ik zit ook niet in ideale situatie en woon nog niet eens samen mijn vriend en ik kennen elkaar nog niet lang en moeten nu nog stel op sprong samen gaan wonen enz enz maar mijn vriend zegt ook niks in het leven komt volgens t boekje en het komt wel groot en daar heeft hij waarschijnlijk wel gelijk in! Ik heb moeilijkere starters gezien en ook die zijn er gekomen! Moeilijke keuze maar ik denk dat je t moet houden ik hoor de twijfel in je bericht! Je krijg er spijt van als je t weg laat halen dat denk ik echt! Ik ben per ongeluk zwanger geraakt en nu blijkt op de echo dat ik een cyste op me eierstok heb stel je voor ik had dit kind weg laten halen en er daar na achter gekomen dat ik minder vruchtbaar ben? Of wie weet helemaal niet meer? Dan had ik spijt gehad!
Als je je kindje weg zou willen laten halen, zou je hier niet posten neem ik aan? Wat wil je je kind geven, meer zekerheid? Meer spullen? Hebben ze toch niet nodig. Wat herinner je zelf van je jeugd... Toch de immateriele dingen... Niet het speelgoed, nieuwe kleding enzovoorts. Een liefhebbende papa en mama heeft je kindje straks ook, maar niet op de traditionele manier. Is dat erg? Als papa en mama elkaar nog lief vinden, is dat toch super? En als je veel kan krijgen, is het een pak luiers en evt een pak flesvoeding in de week qua kosten. Kom je ook wel overheen toch? Het blijft ook niet altijd een baby'tje, die dingen zijn zo snel groot! Maar ja, jij weet als enige hoe sterk jij bent, hoe graag je het kindje wel of niet wil houden, hoeveel steun je omgeving geeft en dat soort dingen. Maar er is denk ik een heel groot verschil tussen gewenst en ongewenst zwanger zijn, het laatste heb ik niet mee hoeven maken. Sterkte meid, bij wat je ook doet!
tsja, de ideale situatie bestaat niet, hoor. wij zijn heel bewust aan kinderen begonnen (zwangerschap was zeer gewenst en 'gepland'), maar ook hier is het niet ideaal: ik ben ook nog bezig met een studie, en mijn lief is giga-druk met werk. maar... zo is er altijd wel wát! het gaat niet perfect worden, nooit. vandaar onze beslissing er vorig jaar 'voor te gaan' en we zijn enórm blij dat het ons zo snel al gegund was. jouw situatie is ook niet ideaal, maar zéker ook niet onwijs slecht. je bent er blij mee, je ex ook, jullie kunnen goed samen (geen slaande ruzie, misschien komt het ooit nog goed zei je al). wat vindt jullie omgeving ervan? waar woon je nu; thuis weer? wat vinden je ouders er dan van? ik kan niet voor jou spreken of denken, maar als ik je stukjes zo lees, denk ik haast dat je van een abortus onwijze spijt gaat krijgen! en hoe langer je wacht, hoe meer je je hecht. wij hadden met 8a9w onze 1e echo, en zagen echt al een ienieminie-kindje, met armpjes en beentjes, en een kloppend hartje. persoonlijk zou ik het dan dus echt niet meer kunnen (abortus). sterkte!