Whahaha ja ik heb ook met mijn grote mond zijn naam al verklapt tegen me moeder, dacht nog even dat ze het niet doorhad maar later die dag belde ze me terug.. Zeg is dat zijn naam toevallig? Hihi toen heb ik het maar toegegeven en gezegt dat ze haar mondje dicht moet houden
Bij ons denken vele ook een jongen. We hebben het meestal over 'hij', en soms over 'zij' voor de variatie in het gesprek. Maar hel veel mensen denken dat ik me verspreek. Het leuke is alleen dat we het zelf ook niet weten. Alleen dat wordt dan weer niet geloofd
Ja leuk hoe sommige mensen proberen eruit te krijgen wat het is. Met m'n eerste zwangerschap hebben we door middel van een pakje wat in mijn ogen unisex was op een dwaalspoor gebracht. Deze keer zullen ze daar den ik niet meer intrappen. Alleen heb ik met m'n eerste zwangerschap wel meteen binnen 1 week m'n mond al voorbijgepraat. Ik vertelde aan iemand dat we een pretecho zouden krijgen en dat we het geslacht al wel wisten, maar dat we er erg benieuwd naar waren of de echoscopiste het goed had en dat m'n schoonmoeder die ook mee zou gaan maar heel even de kamer uit moest gaan op het moment dat het geslacht zou worden bekeken omdat ze anders meteen zou weten dat het een meisje was. Oeps .... Gelukkig heeft deze persoon aan niemand haar mond voorbijgepraat. Zelfs haar man was ervan overtuigd dat we een jongetje zouden krijgen. Deze keer heb ik bewust aan dezelfde persoon het geslacht van het kindje verklapt. Dan heb ik buiten m'n man toch nog iemand met wie ik er over kan praten en ik weet, dat zij haar mond niet voorbij zal praten.
Toen ik zwanger was heb ik me ook versproken. Iedereen op mijn werk wist dat wij het geslacht wisten. Dat ga ik bij eventueel een volgende dus niet meer doen. Ik ga dan gewoon zeggen dat we het niet weten.. Ik was een collega aan het vertellen over een truitje wat ik had besteld met daarop de tekst 'mijn papa is de liefste'. We dachten toen nog dat we een meisje zouden krijgen, dus ik zei: ik heb zo'n schattig ROZE truitje.. OOOPPPS Toen wist ze het dus.. Achteraf kwamen we er bij de 26,5 weken pretecho achter dat het een jongetje zou worden, dus dat heb ik die collega toen ook maar verteld, voor het geval ze allemaal roze dingen ging kopen
bij ons zat iedereen altijd te vissen wat het werd. had op een gegeven moment een roze pyjama gekregen, en die maar een beetje laten "slingeren" zodat toevallig bezoek hun oog erop kon laten vallen. hoewel wij natuurlijk wel wisten dat het een jongetje zou worden
In het begin dat ik wist wat het ging worden heb ik me al eens versproken. Nu lijkt het me goed te lukken om dit niet te doen. Enkel tegen mijn mama heb ik me al een paar keer versproken. Ze reageert er niet op en denkt nog altijd aan het andere geslacht. Doet ze dit nu om niet te laten merken dat ze het weet of weet ze het echt niet? Na de bevalling ga ik haar dit zeker eens vragen.