat.

Waarom doen we wat we doen, omdat het allemaal vrij makkelijk gaat. Ik heb niet het gevoel dat ik ze ergens in dwing.

 

Hier is alles ook een beetje vanzelf gegaan, zindelijk met 3.6 jaar en in een keer goed dag en nacht, speen heeft ze nooit gehad en ze heeft nog steeds elke avond voor het slapen gaan een heerlijk flesje melk, tja ze vind het nog zo lekker dus boeien er komt vanzelf wel een moment dat ze zich te groot voelt

 

Hmm mja.. Wij waren de eerste in mijn omgeving met bovendien een relatief snel kind (al wist ik dat toen nog niet)
Dus wij deden het vooral wanneer het gebeurde

 

Wat zindelijk maken/worden betreft geloof ik juist niet in 'er niet klaar voor zijn'; in veel andere culturen dragen baby's nooit een luier en zijn ze dus meteen zindelijk, geven duidelijk aan wanneer ze moeten plassen en poepen. Hier zijn we zo gewend aan luiers, dat we denken dat we moeten wachten tot een kind zelf door heeft dat het plast dn poept; met de luiers nu is dat heel lastig, die absorberen razendsnel. Mijn oma vertelde ook dat haar kinderen allemaal met 1,5 uit de luiers waren, de jongste zelfs voor ze 1 was. Ze lette gewoon goed op hun natuurlijke ritme en zette ze op het potje als het daar tijd voor was. En dat deden haar vriendinnen en zussen ook, het was volkomen normaal.

Hier spelenderwijs zindelijk aan het worden, gaat prima en er is echt geen sprake van dwang.

Slaapzak uit zie ik zelf niet echt als een issue? Mijn dochter vond de deken een week niet boeiend, daarna kroop ze er lekker onder.
Speentje heeft ze wel nog, maar we zien dat ook aan haar gebit; hij moet dus weg. Maar én zindelijk worden én speen weg vind ik te veel, dus speen gaat pas als ze een tijdje zindelijk is. Niet leuk, wel noodzakelijk voor haar gebit. Ik heb idd nog nooit een volwassene met een speentje gezien, maar wel met permanente draadjes achter de tanden om die op hun plek te houden na jarenlang een beugel

 

Het ligt er maar net aan, hoe de situatie is en welke noodzaak het heeft.
Zo hebben we wel bij beide kinderen wel rond hun 2e de speen weggehaald. Voor mij is dat het slecht is voor het gebit is voldoende reden.
Zindelijk worden ging bij de oudste vanzelf toen ze 2,5 was en de jongste hebben we verteld dat als het zomervakantie is, hij geen luier meer hoeft. Hij was toen bijna 3 en sindsdien zindelijk. Beetje stimulatie dus wel maar als dat niet was gelukt hadden we het eerst laten rusten.
Verder merk ik steeds weer dat kinderen de meeste dingen zelf wel aangeven als ze er aan toe zijn. Merk ik nu ook met dochter op school en lezen, schrijven etc. Ze had er totaal geen interesse in en ineens begint ze met schrijven. Net zoals zoon met tekenen, deed niks met een potlood en zo ineens tekent hij een poppetje.
De meeste dingen komen vanzelf en sommige dingen hebben wat meer stimulatie nodig. Niks mis mee. Afdwingen lijkt me niet nodig.

 

Oh idd; ik dwing niets af tenzij dat écht moet (zoals bv bij scheve tanden door de speen). Ik ga het alfabet er niet in rammen, ga haar niet dwingen een hoge toren te bouwen of alle kleuren hypercorrect te benoemen (van rood tot oker en van geel tot diep indigo); dat doe ik puur op haar interesse (en die gaat momenteel niet verder dan blauw, groen en soms geel en rood ).

 

Zindelijk rond 2 jaar. Waarom? Omdat kinderen het geweldig vinden om zeggenschap te hebben, zelf dingen te kunnen, onafhankelijk te worden. Zo konden ze zich ook jong al goed aan en uitkleden.

Speentje tussen 2, 5-3jr. Waarom? Omdat het niet bevordelijk is voor de mondontwikkeling en slaapassociaties. Daarnaast slist dochter en spenen maken dat er niet beter op. Tot 9 mnd op verzoek en daarna alleen met slapen/ziekte/lange autoritten. Waarom zo lang? Liever een speen dan een duim.

En de slaapzak? Die gaat uit als je naar een groot bed gaat... anders kan je ook niet lekker rondlopen toch? En dat hoefden ze hier niet te leren. Ging gewoon uit.

Maar ik begrijp dat "dwingen" wat gebruikt wordt in de titel niet. Ik ben juist van mening dat veel mensen hun kinderen klein houden door geen vertrouwen te hebben in wat ze WEL kunnen en ze met alles te helpen en weinig van ze verwachten. Mijn ervaring is dat kinderen het super vinden om vertrouwen te krijgen en daardoor ook vlot veel dingen zelf kunnen en willen. En DAT vind ik dan wel weer makkelijk!

Nature? Vogeltjes worden gewoon het nest uit geduwd om te leren vliegen... best dwang denk ik zo maar

 

Ik kijk gewoon wat zoon aangeeft. Hij duimt en heeft geen tut. Duimen overdag doet hij zelden alleen als hij moe/lui is, en in zijn slaap valt hij uit zijn mond. Ik zeg er nu dus nog niets van. Gaat hij meer duimen dan wellicht wel.

Zindelijkheid kijk ik ook wat hij aangeeft. Vd zomer anders sowieso er actief mee aan de slag.

Alles op z'n tijd..

 

Ik probeer dingen op gevoel te doen ,maar ook een beetje te stimuleren.
Zoon was 3 jaar en 2 maand en ik heb hem gestimuleerd met zindelijk worden en dat ging heel snel.
Dochter daarintegen, vroeg met 2 jaar en 2 mnd. Luier af??? En toen was ze meteen zindelijk.
Het speentje van mijn dochter wil ik bijv graag weghebben. Ze slaapt er nu alleen in de avond nog mee ,maar ik stimuleer haar wel een beetje dat als ze straks naar school gaat het speentje toch echt weg met

 

Helemaal mee eens! Kinderen groeien op het vertrouwen dat wij ze geven en zijn hartstikke trots op het stukje zelfstandigheid op jonge leeftijd. Ik denk dat het valt of staat met de manier waarop je het als ouder brengt. Ben je streng en dwing je iets af óf bied je het spannend aan en is het een uitdaging voor een kind?

 

Eens met Cygnet, kinderen genieten volgens mij van mijlpalen en van het hebben van eigen verantwoordelijkheden.

Verder vind ik dat 'niet afdwingen' van veel ouders eerder een soort gemakzucht, en een gebrek aan communicatie met hun kind.
Het is veel gemakkelijker om ze in een pamper te hijsen, waarin ze niet eens voelen wat ze gedaan hebben. Het is veel gemakkelijker om de fopspeen als stopknop te geven i.p.v. te begrijpen waar kind eigenlijk om vraagt.

De meeste kinderen hebben ergens tussen de anderhalf en twee jaar een moment waarop ze zich bewust worden van plas en poep, en op dat moment zijn ze ook gevoelig voor (vrij snel) zindelijk worden. Een pamper die alles opneemt belemmert ze in het ervaren en voelen, en dan is het niet raar als ze met 3,5 of zelfs 4 nog afhankelijk zijn van die pampers...op het moment dat ze zindelijk konden en wilden worden werd ze het tegendeel aangeleerd, namelijk dat ze dat gewoon in een luier konden doen! Door een kind lekker in de blote billen rond te laten lopen en kruipen leren ze sneller. En in een wasbare luiers voelen ze ook meer wat ze doen.

 

Dit kan een breed gesprek gaan worden, vooral omdat ik persoonlijk het verschil tussen afdwingen en van nature erg groot vind. De afstand tussen de andere opties is nogal groot, waardoor je geen duidelijk beeld hebt van de vraag ansich.

Het wordt al genoemd in de vorige post, dat het stukje "van nature" ook wel eens een vorm van gemakzucht is. De andere kant vind ik dan ook weer dat afdwingen ook omgevormd kan worden in "stimuleren" en daar is niets mee.

Het is per kind toch wel afhankelijk wanneer het ergens aan toe is. Heel krom bekeken stoppen wij als volwassenen er een speen in en vervolgens vinden we dat ie er weer uit moet. Terwijl zo'n speen wel degelijk positief kan bijdrage, is zo'n ding eigenlijk niet eens nodig. Het gaat om balans. Maar ook de alertheid van de ouder richting de behoeftes van het kind in combinatie met een stukje gezond verstand. Ik heb inderdaad nog nooit iemand van 18 gezien met een speen, maar het is wel bewezen dat het voor het gebit, spraakontwikkeling en weet ik wat allemaal, niet echt goed is. Als je er dus aan begint, is het verstandig om je bewust te zijn van de evt. gevolgen en het moment om het weer af te bouwen.

Hier ben ik zelf vrij relaxed in de zin van; zindelijk worden ben ik spelenderwijs mee begonnen toen ze net twee was en toen ze drie was en een beetje, was ze het ook. Gebeurd bij haar gastouder trouwens, het was mooi weer en ze dacht; we kijken het aan. Dat er een vriendinnetje van dezelfde leeftijd al zindelijk was, scheelde. Hier thuis hebben we het doorgezet en 's nachts bijvoorbeeld de luier omgelaten en er verder niet veel aandacht aan gegeven, behalve positieve benadering. Na een x-aantal nachten droog, hebben we gewoon geen luier omgedaan en dat ging goed. Prima.

Met andere dingen let ik op de behoeftes en probeer ik daar op in te spelen. Daar waar het ene kind dus alleen interesse heeft in de kleur blauw, heb ik een kind dat nieuwsgierig is naar de tussenliggende kleuren en dus leer ik die haar ook aan. Dat is geen afdwingen, maar stimuleren. Daar zit dus wel een nuance in.

 

Als het om echt 'van nature' gaat, dan geef je je kind helemaal geen luiers. Van nature wil een jong het nest niet bevuilen (dus ook een baby niet). Maar dan moet je als ouder wel heel erg alert zijn op je kind.

 

Ik sluit me aan bij cygnet. Ik denk ook dat kinderen vaak veel meer kunnen dan wat wij ouders denken dat ze kunnen.

 

Ik snap het ook niet dat afdwingen van sommige.

Onze dochter is 2 jaar en bijna 4 maanden, en we zijn wel bezig met zindelijk worden. Maar dit kwam op haar verzoek. We hadden een potje staan en daar zat ze sinds vorig jaar met kleding en al op. En steeds vaker wilde ze echt plassen sinds haar zusje geboren was. Nu is ze als ze wakker is zo goed als zindelijk, alleen met het slaapje voor de zekerheid een luier om en als we meer dan een uur de auto in gaan(dan slaapt ze ook). Als het aan mij had gelegen had ik er nog niet mee begonnen met een baby van een paar weken die bv krijgt, druk zat. Maar ja, het loopt hoe het loopt.

Speen heeft ze altijd alleen met slapen gebruikt, en dat doet ze nog. Zolang de tandarts het niet erg vind mag ze hem gebruiken.

En de slaapzak, die gebruikte ik in het ledikant. Toen ze naar haar nieuwe kamer ging en peuter bed wilde ze onder een dekbed, net als haar neefje. Totaal geen probleem mee gehad, ze mag ze ook aan als ze dat zou willen.

 

Ik heb geduimd tot mijn 24e (toen ging ik samenwonen) dus niet alles gaat voor je 18e vanzelf wel goed komen

ik denk dat er ergens tussen " afdwingen" en "van nature" bij al die onderwerpen per kind verschillend een moment is waarop je met een heel klein beetje sturing een maximaal effect kunt bereiken. Als een kind na weken trainen en bloed zweet en tranen nog totaal niet reageert op zindelijkheidstraining dan ben je te vroeg en is hij er nog niet aan toe.
Aan de andere kant: Ik zag er heel erg tegenop mijn zoontje zn speen af te leren met 2,5 jaar , maar tot mijn stomme verbazing ging het gewoon in 1x goed. Ik had helemaal niet gezien dat hij er allang aan toe was.