Hi dames! mij heb hier vorig jaar kort geschreven toen we voor een vierde kindje wilden gaan maar na 2x een mk en 1x een bbz hebben we besloten dat we gezegend zijn met onze 3 gezonde kinderen en onze wens opzij gezet. Het was goed zo. Ook omdat we beide toch wat ouder zijn (ik ga hard richting de 40, mijn man is bijna 5 jaar ouder). Ik ben direct aan de pil gegaan en slik die nu alweer een hoop maanden (sinds maart). Mijn laatste stopweek was 2 weken geleden maar ik werd niet echt ongesteld, alleen 2 dagen een klein beetje maar. Ik besloot na een week gewoon weer met een nieuwe strip te beginnen. Nergens last van gehad verder. Vorige week woensdag heeft mijn man zich laten steriliseren omdat ik heel graag een keer wil stoppen met die pil (dus dat is ook het plan zodra bij de nacontrole blijkt dat de operatie geslaagd is). Een fijne gedachte, als je samen hebt besloten dat ons gezin compleet is. Maar nu komt het.... Ik voel mij sinds een paar dagen niet zo fit. Heb heel veel last van mijn borsten en meer van dat soort kwaaltjes. Ben sinds een paar dagen ook weer een beetje gaan rond lezen hier (voorgevoel???). Vanmorgen toch een test gedaan en duidelijk zwanger! Ik moet mijn man nog gaan vertellen dat ie net te laat was met steriliseren en daar heb ik mega zenuwen voor!! En zelf weet ik ook nog niet helemaal hoe ik mij voel. Komt nog bij dat we in mei heel onze babyuitzet hebben weggedaan! Allemaal praktische dingen die wel op te lossen zijn maar dit is zo bizar! Weet niet wat ik wil met deze topic maar ik heb het in ieder geval even van mij af geschreven! En nu maar even bedenken hoe ik het aan ga pakken hier. Thanks for reading!
Allereerst natuurlijk: gefeliciteerd met die wondertje! Dat is schrikken! Lijkt me heel heftig, zeker na de definitieve keuze die jullie gemaakt hebben en de maatregelen die jullie genomen hebben. Dit wondertje wil blijkbaar toch graag bij jullie zijn! Hoe ga je het je man vertellen?
Dank jullie wel! Tja hoe ga ik het vertellen.... ik heb écht geen idee. Als ik het tijdens het eten doe dan verslikt ie zich geheid dus dat is geen optie Sowieso zeg ik niks waar de kinderen bij zijn. Dus dat wordt ergens na 20.30 vanavond. Ik kan niet inschatten hoe hij gaat reageren. Vind het best heel spannend.
Kan me goed voorstellen dat het heel spannend is. Wellicht dat hij eerst gewoon van de schrik moet bekomen voor er blijdschap ontstaat, maar het kan ook zijn dat hij direct blij is! Ben je er zelf blij mee?
Gefeliciteerd en wat spannend. (Weet wat je doormaakt) Gewoon vertellen inderdaad en ga daarbij je eigen gevoelens ook niet uit de weg. Voor hem is het schikken maar voor jouw ook. Enig idee hoe lang je zwanger kan zijn?
Pffff goeie vraag, Op dit moment overheersen verbijstering, zenuwen, ongeloof, en ook een beetje angst. Maar ik weet absoluut zeker dat ik er blij mee ga zijn zodra dit een beetje gezakt is.
O wow, bij jullie net zo’n situatie? Ik ga er vanuit dat mijn laatste eisprong 4 weken geleden was (maar ik houd dus verder niks bij) en dan zou ik nu toch zo’n 5-6 weken zwanger moeten zijn. Test zegt ook 3+
Allereerst gefeliciteerd! Ik heb een soortgelijk iets meegemaakt. Ons gezin vinden we met 3 kinders compleet. We letten altijd goed op, zeker omdat ik niet meer tegen de hormonen van een pil o.i.d. kan. Oktober gewoon m'n menstruatie gehad, en zoals altijd goed opgelet. Voorbehoedsmiddel gebruiken we het condoom voor. Ja 1 x seks gehad zonder condoom... Maar 5/6 dagen voor eisprong, en verder nooit over nagedacht. Half november had ik ingesteld moeten worden. Het kan soms 1/2 dagen schelen, dus toen het jiet kwam, maakte ik me niet direct zorgen. Dat weekend hebben we ons 10 jarig partnerschap gevierd en hadden we nog een feestje van een goede vriend. Een weekend vol met eten en alcohol dus. Toen ik zondagavond in bed lag, begon ik eens na te denken, en heb ik tussen neus en lippen door toch maar tegen m'n man gezegd dat ik de volgende dag eens een test zou halen om het uit te sluiten. Volgende ochtend naar de jumbo gehold, en om 11.00 een test gedaan. De controlestreep was nog niet zichtbaar en de teststreep kwam binnen enkele seconde al. Verbluft zat ik daar op het toilet. Een foto gestuurd naar m'n man, want die had ook net geappt met de vraag of ik al meer wist. Tjah, hartstikke zwanger, en nu? Ik wist ook niet goed hoe ik me erbij moest voelen, en hij evenmin. Laten we er maar eerst een nacht over slapen. De volgende dag werd ik wakker en dacht ik: laat maar komen. Het heeft gewoon zo moeten zijn, en dit kleintje wilt vast heel graag bij ons zijn. Mijn man had daar en tegen precies het tegenovergestelde, maar wist ook al dat ik het niet weg zou kunnen laten halen Ivm mijn verleden. We waren het er dus vrij snel over eens dat we de natuur zijn werk laten doen en is dit wondertje dus meer dan welkom als alles goed gaat. Ook mijn man gaat zich laten steriliseren, want dit willen we niet nogmaals bij de hand hebben. Ook wij hadden alle babyspullen al weg gedaan, want tja, we waren toch compleet haha. Het komt vast goed met jullie, hoewel ik de zenuwen heel goed snap. Praat erover met elkaar, laat het bezinken en laat het niet over 1 nacht ijs gaan.
Wow @belliebel dat is ook een bijzonder verhaal! Gefeliciteerd, hoe voel je je? Dames, ik kon niet wachten tot de kids op bed lagen dus ik heb mijn man meteen bij thuiskomst mee naar boven genomen en de test gewoon in zijn handen geduwd. Hij schrok enorm maar kreeg daarna tranen in zijn ogen en zei meteen dat hij dit wel heel bijzonder vond en eigenlijk knettertrots is. Wel heeft ook hij wat zorgen, net als ik, omdat de laatste zwangerschappen allemaal niet goed zijn gegaan. Eerst maar eens zien hoe het deze keer gaat. Maar ik ben wel heel opgelucht door zijn reactie!
Deze zwangerschap was ook niet 'gepland'. Door omstandigheden is het zo gelopen dat er letterlijk 1 minuscuul kansje was zwanger te zijn. Alle babyspullen hadden we met in mei weg gegeven en waren druk bezig met toekomstplannen voor ons complete gezin. En toen bleek is dus zwanger. Bang voor reacties, de mogelijkheid dat het wéér verkeerd zou gaan en daarbij zal mij laatste zw ooit weer een miskraam zijn. Gelukkig is alles goed gegaan en lijken wij een gezond kindje mogen krijgen over een paar maanden. We zien dit echt als een cadeautje dat zo had moeten zijn. Afsluiting van een rot en spannend jaar. (Al weet ik dat mensen er een enorm hekel aan hebben dit een cadeautje te noemen) Wij zijn zo blij en dankbaar voor dit kindje al was het begin erg heftig en moeilijk
Wat enorm fijn dat je man zo mooi reageerde! Ja hoe ik me voel? Moe en misselijk haha. Morgen heb ik de vitaliteitsecho. 2 weken geleden een vroege echo laten maken, en die was goed. Maar ik hou altijd wel in m'n achterhoofd dat het in dit termijn nog fout kan gaan. So far so good denk ik dan maar
Ja zeker spannende weken. Komt ook wel weer goed. Die eerste weken zijn gewoon een beetje rot. Hoop zo dat het over een paar weken wat beter gaat
WoW wat een verhaal. Alle liefde voor jullie.. wij hebben alles sinds 6 weken weg gedaan, man zou in januari knip krijgen en na mijn operatie in maart aan eierstok is mij gezegd bijna niet meer vruchtbaar te zijn door operatie en verklevingen. Wens opzij gezet en alles weg gedaan, en zie hier. 1x sed week voor ovulatie
Wow wat bijzonder! En gek bij hoeveel dames dit al is voorgevallen Echt mooi hoe je man reageerde! Van harte gefeliciteerd met dit wonder! Hij/zij kwam net op tijd zo te zien