Hoi! Nou degene die hier bekend mee zijn, zullen weten waar het over gaat. Maar het komt zover ik nu begrepen heb, zeer weinig voor dus even kort en krachtig wat dit voor mij betekent: Ik blijk dus 3 eigenaardigheden te hebben en wel genaamd: Placenta Preavia, Bilobata, Vasa Preavia. Dat houdt in dat ten eerste mijn placenta in 2 delen is gesplitst en met elkaar verbonden is d.m.v. bloedvaten. Het tweede is dat deze delen voor en onderin liggen, precies onderaan op de baarmoedermond. En als kers op de taart, heeft de navelstreng zich precies tussen deze 2 delen ontwikkeld en ligt exact op de baarmoedermond. Balen, want ik (wij!) wilde echt heel graag thuis bevallen. Zo puur en natuurlijk mogelijk zonder pijnbestrijding etc. Maar we zijn er ook vrij nuchter in. Helaas Pindakaas. Wat een geluk dat we in een land als Nederland mogen wonen waar dit allemaal al zo vroeg ontdekt kan worden en direct naar gehandeld kan worden Nu ben ik benieuwd of er hier vrouwen zijn die dit ook hebben meegemaakt. Zo ja, hoe hebben jullie een geplande keizersnede ervaren? Hebben jullie de zwangerschap kunnen 'uit' dragen tot 38 weken? Of moest het toch al eerder? (Verloskundige vertelde mij dat ze op z'n laatst de keizersnede inplannen met 38 weken. Indien eerder ontsluiting en/of bloedingen, eerder) En hoe verliep je zwangerschap in z'n geheel? Gewoon nieuwsgierig dus! Alvast bedankt
Up?! Ik heb ondertussen wel al het e.e.a. gelezen in andere topics, maar met name over Placenta Preavia. Én met name over de enorme onzekerheden, angsten en verdriet dat mensen ervaren... Tja... Ben toch echt geen gevoelloos type, maar ervaar helemaal geen angst, verdriet etc?! Baal natuurlijk wel enorm!! (Omdat ik dus écht weer zonder pijnbestrijding thuis wilde bevallen..) Maar goed dit terzijde Zijn er ook nog dames die hun ervaring willen delen n.a.v. een Bilobata of Vasa Preavia?? (Of Placenta Preavia!) Ben benieuwd!
Hoi Jolien! Ik heb ook veel geschreven in het topic van placenta praevia. Aangezien je dat daar al gelezen hebt, ga ik niet mijn verhaal hier weer opschrijven. Ik wilde alleen even reageren op je opmerking over gevoelens, angsten en verdriet. Ik weet niet wat je tot nu toe gemerkt hebt van deze complicatie, maar uit het feit dat je in je op schrijft dat je blij bent dat dit vroeg ontdekt kan worden, denk ik op te maken dat het ontdekt is bij de 20-weken echo en dat je nog geen last hebt gehad van complicaties zoals bloedingen. Dan kan ik me voorstellen dat je nog niet echt angstig bent. Hoewel ik wel veel bloedingen heb gehad, ook in het begin van mijn zwangerschap, stond ik er echt wel redelijk nuchter in. Ook dat heb ik volgens mij wel geschreven in het topic over placenta praevia. Ik denk dat het ook wel wat te maken heeft met de manier waarop het nieuws gebracht wordt. Daar is bij verschillende dames in bovenstaand topic nogal verschil tussen. Bij mij werd het echt meegedeeld in een zogenaamd "slecht-nieuws-gesprek". De gyn benadrukte dat het zeldzaam en zeer risicovol was. Dat de kans dat ik de zwangerschap zou voldragen zeer klein was. Dat ik er van uit moest gaan dat ik tijdens mijn zwangerschap meerdere keren in het zh opgenomen zou worden, dat ik met een bloeding vooral meteen naar het zh moest komen. Een ambulance bellen liever niet, want als mijn man me naar het zh zou rijden zou ik sneller in het zh zijn dan met een ambulance en bij een bloeding kan je plotseling zeer veel bloed verliezen... Zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik heb daarna ook wel wat op internet gelezen. Door het geheel aan informatie was ik mij zeer bewust dat het een risicovolle zwangerschap was en dat doet echt wel wat met je gevoelens. Op het moment van dat gesprek was ik 20 wk zwanger en had ik de weken daarvoor al meerdere kleine bloedingen gehad. Daardoor was de diagnose voor mij denk ik veel meer werkelijkheid dan voor jou. Ik had de gevolgen al gemerkt. Als je al vaker bloedingen gehad hebt, is de mogelijkheid van een nieuwe bloeding en mogelijke gevolgen daarvan veel reëler. En als je dan ineens heftige bloedingen krijgt, waarbij je het bloed maar uit je blijft stromen, dan komt de schrik er wel in hoor! Bovendien zit het verdriet hem bij mij meer in het feit dat ik niet zelf de babykamer heb kunnen inrichten, omdat ik rust moest houden. Dat ik niet uitgebreid kon shoppen voor de kleine. Dat ik dagen in mijn uppie in het zh heb gelegen. Niks genieten van het feit dat de zwangerschap een bijzondere tijd zou moeten zijn. Ik heb mijn halve verlof op de bank doorgebracht. En tot slot een ks onder narcose, waardoor ik niet eens de geboorte van mijn dochter heb meegemaakt. Bovendien was het herstel van de ks bij mij heel zwaar. Ik hoop voor je dat alles goed blijft gaan en dat de afloop van jouw zwangerschap net zo gunstig zal zijn als die van mij.
placenta praevia totalis gehad. ik weet niet hoeveel weken je bent. ik had een placenta increta ook nog, dwz vastgegegroeid (doorheen zelfs) aan baarmoeder. geplande keizersnede met 38 weken