Wij weten nu een week dat ik zwanger ben, wil het liefst van de daken schreeuwen maar vriendlief denk daar heel anders over. Die wil, "zoals het hoort", wachten tot een week of 12. Zelf vind ik dat onzin. Want stel dat het fout gaat, zou ik graag de steun willen hebben van mensen om ons heen. Hij heeft er serieus buikpijn van.. al een paar dagen. Superlief, want hij is echt wel heel blij, maar ik denk dat ie het rete spannend vind wat er nu ineens op hem af komt. Ik probeer hem zeker de tijd te geven om aan het idee te wennen, maar ik wil mijn blijdschap gewoon zo graag delen. Moeilijk allemaal want straks komen we nog meer discussiepunten tegen; hij wil niet weten wat het wordt en ik wel. Het eens worden over namen. Enz. Hoe hebben jullie dat aangepakt? Ik wil niet m'n zin doordrammen maar heb ook geen zin om steeds maar toe te moeten geven. Uhm, zie net dat het bij symptomen staat, moet natuurlijk bij zwanger staan..
Mijn vriend en ik hebben het al verteld dat we wisten dat we zwanger waren tegen beide familie, wij hadden al ooit keer namen bedacht en zijn er eigenlijk bij gebleven, maar wij hebben woensdag vorige week te horen gehad dat we missed abortion hadden en wij zijn heel blij met de steun van de familie, zeker omdat mijn oma, moeder & tante het zelfde hebben mee gemaakt snappen hun heel goed wat wij door maakten.. En voor de rest weet ik niet hoe ik je advies moet geven.. Je zou eventueel misschien later de vk kunnen bellen met uitslag van het advies als jij het perse wil weten? En over namen tjaaaa.. Dat lijkt mij ook lastig als je alle 2 niet het zelfde hebt.. Misschien er iets van mengen? Of alle twee de namen gebruiken, 1e en 2e naam? Gefeliciteefd met je zwangerschap!! 👍
Mijn ervaring is dat je er altijd wel uitkomt ik en mijn vriend hebben altijd overal discussiepunten over maar wat betreft de baby was r altijd wel een oplossing te vinden. Ik wilde een knalroze muur, hij een witte. Ik wilde vinyl, hij tapijt. Ik wilde een witte box, hij een donkere. En zo ging t maar door. Gewoon erover praten, naar de ander luisteren, en soms toegeven!
Ik zou 't zeker niet gaan zien als "mijn zin doordrammen" of "toegeven", want dan krijg je feitelijk twee "kampen" die tegenover elkaar staan, dat wil je toch niet? Persoonlijk denk ik dat het allemaal zo een vaart niet loopt. In verwachting zijn is spannend voor mannen nog weer heel anders dan voor vrouwen, want ze voelen niets en het is dus veel surrealistischer voor hen. Misschien kun je met je vriend bespreken dat jullie een vroege echo (zo rond de 8-9 weken) doen? Desnoods op eigen kosten? En dan, als je vriend eenmaal een bewegende frummel heeft gezien en een hartje heeft horen kloppen... wil hij vast zelf een megafoon grijpen en 't dak op klimmen
Komt ook wel goed, dat weet ik wel. Volgend weekend gaan we het vertellen. En verder zien we wel, idd praten.
misschien kan je een compromi sluiten?! dat je het niet aan de grote klok hangt, maar het wel aan bijvoorbeeld ouders/broerszussen/beste vriendin verteld?! en leg hem ook uit waarom!! tis voor best lastig allemaal want hij is een papa in spe. wij vrouwen ervaren het anders. toen ik mijn man uitlegde dat ik steun wilde begreep hij dat wel en kozen we dus voor naaste vrienden en familie wel vertellen rest na 12 weken. (2e zwangerschap kon ik niet geheim houden omdat ik na 8weken al bolle buik had) en de rest,... daar kom je wel uit meid! laat het over jullie heen komen en je zal zien dat je je nu veel drukker maakt dan nodig! ik had precies het zelfde en zag al beren op de weg tijdens de positieve test. hahaha maar uiteindelijk zijn we bij alles tot een gezamelijk besluit gekomen! succes!!! en natuurlijk....van harte gefeliciteerd en geniet van je zwangerschap
Tja, lastig. Allebei een beetje geven en nemen denk ik. Zo is het bij ons zo dat we wel wilden weten wat het werd maar daardoor wil mijn man geen 3d echo. Zodat er wel iets geheim blijft (bij 3d zie je zo duidelijk hoe de kleine er al uit komt te zien). Als ik het niet volhoud tot de 36 weken echo vind hij het wel best om een 2d echo te doen. Hij een beetje toegeven en ik ook. Qua vertellen was het bij ons simpel. Hij weet dat ik een flapuit ben dus vond het sneu als ik het voor me moest houden omdat ik zeker weten de mist in zou gaan (per ongeluk)
Zondag wordt de grote dag. Gaan we het vertellen. Verder hebben we idd gepraat, gaat allemaal goedkomen!