Volgens mij juist voor "luiheid", voor het verwachten van prijs alom voor elk dingetje dat ze doen. Dat wordt wennen als ze groot zijn en moeten functioneren in de wereld! Beter is idd om de inspanning te benoemen, wat fijn dat je je best hebt gedaan (als dat zo is), of idd te bespreken wat ze gemaakt hebben en daar dan evt een gesprekje over te hebben.
kijk, aanmoedigen doe je niet door het tegenovergestelde af te wijzen. je kunt je dochter aanmoedigen wanneer zij zit te werken. positief benaderen werkt altijd beter vind ik. ze zijn nog zo jong. en bij hun klopt het eigenlijk niet dat het resultaat beter is wanneer zij ergens hun best in doen of meer aandacht besteden. of; dat het verschil ook door hen zelf zichtbaar is is de vraag. ik zou daar geen punt van maken. wat je haar wil leren komt nog; dat is vanaf 8-9 jaar vind ik. hun leerproces nu is meer van herhalen herhalen herhalen. niet van preciezer te werk gaan. of langer ermee bezig zijn. het is meer oefenen dus, opnieuw proberen ipv 'je best doen' want hun 'best' is zo instabiel nog. een moment kunnen ze dat, half uur later helemaal niet...
Lastig vind ik het soms wel hoor. Je wil het toch graag goed doen, terwijl nogmaals ik ook niet geloof dat van 1x verkeerd reageren ze een trauma krijgt. En vroeger kwam het bij de meesten ook wel goed haha.. maar we weten tegenwoordig gewoon meer.. en wat is nou goed doen ? Wil ook niet al mijn opmerkingen afwegen op pedagogische verantwoordheid.. maar merk dat het me dan toch wat doet als ik een andere moeder een opmerking hoor maken over wat ik zeg.. alhoewel ik me er niets van aan probeer te trekken brengt het me dus toch aan het twijfelen.. Hier ook hoor.. als ik Tuc dan lees die zegt dat ze het niet vind kunnen ( mag ze zeggen hoor ik vraag om jullie mening ) merk ik toch dat dat raakt ofzo.. Ben helemaal niet zo onzeker hoor, maar als het over het moederschap gaat.. toch wel op zijn minst gevoelig voor kritiek zegmaar...
maar goed dat is een andere "discussie " en natuurlijk als ik er lang over nadenk had ik w.s. ook anders gereageerd op de tekening, maar nogmaals moeten we dan echt alles wat we zeggen afwegen op of het verantwoord en opvoedkundig juist is.. ?
hahaha trauma lopen ze echt niet makkelijk! gelukkig maar. als je zo denkt dan word je ook onzeker bij elke beslissing. kijk, ik ben ook onzeker als moeder. je wilt het allemaal precies goed doen. maar dat is onmogelijk. elk kind anders heeft een andere relatie met de ouders etc. mijn zoon zou best heftig reageren op zo een opmerking; ook als het van iemand anders komt, of het over een tekening van iemand anders gaat. ik ken ook n jongen die helemaal niet eens luistert of hoort wat jij van zijn tekeningen etc vindt..hahaha. het is best duidelijk denk ik. je ziet je kind zijn best doen hard werken en tja het ziet er niet uit...je moet dan wat goeds zeggen vind ik. maar over elk krasje een discussie voeren met de buren of andere moeders dat is dan ook niet nodig. te vaak tot aan de hemel prijzen is ook niet echt goed. kijk gewoon hoe je kindje reageert. niet hoe een andere moeder het streng of niet vindt... kinderen kunnen wel wat aan. zo een opmerking zou eigenlijk wat ouder kind meer raken qua verdriet/gevolg. vanaf 6 jaar of zo.dan een 3-4 jarige.
Helemaal mee eens.. We worden geen betere ouders van het leggen van elk woord of handeling op een pedagogische weegschaal. Als je instinctief handelt ben je vaak ook op de juiste weg. Want als moeder weet je instinctief meestal wel wat bij je kind past. Want ouders reageren vaak anders tege hun kind 1 dan tegen kind 2. Ook al volgens ze dezelfde pedagogische visie voor beide kinderen. Maar die verschillen tussen die kleine mensjes voel je instinctief aan.