6 maand borstvoeding, mijn eerste mijlpaal. Voor mij ook een moment om terug te kijken op de afgelopen maanden en om gelukkig te zijn met hoe goed het nu met ons gaat. 6 maanden geleden werd ik ingeleid om te bevallen van onze dochter Emma. Helaas ging mijn bloeddruk de laatste weken van de zwangerschap steeds omhoog dus moest ze geboren gaan worden voordat ik zwangerschapsvergifteging zou gaan ontwikkelen. De bevalling was voor mijn lichaam veel te vroeg, en na een hele dag weeën is onze dochter alsnog vlot geboren. Doordat ik de hele dag (kunstmatige) weeën had, vond mijn baarmoeder het na de uitdrijving wel welletjes en verslapte. Hierdoor verloor ik 2 liter bloed en moest de placenta op de operatiekamer verwijderd worden. Gelukkig hoefde ik hiervoor niet onder narcose. De volgende dag zag onze Emma al erg geel, hierdoor moest ze op de couveuse-afdeling worden opgenomen en lag ze aan allerlei toeters en bellen. Ze was erg suf en heeft best kritiek gelegen. De dag dat ik werd ingeleid, zou ik eigenlijk de borstvoedingscursus hebben. Ik had wel iets gelezen over borstvoeding, en mijn borsten lekten al vanaf 20 wk zwangerschap. Ik ging er eigenlijk wel vanuit dat het "gewoon" zou gaan lukken. Echter doordat ik naar de operatiekamer toe moest, heb ik Emma alleen heel kort een paar minuutjes na de bevalling kunnen aanleggen, terwijl ze telkens aan de navelstreng trokken om te kijken of hij al los ging laten. En na de operatiekamer lag ik 2 uur alleen "uit te slapen". Ik weet dat ik ergens in die nacht toen ik eenmaal gewassen op de kraamafdeling lag Emma zelf heb aangelegd omdat ze huilde, maar veel herinnerde ik me er niet van. De volgende dag werd ze eigenlijk gelijk al in de couveuse gelegd. Ik mocht haar dan 5 minuutjes aanleggen en moest daarna 5-10cc fingerfeeding geven om zo het stofje van het geelzien weg te spoelen uit haar lijfje. Dus de eerste kunstvoeding kwam er al aan te pas. Daarna pas kreeg ik een kolf in handen en kolfde ik mijn eerste schramele 30cc. Gelukkig hoefde ze ook nog niet zoveel te krijgen en kon de kunstvoeding verder in de kast blijven staan. Helaas hielp de blauwe lamp onvoldoende en ook de fingerfeeding met mama's melk hier niet om verdere stijging van het bilirubine te voorkomen. Emma werd verhuist naar de couveuse-afdeling, kreeg een sonde en mocht er niet meer uit. Dat betekende voor mij dus kolven, kolven en kolven.... Na een paar dagen mocht ze gelukkig weer worden aangelegd, helaas snapte ze er toen niets meer van. Met een tepelhoedje ging het redelijk. Maar het voor en na de voeding wegen gaf mij zoveel stress dat ik niet meer rustig kon voeden. Dronk ze wel genoeg, haalde ze de 8 keer 70cc wel? Haalde ik haar niet te lang van de blauwe lamp weg??? De stress bij mij was goed bij haar te merken. Ze krijste als een speenvarkentje aan de borst, de melk stroomde al ruim in en over het tepelhoedje maar madammeke weigerde. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen haar flesjes afgekolfde melk te geven, zodat ik kon genieten van het kindje in mijn armen als ze op die spaarzame momentjes uit de couveuze mocht. En niet 2 verpleegkundige mijn man en een krijsende baby allemaal achter dat wapperende gordijntje. Na 7 dagen ziekenhuis mochten we eindelijk naar huis, eindelijk rust. De weegschaal die we mee kregen heb ik ver weg in een hoekje gezet om niet die stress van het ziekenhuis te voelen. De eerste dagen heeft Emma gewoon het flesje gekregen, tot ik weer zelfverzekerd genoeg was om haar aan te leggen. De kraamhulp (couveuse nazorg) keek mee en gaf me direct het gevoel dat ik het erg goed deed. In de weken die volgende oefende we telkens aan het begin van de voeding een paar minuutjes zonder tepelhoedje en na 2 maanden kon het ding eindelijk aan de kant. En waar staan we nu, een van gezondheid blakende borstbaby die het heerlijk vind bij mama te drinken maar het flesje ook accepteert. Ik werk 4 dagen in de week en het kolven gaat erg goed. Ik kolf voldoende, er ligt een liter of 7 in de vriezer voor als het een keertje wat minder goed gaat. Ik had nooit gedacht zo lang te voeden, mijn instelling was vooraf: " als het lukt is het leuk, maar als ik mijn grenzen voorbij ga dan stop ik ermee". Aan stoppen moet ik voorlopig niet denken, nu onze dame haar brocoli aan het proeven is, en stukjes banaan naar binnen werkt lijkt ze al zo groot, maar het is ook heerlijk haar met die grote blauwe ogen aan de borst te hebben. <3
Geweldig ik herken je trots, ondanks dat het bij ons zonder problemen verliep, dat je je baby die 6 maanden alleen maar jou melk hebt gegeven. Hoe het uitgroeit van een hoopje hulpeloosheid tot een heel mensje. Echt gefeliciteerd en ik hoop dat je nog een tijdje door mag doen.
Bedankt, ik vind het idd zo bijzonder dat ze eerst 9 maanden op mij gegroeid is in mijn buik en nu alweer 6 maanden op mijn melk.... Heel erg bedankt voor al jullie reacties, ik moet zeggen dat jullie bv-mama's met alle verhalen en ervaringen een enorme steun en motivator zijn geweest de afgelopen maanden, dus daarvoor BEDANKT!