Mijn vriend word steeds meer terug getrokken nu de bevalling nadert. En gisteren kwam het er uit. Hij maakt zich zorgen of de baby wel gezond zal zijn. Bij de 20 weken Echo was hij ook heel stil en gespannen. Ik heb zelf een gehandicapt broertje, als hij dan mee gaat naar de sport van hem en al die kinderen ziet, hoopt hij dat ons kind gezond is. Het is zeker wel gewenst.....maar hij had het nu al over van wat als we ooit een 2e nemen. Dan weer 9 maanden spanning.....hij piekert echt heel veel. Moet ik er veel over praten of moet ik hem nu even laten gaan met zijn gedachtes?? Dat hij er juist wat minder over na gaat denken? Ik heb ook zwangerschaps diabetes. Daar zit hij ook wel mee....maar kindje zit nu precies op de middelste lijn.
Kan je dit niet eventueel bespreken met de VK of arts? Je bent 31 weken en als hij nog weken ongerust moet rondlopen tot wanneer je moet bevallen lijkt me dit niet fijn voor hem en voor jou.
Dit soort dingen blijven heel moeilijk inschatten. je kunt er vanuit gaandat de meeste baby's gezond zijn, maar ook al wordt het gezond geboren, het kan daarna altijd nog wat krijgen waardoor het gehandicapt wordt. Ik zou zoveel als kan, genieten, want er is toch ook geen aanwijzing dat dit kindje niet gezond is?
Nee totaal geen aanwijzingen. Daarom vind ik het ook zo naar. Wil graag dat hij zich minder zorgen maakt. Denk gewoon ook de onmacht en het onbekende wat mee speelt
Ons zoontje heeft autisme maar is normaal begaafd, superlief en zijn autisme is super stuurbaar. We hebben prima begeleiding voor hem (school en leefgroep) Hij komt wel elke dag naar huis! (semi-internaat). Er bestaat altijd een risico.... Ons dochtertje heeft het niet en ons prinsesje.... altijd afwachten maar we genieten gewoon dat ze er binnenkort is en wat komt komt. In ons verre achterhoofd weten we dat het altijd mogelijk is maar de kans is veel kleiner van niet dus waarom zouden we ons er nu druk in maken. Ik begrijp je vriend en wij zijn ook met artsen gaan praten voor we zwanger werden. En dat deed echt goed om alles rationeel en emotioneel op een rijtje te zetten.
Jah misschien dat ik wel met hem en met iemand die er verstand van heeft aan tafel moet gaan zitten. Mijn broertje is zelf net een kind van 4 terwijl hij 24 is.is. Weet zelf wel hoe het is, maar hij niet echt. Moeilijk....
Wij hebben het geluk dat Jarne superlief is en geen woede-aanvallen heeft ofzo. Wij moeten hem op sociaal vlak alleen heel erg bijsturen maar door zijn leergierigheid gaat dat stap voor stap heel goed. Hij zit in het eerste studiejaar (geen idee welke groep het bij jullie is) en doet het eigenlijk heel goed. Jarne is gewoon heel speels voor zijn leeftijd en impulsief; Hij klaar met rekenen, ok ff kijken wat mijn klasgenoten doen..... Hij is soms te sociaal en echt een babbelkont! Weet niet dat hij soms een keertje niet moet praten....
Is hij bang dat jullie kleine dezelfde afwijking heeft als jouw broer? Mijn zwager is ook verstandelijk gehandicapt. Mijn man is als kind onderzocht en is hier geen drager van en kan het dus ook niet doorgeven. Dit scheelt natuurlijk veel stress. Is de handicap in jouw familie genetisch of een toevallige mutatie? Toevallige mutaties kunnen natuurlijk altijd voorkomen, maar maakt de kans stukken kleiner. Zou er wel met vk over praten. Succes
@Bodien Hier ook zo'n man hoor. Hij praat er ook het liefst niet over dat hij alles maar eng vindt. Ik heb pas wel met hem om de tafel gezeten dat ik hem dat niet kwalijk neem, maar dat ik ook mijn ei kwijt moet kunnen en dat er nu eenmaal niks aan te veranderen is, mocht het zo zijn. Er kan zoveel gebeuren en uit alle testen blijkt tot nu toe dat alles goed is, dus dan vind ik dat je er ook een beetje van mag genieten. Luistert hij wel naar je als je wat vertelt over hoe dingen straks in zijn werk gaan, want dat heb ik ml hier verplicht dat ik wil dat hij op de hoogte is van alles wat rond de bevalling gebeurt zodat ik mijn hoofd leeg kan gooien en het gevoel heb dat ik op hem kan vertrouwen.
Jah ik denk dat hij wel denkt dat de kans groter is omdat ik een gehandicapte broer heb. Maar waarschijnlijk is het gewoon mutatie.....Ik heb zelf nooit testen gedaan hier mee....Ik heb geen 12 weken combi test gedaan. Omdat ik met de 20 weken wou kijken of het levensvatbaar is. Bij mij is het hoe dan ook welkom. Bij hem ook wel.....maar hij vind het gewoon eng. Denk dat hij ook niet goed weet hoe hij met gehandicapten om moet gaan. Terwijl ik er in ben gegroeid.
Jah hij luistert wel naar wat ik hem vertel of vraag. Maar toch blijft bij hem een bepaalde angst ontstaan....hij zegt van jah als ik meestal ergens bang voor ben dan komt het ook uit....Hij had ook angst dat er bij ons ingebroken zou worden in huis. Nou paar weken geleden is ons huis leeg geroofd. Denk dat dat er ook wel wat mee te maken heeft....Al die factoren bij elkaar. Maar weet gewoon niet wat ik moet doen...Dat ik er meer over moet gaan praten over de baby of het nu moet laten rusten. Terwijl ik weet dat hij die angsten heeft.
Hier is het juist andersom.. Vriend maakt zich totaal geen zorgen en ALS het zo is, dan is het zo, ik denk er juist heel vaak aan en ben er toch wel erg bang voor.. Het is absoluut gewenst hoor, hoe dan ook, maar af en toe geeft het van die nare kriebels in m'n buik, 'wat als'..