Ik zit al een tijdje met dit dilemma. Mijn ouders zijn heel gek met ons meisje,ze doen er alleen heel weinig moeite voor om haar te zien. Ze verwachten van ons dat we elk weekend komen. Komen we niet wordt er geklaagt we zien onze klein dochter nooit. Zeggen we er wat van zeggen ze ja maar het moet geen verplichting zijn . Komen we wel vinden ze het raar dat we na een uurtje weer weg gaan. Of te wel het is nooit goed. Ik werk in onregelmatige tijden. Dus veelal s'avonds en om het weekend. Ik zie mijn vriend dus ook niet heel veel, en we vinden het ook wel eens lekker om een dag,niets te doen. Maar vaak voelen we ons dan verplicht om toch weer naar mijn ouders te gaan. Erg vervelend want dit geeft wrijving en nare gevoelens. Ze lijken niet te snappen dat onze dochter nog een stel opa en oma heeft. Ooms, tantes en onze vrienden dan? Ook hebben we een huis te onderhouden 2 honden en onze hobbie's Zelf doen ze geen moeite om hier te komen, want volgens hen ligt "hun"kleindochter dan toch altijd in bed. Ja een baby slaapt nog veel. Ze kunnen ook komen wanneer ze wel wakker is. Heb het idee dat wij ( mijn vriend en ik ) ineens er totaal niet meer toe doen! Wel gaan ze naar de voetbal wedstrijden van mijn broertje of gaan ze op zaterdag gezellig naar de kroeg maar ee kopje koffie bij ons doen kan er niet af . Ook hoor ik regelmatig dat ze s'middag lekker zijn wezen eten met mijn zusje en broertje, en wij dan? Kunnen ze ons dan niet even bellen? Onze dochter kan dan toch wel mee.? Op deze manier hik ik steeds meer tegen de bezoekjes aan en iriteer me dood wanneer onze dochter bij ons uit de armen wordt getrokken wanneer we daar op visite gaan. Een heel verhaal maar het lucht wel lekker op Herkennen mensen dit en hoe gaan jullie er mee om.
ja zeker, ik herken het voor de volle honderd procent. wij werken beiden onregelmatig en ook weekends. er word van beide kanten verwacht dat we elk weekend komen terwijl mijn ouders op anderhalf uur afstand wonen. ik weet ook niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. probeer ene oor in, andere weer uit en als ze haar vaker willen zien, komen ze maar deze kant op. benzine is tegenwoordig toch al niet te betalen.
Ik herkend het gelukkig niet, maar wat moet die naar voor jullie zijn! Het kan inderdaad van beide kanten komen is mijn mening. Ik wil jullie heel veel sterkte en succes wensen met deze moeilijke situatie. Misschien is het een mogelijkheid om jullie gevoel/frustraties een keer te bespreken?
Hier precies hetzelfde . Is ook precies de reden waarom ik niet wil dat ze op haar passen, ze bouwen helemaal geen band met haar op. Ik heb eerlijk gezegd geen zin meer om er moeite voor te doen, ze zijn zelf toch volwassen, waarom zien ze dit niet? Mijn ouders wonen hier 10 minuten vandaan.... in Belgie. Ik tank in Belgie 1x per maand en wip dan meestal bij ze langs. Zij doen in ieder geval 1x per week boodschappen in Roosendaal en gaan ook wel eens gewoon naar de stad, maar echt nooit dat ze dan even hier langs komen . Al is het maar 2 keer per week 10 minuten, maar het komt heel vaak voor dat ze Eva 2 weken niet zien . En dat terwijl ze dus zo dichtbij wonen! Mijn vader werkt thuis en mijn (stief)moeder is in mei gestopt met werken. Maar een bezoekje aan ons kan er niet vanaf. En inderdaad, als wij daar zijn, of ze komen hier, Eva wordt meteen uit onze armen/maxicosi gegrist. En ze doen meteen heel druk waardoor Eva het nog wel eens op een brullen zet. Hebben we al een paar keer iets van gezegd, maar ze willen niet luisteren. Daarom zie ik ook zo tegen een gesprek met hun op, omdat ze zo koppig zijn... Sorry, ook een heel verhaal, maar lucht zeker op! Jij zou ook een gesprek met je ouders aan moeten gaan. Moet ik ook. Maar is zo moeilijk!
Ja, ik herken wel delen van jouw verhaal, met name dit stukje; Alleen bij mij is het mijn schoonmoeder. Ze is zogenaamd zo zielig omdat ze niks kan (ze heeft hartproblemen en kan bijna niet lopen), maar ze gat wel elke zaterdag naar mijn zwager (haar zoon) om daar het hele huis schoon te maken (want hij is zielig en alleen single, is toch ZIJN keuze? En hij zegt dat hij geen zin heeft om schoon te maken omdat hij zoveel werkt en dat terwijl hij gewoon een fulltime baan heeft), verder gaat hij daar 3 of 4 keer per week eten, en wij? Wij worden NOOIT uitgenodigd, in de 5 jaar dat wij bij elkaar zijn kan ik de keren dat ik daar ben gaan eten op 1 hand tellen. Maar we moeten wel iedere keer naar haar toe komen met de kleine, naar ons toekomen doet ze eigenlijk nooit (haar vriend heeft een auto en woont bij haar) en hoe ik ermee omga? Ja, slecht eigenlijk, ik vind het ook vreselijk, zo af en toe spui ik het (in vertrouwen) bij vriendinnen (en hier op het forum) en dat lucht al enorm op. Verder probeer ik het maar gewoon van me af te laten glijden. Gelukkig is het bij ons (nog) niet zo dat we 'verplicht' zijn om ieder weekend langs te komen, maar als het zo voor jou voelt zou ik het op zeker aankaarten hoor meid.... Anders zeg je dat je toch een keertje een weekendje wilt met zn drieën? Weet je wat het is, als je er nu niet iets aan doet zit je er dadelijk de komende 10 jaar tegenaan te hikken, hoe langer je ermee wacht, hoe moeilijker het wordt.... Succes ermee!
@ Snoopy, Mijn ouders wonen ook op 10 minuten met de auto, dus het is niet zo dat ze kilometers moeten reizen, ook werkt mijn moeder niet maar is er geen tijd om bij ons langs te gaan. Ze bouwen i.d. geen band op en vinden het gek dat ze in eerste instantie moet wennen aan hen. Oh eenkennig enz. blehhhhh mag het niet horen ](*,) We kunnen beter zus en beter zo! Ik durf niet goed met mijn ouders een gesprek aan te gaan, het loopt na een moeilijke periode eindelijk weer een beetje goed tussen ons. VOlgens hun zijn het mijn hormonen! Dus kan wel een gesprek aan gaan, uiteindelijk ben ik de persoon die alles heeft gedaan. Zo gaat het al jaren. * zucht heel erg diep * @ Fem, Een keertje een weekendje met zijn 3en? hahaha, wij zijn toch altijd al met zijn 3en al volgens mijn ouders. Ze zijn echt onmogelijk. EN wij dan, wij zien onze kleindochter nooi! * zucht nog eens heeel diep* Misschien moet ik het i.d. maar eens bespreken, met als gevolg dat het dikke ruzie wordt, dit werkt voor mij/ons alleen maar frustrerend. Ga vanavond naar ze toe, mijn zusje ophalen, gaan shoppen, zullen dan wel weer vragen, waar is onze kleindochter? Uhmm wat denk je? In bed? Kijken of ik het bespreekbaar durf te maken. @ Minyaweth Wij vinden ook dat het van twee kanten moet komen. @ Susan28 Het is al een gepuzzel om elkaar te zien he! Fijn dat er wat erkenning is,soms ga je zelfs twijfelen aan je zelf, ben ik dan zo moeilij?
ze mogen op zich wel op amy passen, ze zijn voor haar heel lief en ze genieten ook van haar alleen willen ze er blijkbaar geen moeite voor doen. dus kachel ik om het weekend maar die kant op. en gesprek aan gaan tja daar ga ik mijn energie niet in steken das toch zinloos. situatie maar gewoon accepteren zoals die is denk ik.
Mijn ouders hebben ook wel eens opgepast hoor! En voor haar zijn ze ook heel lief. Maar het is ook het gevoel dat ze mij geven. Altijd alleen zoals hun het willen. Ik heb nu zelf een gezin en eigen leven. Dat moeten ze maar eens accepteren. Ik verdom het om elk weekend er heen te gaan. We gaan als ik het weekend vrij heb op zondag naar hen. Zaterdags zijn ze altijd weg. Dus alleen de zondag kunnen we komen. Dus eens in de 2 weken. Maar we hebben ook wel eens wat anders. Dus als ze dan op een andere dag bij ons komen , dit doen ze dus niet dan wl ik ook geen geklaag!
mijn eerste reactie is lekker laten zeuren! Mijn ouders en mijn schoonouders zijn echt tegenpolen wat dat betreft. Mijn moeder past 1 keer per week op, maar komt ook nog op de koffie als ik niet vaker dan die ene keer langskom. We zien elkaar wel 3 keer per week soms. Mijn schoonouders tonen 0,0 interesse... Ze zijn alleen de dag na de geboorte van Ymke geweest. Die laten we dus lekker in hun sop gaarkoken. Zeuren doen ze dan maar in de spiegel!
Tja, oppassen, Eva is een moeilijke slaper, maar wij weten er wel mee om te gaan. En Eva is ons ook gewend. Maar mijn ouders zijn bijna vreemden voor haar. Die krijgen het echt niet voor elkaar haar fatsoenlijk naar bed te brengen. En dat hoeft dan niet eens aan hun te liggen hoor, maar Eva is wat dat betreft gewoon lastig. Maar als Eva met hun vertrouwd kan raken, zou het misschien wel kunnen. En weet je wat het is, het is gewoon veel makkelijker als ze hier langskomen. Ik heb hier alles voor Eva, hoef geen campingbed neer te zetten als ze wil slapen en geen tas met spullen mee te nemen. En hier loopt geen hond rond. Maar alsof je het over de duvel hebt.... mijn ouders kwamen dus net lang! Met cadeautje! (de 3e in totaal en de 2e sinds Eva er is). En ze vragen nu ook netjes of ze haar even op schoot mogen en als mijn vader haar aan mijn moeder wil geven, vragen ze dat. Maar ik moet het gesprek een keer met mijn vader alleen aangaan. Met mijn moeder klikt het sowieso niet echt, met mijn vader wel en hij durft zich ook meer te laten gaan (gek doen enzo) als hij Eva op schoot heeft. En ik wil het er zeker wel een keer over hebben, anders blijft die tussen ons in staan. En mocht het echt ruzie worden en uit de hand lopen (wat ik niet verwacht), dan zijn ze het gewoon niet waard...
Het is wat met opa's en oma's! Zodra er kleinkinderen komen is er geen normaal gesprek meer te voeren met ze, hebben wij ondervonden. En idd; jij (en je vriend/man) doen er niet meer toe. Gelukkig hebben wij niet de problemen die jij beschrijft. Sterker nog; mijn moeder zegt zelfs; Jullie hebben nu een eigen gezinnetje en dat komt op de eerste plaats. Ze snappen dat er een nieuw evenwicht gevonden moet worden. Immers; zij hebben ooit in dezelfde situatie gezeten...... Je moet groeien in je rol als nieuwe moeder, maar ondertussen ben je ook nog vriendin en moet je je huishouden draaiende houden. Er komt veel op je af. Misschien zijn dit wat argumenten wat je je ouders eens voor kan leggen. Hoe gek onze ouders ook op Mick zijn; een beetje aandacht voor ons is er niet meer. Dat is wel raar. Ik ben nu weer in verwachting, maar er wordt nooit gevraagd hoe het met mij of de zwangerschap gaat. Tja, daar heb ik me maar bij neergelegd. Als ze straks net zo lief zijn voor de tweede, zal ik er maar niet over zeuren dat ik wat aandacht mis. 27 jaar heb ik die aandacht wel gehad. Dat is heel mooi natuurlijk, ook al is de omschakeling wat moeilijk. Ik wens je veel succes en wijsheid!
Wat fijn dat ze geweest zijn en dat ze zelfs vroegen of ze haar vast mochten houden. Ergens is een kwartje gevallen. Misschien gaat het vanaf nu beter.
Mijn ouders zijn van het weekend naar een oom en tante van mij geweest, bij wie mijn vriend z'n beklag laatst had gedaan . Dus wij vermoeden dat ze een goed gesprek met ze hebben gehad .
Probeer het alsjeblieft op te lossen en er het beste van te maken... Mijn moeder is drie weken geleden overleden en mijn zoontje heeft nu helemaal geen oma's meer, één opa nog maar. Ik heb me ook genoeg geirriteerd dus ik snap jullie prima, maar ik zou nu willen dat ik me nog eens flink kon ergeren....
sterkte marloes. je heb ook gelijk. ik benook dolblij dat amy nog opas en omas heeft. en ik probeer het ook voor lief te nemen. nogmaals sterkte
Klinkt allemaal heel bekend. We hebben gewoon aangegeven dat wij niet de types zijn waarbij je elk weekend langs hoeft te komen om te koffieleuten. Waren we voor de geboorte van onze dochter ook niet. Ze heeft trouwens 3 paar opa's en oma's, omdat ze gescheiden zijn. Mijn ouders en schoonmoeder + vriend zouden haar geloof ik het liefst elke dag willen zien en mijn schoonvader + vrouw tonen bar weinig interesse. Die zien we zelden. Tja, het is graag of niet.
Wat vervelend voor jullie, zou ik ook allemaal niet leuk vinden... Gelukkig gaat het hier allemaal het tegenovergestelde, mijn ouders wonen in rotterdam en ik in hellevoet maar we zien elkaar gewoon vaak genoeg, het kan ook wel eens een week of 2 duren voordat we elkaar zien maar dan hebben we het allemaal druk en is het des te leuker om elkaar daarna weer te zien,... nou moet ik zeggen dat allebei de opa's en oma's van Kyano heel goed met elkaar op kunnen schieten want in de zomer gaan we altijd bij elkaar BBqen, de ene keer bij mijn ouders en de andere keer bij mijn vriend zijn ouders, vorig jaar zijn we lekker een weekie naar Gelderland geweest met de opa's en oma's,.... heel toevallig heb ik ze dit weekend allemaal weer uitgenodigd om hier te komen eten heerlijk.... als ik het zo van jou lees dan ben ik blij dat wij het niet hebben,... maar vind het echt heel sneu voor je ...
Sjeetje wat een herkenning allemaal. Hier een opa die helemaal geen moeite doet om zijn kleinzoon te zien, maar wel steken onder water geeft als je te lang geen contact met hem opneemt. En aan de andere kant een opa en een oma die ontzettend claimen en iedere reden aangrijpen om op bezoek te komen en ook niet bedenken dat de papa en mama ook een eigen leven hebben. Ze proberen ons steeds vast te leggen op afspraken, zoals verplicht op bezoek om het weekend. Vorige week begon ze al over de kerstdagen Ze zeggen ook geen gedag meer als ze binnenkomen. Ze rennen meteen op Koen af en blijven maar met hem bezig zonder er bij na te denken dat een baby best snel moe is. Als je er wat van zegt dan vinden ze ons te bezitteren en beginnen ze te klagen dat ze Koen nooit mogen vasthouden We worden er af en toe ontzettend moe en kriegelig van. Groetjes, Kim
Ons ukkepukkie was te klein en mager bij de geboorte (44 cm 2350 gram) dus lag eerst nog even in het ziekenhuis. Dus was het vanzelfsprekend dat wij niet naar opa en oma gingen (anderhalf uur reizen) maar dat zij hier heen moesten komen om haar te zien. Mijn ouders, met name mijn moeder, wil haar minstens eens per 2 weken zien. Hier is mijn man juist het probleem. Die zit te zeuren waarom ze nou alweer komen, die wordt er paranoia van (wat komen ze hier doen?). Terwijl ik expres al met mijn ouders af spreek als hij op zijn werk is en ze al weer weg zijn als hij weer thuis komt. Hij is zelf vroeger verwaardoosd en snapt niet dat mijn ouders gewoon onze dochter (en ons) willen zien omdat ze dat leuk vinden en dol op haar en mij zijn. Dat hij dat niet snapt en er boos over wordt, daar word ik wel wanhopig van, want dat is hem niet uit te leggen .
ik herken het ook wel een beetje met mijn schoonmoeder! we zijn vaak alleen zondags beschikbaar voor visites en dan zitten hun 2x in de kerk, en tussen de kerken door, slaapt valentijn heel toevallig! en ik ga niet zijn ritme verstoren om op visite te gaan! dan moeten hun zich maar eens aanpassen of gewoon niet zeuren!