Dag dames, Mijn oma wordt dit weekend 80 en dat wordt gevierd met een etentje met de hele familie. Heel leuk, maar ze wonen 2,5 uur rijden (zonder files, en de route gaat langs een aantal knelpunten) van ons vandaan. Nu ben ik bijna 29 weken zwanger en ik voel dat een aantal dingen me meer moeite kosten, zoals o.a. autorijden of in de auto zitten. Ik heb sowieso al ontzettend pijn in mijn stuitje en helemaal als ik in de auto heb gezeten. Ook word ik snel misselijk onderweg, ook een nieuw kwaaltje. Dit maakt dat autorijden niet meer echt fijn is, en zeker niet 5 uur op een dag in de auto zitten (in het gunstigste geval, dus zonder files). Ik was uiteraard van plan haar verjaardag niet ongemerkt voorbij te laten gaan, we zouden een cadeautje per post opsturen, haar voor het feestje bellen en zeggen waarom we niet komen en op haar verjaardag zelf (dat is twee dagen later dan het feestje) ook nog even bellen. Maar toch, mijn gevoel... ze wordt maar een keer 80, het is een heel lieve oma en ik wil haar gewoon niet teleurstellen... godzijdank is ze wel nog gezond en kwiek, dus hoop eigenlijk dat ze eens onze kant op komt met mijn ouders. Ze zal toch wel begrijpen dat je met een zwangerschap rustig aan moet doen, en zeker onderweg? Daar blijven slapen is nu geen optie omdat mijn man op zaterdag werkt. Ik weet niet, ik wilde dit gewoon even delen, mijn gevoel zegt dat ik niet kan gaan en we hebben ook al besloten dat het niet gaat, maar ik wil haar ook niet voor het hoofd stoten... al denk ik dat ze het wel begrijpt. Of ben ik egoistisch bezig?
"met een zwangerschap rustig aan doen" zou ik recht tegenover "80 jaar en rustig aan doen" zetten. Als zij wel de reis van 2,5 kan maken, dan kan jij dat toch ook?
Ik weet niet of ze de reis kan/wil maken, ze is hier nog nooit geweest. Ik wilde het aan haar voorstellen dat ze een keer meekomt als mijn ouders bij ons op bezoek komen zodat ik haar wel zie. Mijn oma is zoals gezegd gelukkig nog heel kwiek en fietst nog lange afstanden. Met mij gaat het daarentegen minder als ik in de auto zit, verder heb ik gelukkig weinig klachten (alleen bij het lopen soms), maar die auto is killing voor mijn stuitje. Ik voel me alleen zo schuldig tegenover haar...
liggen in de auto, is ook heel erg killing als je misselijk word in een auto.... ik snap de TS wel hoor, kan je er niet blijven slapen heb je even om bij te komen.. als het echt een lieve oma is, en ze is al wat ouder.. straks krijg je echt spijt dat je niet gegaan bent.. en anders na de bevalling een keer met de baby naar haar toe...
Ik zou zeker gaan, niet alleen voor je oma maar ook voor jezelf. Mijn Opa is nu 82 en was ook nog heel fit toen hij 80 was, liep minstens een uur per dag, deed alles op de fiets en is zelfs nog met de camper naar venetië gereden. Maar het kan zo hard gaan en nu is hij qua gezonheid heel erg slecht. Hij heeft kanker en het is nu zeker dat hij niet lang meer te leven heeft. Je wilt echt niet dat je er dan achter komt dat je er veel te weinig geweest bent. Ze is nu nog kwiek, maar het kan zo hard gaan. Gezien ze ver weg woont zal je er vast niet al te vaak komen dus grijp deze mooie gelegenheid aan om er heen te gaan! En over het lang in de auto zitten. Ik ben de dag voor de bevalling nog van Eindhoven naar Amsterdam gereden (niet zelf). Gewoon regelmatig stoppen en dan is het wel te doen.
Moeilijk hoor. Je eigen gezondheid is natuurlijk het allerbelangrijkste, zeker nu je zo ver in je zwangerschap zit. Maar ja...zo'n lieve oma die 80 wordt. Wordt het feestje in haar eigen huis gegeven? dan kun je, als je bent aangekomen eventjes op bed gaan liggen en als je jezelf dan weer beter voelt, kun je lekker met haar mee feesten. Is dat een beetje te doen, als je wat langer voor je reis uittrekt zodat je even tussendoor je benen kunt strekken? Ik noem maar wat hoor, zou het zonde voor jou en je oma vinden als je het feest zou missen.
Bedankt voor de reacties... dat zit ook continu in mijn hoofd, wat als ze straks wel aftaktelt, ik moet er niet aan denken. Als ik mijn ouders zie (gemiddeld ga ik een keer per twee maanden naar ze toe voor een weekend), ga ik ook altijd bij haar langs. En ik wilde haar voorstellen om het volgende weekend met mijn vader mee te rijden naar ons toe. Ik hoop dat dat het enigszins goedmaakt. Sowieso zouden we na de bevalling met haar achterkleindochter naar haar toe komen, en ik hoop ook dat ze op kraambezoek kan komen. Liggen in de auto is zo mogelijk nog erger dan rechtopzitten inderdaad, zeker met de bumpy Belgische wegen
Ik zou toch heen gaan, maar dat komt ook omdat ik ooit besloot niet naar de verjaardag van mijn oma te gaan omdat ik me niet lekker voelde. 2 dagen later is ze overleden en ik wens nog steeds dat ik toen maar was gegaan.
Oh hahaha dan is dat niet zo'n goed idee Ik zou wel echt proberen om te gaan.. Gewoon iets vaker stoppen onderweg..
Ik zou ook proberen te gaan. Vind eigenlijk dat je het niet kan maken om niet naar de 80ste verjaardag van je oma te gaan, zo'n vrouw op die leeftijd dan mee laten rijden met je vader naar jullie toe vind ik persoonlijk dan wat teveel gevraagd. Neem wat kussentjes mee, vaak stoppen onderweg, bakje voor eventuele misselijkheid. Neem aan dat het ook weer niet zo dramatisch met je gesteld is? Zou ook niet weten waarom je perse rustig aan zou moeten doen?
Moeilijke keus idd. Je zou eventueel kunnen zeggen dat je die dag kijkt hoe je voelt en dan een besluit maakt. Wie weet heb je uitgerekend die dag een goede dag en voel je je dan wel lekker. En als je besluit om te gaan,regelmatig stoppen,frisse lucht happen en eventueel, als er een mogelijkheid is,bij aankomst eerst nog eventjes gaan slapen.
moeilijk moeilijk.... is er niet iemand anders die bij je in de buurt woont, waardoor je tóch kan blijven slapen? Of is het een optie om een dag eerder te gaan, zodat je de rit alvast een dag eerder hebt gehad en dan s avonds een hotelletjes/pensionnetje (last minute) te pakken? Gelijk nog even zo op het eind er samen tussen uit een nachtje? Dan heb je de rit ook maar 1 x per dag.
Ik ben wel verbaasd hoeveel mensen hier de pijn die je kan hebben in de auto onderschatten. Toen ik ver in de zwangerschap was hield ik het ook echt niet zo lang vol in de auto ivm bekkenklachten, en daar hielp regelmatig stoppen echt niet mee hoor. Ik denk dat TS gewoon voor zichzelf moet inschatten of het lichamelijk haalbaar is.
Vind ik ook hoor Caithlin! Je zou denken: Mede zwangeren weten wat het is... maar iedere zwangerschap is anders. Ik merk dat ook op mijn werk: Diegene die een zwangerschap hebben gehad met amper kwaaltjes etc - houden dat als 'normaal' dus iedereen die dan klaagt over het één of het anders, die zeurt al snel, want kom op; je bent zwánger niet ziek toch!? Maar niet iedereen treft het... En dat de één iets wel kan, wil niet zeggen dat een ander dat fysiek (en emotioneel) óók kan. --> en ik vind het eerste half uur ook zwaar voor ts, met de belgische wegen pff - dat is al geen fijne start van een lange rit.
Klopt wel want ik denk al snel hmm kom op je bent zwanger hoor niet ziek! En ja ik heb totaal geen zwangerschapskwaaltjes gehad! Dus makkelijk oordelen voor mij
Ik moet zeggen, ik zou ook gaan, al was het alleen maar voor mijn eigen gemoedsrust. Als je zo gek bent op je oma, is het zonde om het niet te doen, idd wat er al gezegd is, op die leeftijd en met zo'n jubileum... Maar ik onderschat echt de pijn niet van ts, heb zelf ook moeite met autorijden, (ernaast zitten) na 10 minuten wordt ik gek van de pijn. Ik zou van te voren uit proberen hoe ik het comfortabelste zit, bij mij scheelt het al wanneer ik achterin zit, met pittenzakje bijvoorbeeld. Merk je dan dat het toch echt niet lukt, dan weet je in ieder geval dat je alles hebt geprobeerd, en voel je je (tenminste dat zou ik hebben) in ieder geval niet meer schuldig. En nee, dan ben je niet egoistisch! Sterkte in ieder geval!
Ik zou zeker gaan, inderdaad wat vaker stoppen onderweg of koop een zacht kussentje om op te zitten. Kun je niet ergens blijven logeren, zodat je niet op dezelfde dag terug hoeft? 80 is een memorabele leeftijd. Verder weet je niet hoe het hierna gaat verlopen, niet lullig bedoelt. Ik wou dat ik mijn oma nog had... We hebben haar 75e verjaardag groots gevierd met z'n allen en wat ben ik blij dat ik erbij was... een maand later werd er darmkanker geconstateerd en een half jaar later overleed ze.. Het was gelijk haar laatste verjaardag Juist omdat jouw oma al zo'n mooie leeftijd bereikt, zou ik toch proberen te gaan... Succes!
Dit is al een aantal jaren geleden: Op zondag zouden we naar mn opa gaan op de boerderij met zn allen lekker BBQ en praten. Maar mijn tante kon niet en we besloten allemaal dan gaan we een week later. Mijn opa is op zondagnacht in zn slaap overleden. En men wat heb ik een spijt gehad dat ik niet gewoon ben gegaan hij was toen 92. Dus ja k zou wel gaan.
hier net zo alleen de dag erna was ze overleden, kan het mijzelf nog steeds niet vergeven en dan praat ik over 10 jaar terug