snelle en makkelijke bevalling wie o wie :-)

Hier 2 positieve verhalen. Bij de eerste ben ik vanaf de eerste wee bevallen binnen 5 uur en slechts 2 minuten persen. Ik moet zeggen dat ik toen wel pijn heb gehad, maar qua duur van de bevalling was het een eitje. Bij de tweede ben ik ingeleid omdat ik te veel overtijd liep en weer bevallen binnen 5 uur en slechts 3 minuten persen. En geloof het of niet, ik heb slechts 3 pijnlijke weeen gehad en toen was ie er al. Zelfs de gyn was helemaal verbaasd dat ik helemaal geen pijn leek te hebben en dat terwijl ze altijd zeggen dat ingeleide weeen een stuk pijnlijker zijn dan spontane weeen.


Dus die vrouwen die makkelijk en redelijk pijnloos bevallen zijn er zeker Succes met bevallen!

 

Ik voelde mijn eerste wee rond vijf uur 's avonds en tegen vier uur 's nachts was hij er! Daar moet ik bijzeggen dat ik de weeën pas echt regelmatig kreeg tegen middernacht en dat ze toen ook pas pijn gingen doen. Een uurtje later deed het echt pijn maar ik kon mezelf heel goed beheersen, het was niet allesoverweldigend pijnlijk maar ik moest me er wel op concentreren zeg maar.
Het viel me alles mee.

 

hier om 4uur beetje vruchtwater verloren, en 4.15 begon het met lichte kramp..6.15 was ze er !

en in die tijd mn dochter naar oma gebracht,en naar zh gereden(30 min rijden) om 6 uur waren we in zh..

 

Hier om 5.15 de eerste wee, om 6.45 gebeld want ze kwamen wel snel, om de 2 minuten, maar duurden maar 30 seconden. VK was er om 8.00 en toen bleek ik 9 cm te hebben. Ik dacht joh als het er eens 3 of 4 zijn, is het al heel wat, want het doet helemaal geen pijn, en het hoort toch pijn te doen?? Toen kreeg ik persdrang dus niks naar het ziekenhuis zoals de planning was, nee, naar de slaapkamer!

De persweeen zijn nog een paar keer weggevallen, dat was erg vervelend, vooral omdat je bij de eerste niet weet wat je moet doen. Op een gegeven moment had ik het te pakken, en toen vielen ze weer weg, maar ben ik toch doorgegaan, was het zat. 10.15 was ze er. 40 minuten persen, door die wegvallende weeen.

Pijn? Nee. Ik heb geen moment gehad dat ik dacht au dit doet zeer. De baarkruk (om even te helpen toen de persweeen wegvielen) was het vervelendste, maar meer beurs en bont en blauw dan dat het echt pijn deed. Ook de geboorte zelf, deed geen pijn. Ik werd alleen wel moe, de weeen kwamen snel op elkaar en op een gegeven moment heb ik wel gezegd jongens ik word hier zo moe van, ik kan tussendoor niet eens even ademhalen.

Weet je wat wel pijn deed? Het hechten (gelukkig maar 3)!

Ik ging heel relaxed de bevalling tegemoet, ik was totaal niet nerveus, had er wel zin in (5 dagen over tijd en al 9 weken thuis). Over ziekenhuis en thuis kon ik me ook niet drukmaken, ik had ziekenhuis gezegd, maar dat werd zo'n gedoe, in de ochtendspits, in de sneeuw, in de auto over de snelweg...neuh dan laat maar, doen we het hier wel. Ik denk wel dat dat geholpen heeft, als je van te voren al bang bent voor de pijn, voel je ieder pijntje ook meteen denk ik. Dus vooral: relax!

VK zei na de bevalling dat ze zich rot was geschrokken toen ik bij haar komst al op 9 cm zat. Had ze totaal niet verwacht. Ze vertelde me meteen dat ik bij een volgende bevalling moet bellen bij de eerste wee, gezien de snelheid waarmee de ontsluiting vorderde. En nu ik eenmaal wel weet hoe ik moet persen, zou het wel eens heel snel kunnen gaan met een tweede. Ach ja, denk ik dan, dat zien we dan wel weer. Zul je toch zien dat het dan een ingeleide bevalling wordt en uiteindelijk een keizersnede, haha. Kan er niet mee zitten.

 

je kan ook eens googlen op hypnobirthing! of flimpjes kijken op you tube

ik heb er een boek van, heb helaas te weinig geoefend dus denk niet dat ik er heeeel veel aan zal hebben, maar hopelijk toch wat

groetjes!

 

Ik behoor ook tot de gelukkige groep vrouwen die snel en makkelijk bevalt, ik vind het prachtig! Zou het zo nog 10 keer doen!

Eerste bevalling duurde in totaal 4,5 uur, weeen vond ik pas echt pittig worden nadat de vliezen braken bij 8 cm. 2de bevalling heeft nog niet eens een uurtje geduurd, heb toen ook maar een paar pijnlijke weeen gehad. Tot 7 cm had ik eigenlijk amper door dat ik aan het bevallen was, had eigenlijk alleen last van harde buiken naar mijn idee.. Persen was de 2de keer wel pijnlijk omdat het zo snel ging, maarja, dat duurde ook maar heel kort.

Ik ben er zef ook erg van overtuigd dat een positieve en ontspannen instelling een heel positieve invloed kan hebben op de bevalling (en hiermee zeg ik dus niet dat vrouwen die een zware, moeilijke bevalling hebben gehad er te negatief ingestaan hebben ofzo!). Ik heb me vanaf het begin geen seconde zorgen gemaakt over de bevalling en stond er heel relaxed tegenover. Mijn bevallingen verliepen ook heel rustig en ontspannen, heb veel gebruik gemaakt van mijn meditatievaardigheden en allebei mijn kinderen zijn ook thuis, in het water geboren.

Echt waar, ik gun iedereen zulke bevallingen en ben daarom ook druk aan het uitzoeken hoe ik mijn ervaringen om kan zetten in een manier om vrouwen met veel angst voor de bevalling hier in te begeleiden.

 

Hallo meiden,

Nou 2 kids en 2 verschillende bevallingen. De eerste bevalling heb ik (klinkt heel stom!) weinig van mee gekregen. De bevalling duurde in totaal 13 uur vanaf de eerste wee.
Met 4cm ontsluiting naar het ziekenhuis toe (wilde zelf heel graag in het ziekenhuis bevallen, gaf mij een "veiliger" gevoel). Bij aankomst in het ziekenhuis waren de weeen gestopt . Na een uur heeft de verloskundige me vliezen gebroken en toen ging het als een sneltrein, baby had gepoept in vruchtwater, dus werd gelijk poliklinische. Ik kreeg een weeengolf over mij heen waar ik in het begin niet mee om kon gaan, ik heb mij toen op 1 vrouw geconcentreerd (de verpleegkundige), zij straalde zo veel rust uit! Daarna raakte ik in een soort van trance, maakte niet mee wat er om mij heen gebeurde en met mijn lichaam. Uiteindelijk mocht ik gaan persen en na 75 min. kwamen ze er achter dat ik het zelf niet ging redden. De hoofdgyn werd erbij gehaald, die keek, 2 keer knip, vacuumpomp en daar was onze zoon! WAUW!!!!! Wat waren wij gelukkig en trots! Het leek wel of ik uit een diepe roes was gekomen en had energie voor 10! Pijn??? Die voelde ik niet...alleen intense liefde en geluk. Ook ik werd daarna gehecht, maar de verpleegkundige had heel goed in de gate dat ik helemaal gefocust was op mijn baby en heeft het dus gedaan terwijl ik de kleine nog in me armen had, ineens zegt hij: Zo, dat is ook weer gebeurt, wist niet eens wat hij bedoelde hahahaha.

1 jaar en 9 maanden later was ik hoogzwanger van onze dochter. s'Nachts om 3 uur warenb de vliezen gebroken, maar geen weeen. Pas om 1 uur s'middags begon het wat te rommelen. Verloskundige gebeld, die kwam langs, 3 cm ontsluiting, kon nog wel ff duren...rond een uur of 3 werd het toch wel wat heftiger allemaal, weer gebeld en zij was in het ziekenhuis, ik mocht naar haar toe komen. Om 15:55 waren wij in het ziekenhuis, 6cm ontsluiting, ga nog maar ff douche zei ze, werkt ontspannen. Onder de douche voel ik ineens dat het kindje komt, volgens de vk kan dat nog niet, nou echt wel!! 2 x persen en ze was er...Weer dat WAUW gevoel, weer intense geluk en liefde en weer was alle "pijn" als sneeuw voor de zon verdwenen.

Ik kan niet zeggen dat ik een pijnloze bevalling heb gehad, zeker van mijn eerste is al zoooo vaak gezegt dat dat echt een zware bevalling was, ik heb dat gelukkig niet zo ervaren. Ik kan het alleen maar omschrijven als iets wat niet te omschrijven is, ik vind het zo mooi dat wij als vrouwen de eer hebben gekregen om het leven aan een persoon te schenken en daarmee neem ik alle "pijn" voor lief

 

Ja hoor, hier een positief verhaal! Bevalling van mijn eerste kindje afgelopen januari duurde 3 uur en ik heb geen vreselijke pijnen geleden. Het vervelendste moment was toen het hoofdje stond, dat gaf een branderig gevoel maar verder nergens lastvan gehad (gelukkig)

 

Ook ik dacht, kom maar op en was er niet ongerust om en relaxed. Had een voorbeeld van mn moeder voor ogen (4 uur, 2 uur en 6 uur) zonder al te veel pijn. Maar helaas verging ik van de pijn met rugweeën. Hoewel je vraagt om alleen positieve verhalen wilde ik dit toch even 'kwijt'.

 

HIer hielp het (bij de 2e) vooral dat ik me kon herinneren dat het echt erg pijn deed. Toen was de pijn dus minder erg dan ik me kon herinneren. (en ik dacht steeds maar, niet aanstellen, het wordt nog veel erger.)

De eerste keer in 3,5 uur en de 2e keer in 2,5 uur bevallen. Zonder al te veel pijn. Natuurlijk, het doet enorm veel pijn, maar toch.. Ik geloof dat ik het getroffen heb met enkel buikweeen.

 

Ik heb 2 keer een hele makkelijke bevalling gehad vind ik zelf.

Bij Milan heeft 't 5 uur geduurd vanaf de eerste wee, maar de ontsluitingsweeën vond ik ook helemaal niet pijnlijk, leek meer op buikkrampen (zoals als je ongesteld gaat worden). Het persen deed wel even pijn, maar viel ook goed mee.

Bij Isabelle heeft 't 4 uur geduurd vanaf dat m'n vliezen braken. Maar na het breken van de vliezen is 't nog ruim 2 uur rustig gebleven. Weer deden de ontsluitingsweeën helemaal geen pijn en het persen dit keer ook niet, want dat was in 1 pers gebeurd . Ik stond na de bevalling ook gelijk op om d'r aan te kleden en ik kon meteen alles weer doen.

 

Ik heb echt wel een hoop pijn gehad, maar zeker geen drama.

De eerste bevalling vond ik prachtig en ik zou er voor tekenen het weer zo te doen.
Het laatste stukje van de ontsluitingsweeën en overgang naar persweeën deed echt pijn, maar ik heb echt niet de hele boel bij elkaar gegild. En het laatste stukje persen deed veel pijn, maar ook dat was wel te doen.
In totaal van eerste wee tot geboorte 20 uur, waarvan 1,5 uur persen. Niet snel, maar (daardoor? ik ben nu eenmaal meer een duursporter dan een sprinter ) absoluut te doen.

Tweede bevalling ging veel sneller. De pijn was voor mij daardoor moeilijker te handelen. Van eerste wee tot geboorte was ongeveer 10 uur, waarvan 10 minuten persen. Ik had het 1000x liever nogeens gedaan zoals de eerste, toen had ik veel meer het gevoel dat ík in control was.

 

13:00 eerste wee
17:16 baby geboren!
Niet slecht voor een 1e x toch?
Pijnloos zou ik het niet noemen, maar een drama absoluut niet! Ik vond de pijn eerder vervelend te noemen. Als ik zo elke bevalling mag doen dan wil ik wel 10 kinderen

 

Ga van het ergste uit. Ik had me helemaal ingesteld op helse pijnen en een drama bevalling zodat het alleen maar mee kon vallen

De persweeen heb ik weg gepuft (ok ok met enig gekerm en gegil) omdat ik ervan overtuigd was dat dit nog maar de voorweeen waren. Toen de VK binnenkwam bleek het dus al voor het eggie te zijn!

Het hoofdje erdoor duwen was wel pijnlijk, alsof je vanonder in de fik staat zeg maar. Alles staat zo onderspanning dat je voelt dat t haast gaat scheuren, maar goed luisteren naar de VK of gyn helpt dan echt het scheuren tegen te gaan.

Ik teken voor weer zo'n bevalling, ik maak altijd grapjes dat de gemiddelde kerstinkopen zwaarder zijn
Maargoed, nu voor de tweede bevalling houd ik weer rekening met het ergste.

Succes!

 

Ik ben in totaal vier keer bevallen, de laatste keer vorige week woensdag van een tweeling. Eerste bevalling 11 jaar geleden, ondanks de weeenremmers zette het door. Ons zoontje is toen geboren met 31 weken. Ik heb de bevalling niet als zwaar ervaren. Vond het wel lang duren smorgens om 11 uur opgenomen, savonds om half tien geboren. Vond het erg meevallen. Twee jaar later van mijn dochter. Mijn vliezen braken om kwart over drie, snel naar het ziekenhuis, daar aangekomen al persdrang en tien centimeter, ik geloof dat ik twintig minuten heb geperst, om half vijf is ze geboren.
De weeën volgden elkaar snel op, maar waren wel op te vangen. In 2009 ben ik bevallen ( ingeleid) met 20 weken van ons overleden kindje. Ik kreeg hierbij morfine, dus deze telt niet mee.

Onze tweeling is vorige week geboren met 33 weken en drie dagen. De eerste wee had ik om half 9, er zat geen tijd tussen de weeën dus dat was ff heftig, maar om half tien is onze eerste dochter geboren en om 6 over half 10 onze tweede dochter. Zij kwam met de beentjes eerst. Ik ben dus een snelle bevaller. ( nadeel= snelle bevalling=veel naweeën) ik ben van mening dat een bevalling heeft te maken met loslaten en gecontroleerde ademhaling, als je zelf ontspannen en gefocused bent, hoeft het niet hels te zijn. Oké lekker is anders, maar je lichaam maakt ook genoeg stoffen aan om het aan te kunnen. Maar goed, ik kan alleen voor mezelf spreken.

 

Owww hier wel een lange bevalling al heeft het voor mijn gevoel maar 4 uur geduurt hihi.

Totaal 17 uur weeen gehad vanaf de eerste die ik voelde zeg maar.
12 uur snachts begonnen.4 uur snachts 3 cm, 10 uur in de ochtend 6 cm, 2 uur 8 cm en om 3 uur mocht ik beginnen met persen.

Geen ruggeprik want ik kon het goed hebben.Vond het allemaal meevallen.Babbelde tussendoor enz en soms even wegpuffen.De verloskudigen kwamen voelen aan mijn buik want die dachten dat ik pas een paar cm ver was.Groot was hun verbazing dat ik al op 8 zat hihi.Ze vonden me zo vrolijk en nuchter en alsof ik er alleen maar last van had ipv pijn.
En idd pijn vond ik het dus niet echt doen.Voelde als een heftige spierpijn in mijn rug.Meer niet.

Mocht dus om 3 uur gaan persen.Maar hij wilde er niet uit.Dus om half 6 eindelijk de vacuum erbij genomen en Lucas eruit gehaald na 2 1/2 uur persen.Zelfs dat deed geen pijn hihi.
Hij lag op mijn buik en het eerste wat ik zei was....zo wil ik altijd bevallen geweldig.Ik vond het superperfect lopen en zou het zo dus weer over doen hihi.

Achteraf hoorde ik dus dat ik tijdens de perweeen gedeeltelijke placentaloslating had waardoor die vacuum moest want Lucas zijn hartslag viel terug en hij had benauwd.En ik heb ongeveer 2L bloed verloren en moets meteen naar de ok voor placentaverwijdering onder narcose zodat het bloeden zou stoppen.

Maar op dat moment dus totaal gelukkig en niks meegekregen van alle andere dingen.Moet nu dus in het ziekenhuis bevallen daardoor maar geloof me....geef mij nog maar zo een verloop.Dan maar bloeden enz...maar de pijn was naar mijn gevoel een spierpijn en ms krampen.Heerlijk .

Ik vertrek nu alleen later naar het ziekenhuis hihi.Wil meer tijd thuis zijn dan daar rondbanjeren met een infuus in mijn arm.

 

9 weken geleden ben ik bevallen van mijn eerste kindje. Net als jij ging ik er ook super positief in (het doet allemaal vast niet zoveel pijn, het gaat allemaal goed, ik had er 1000% vertrouwen in) Ik heb het hypnobirthing boek gelezen, doe aan meditatie en yoga.. nouja.. ik was goed voorbereid, maar ik had totaal geen angsten t.o.v. de bevalling.
Op zondagavond om 11 uur braken mijn vliezen, toen ben ik samen met mijn vriend het bevalbad op gaan zetten, om 4 uur ('s nachts) begonnen de weeën pijnlijk te worden en om 8 uur 's ochtends mocht ik persen. De ontsluitingsweeen vond ik wel pijnlijk, ik heb flink 'gegromd' (heb geen idee meer wat voor geluid ik maakte) maar het bijzondere vond ik dat het niet echt 'mijn' pijn was. Het was gewoon een goede pijn die er was.. en het gebeurde. Ik vond het wel een enorm natuurgeweld, vooral toen de weeën zo snel op elkaar volgde dat ik tussen door geen tijd meer had om te ontspannen/op adem te komen. Ik dacht toen wel, als dit nog veel langer gaat duren dan hou ik het niet vol! Maar toen kreeg ik ook al persweeen.. dus dat klopte ook wel.

Het persen heb ik in bad gedaan, dat vond ik echt enorm mee vallen en eigenlijk ook niet echt pijnlijk. Ik was wel enorm onder de indruk van de kracht die er bij het persen komt kijken.. je hele lichaam doet mee. Op het moment dat het hoofdje staat brand het, maar dat is zo snel voorbij.. en toen heb ik zelf mijn kindje aangepakt!

Ik denk wel dat het heel erg scheelt als je zelf je bevalling kunt zien, ik heb ook even op mijn rug liggen persen, dat vond ik heel naar.. In het bad kon ik hem steeds verder zien komen.. geweldig!

Kortom, ik vond dat het wel pijn deed, maar dat hoorde er gewoon bij, ik was onder de indruk van de hele bevalling.. wauw. Ik zou het HEEL graag nog een keer doen!

Ook fijn was dat ik niet uitgescheurd was.. alleen een piep klein schaafwondje.
Ik vind het ook zo jammer dat je zo bang wordt gemaakt voor het bevallen, er zijn natuurlijk ook nare bevallingen, maar het is zonde om van te voren al bang te doen.. al die spanningen in je baarmoeder.. de kans wordt dan alleen maar groter dat het ook daadwerkelijk een nare bevalling wordt.

Veel plezier met bevallen!

 

Mijn eerste bevalling heeft 2 uur en 3 kwartier geduurt vanaf de eerste wee tot de geboorte. Ik vond het wel pijnlijk, maar dat kwam denk ik meer omdat ik in paniek ben geraakt. Ik lag in het ziekenhuis toen de weeen begonnen en achteraf was het meteen een weeenstorm. De verpleegkundige zei toen tegen mij dat ik me niet zo aan moest stellen, want dit was nog maar het begin en ik zou nog zeker 12 uren moeten uitzitten voordat ik volledige ontsluiting zou hebben. Ook wou ik dat ze mijn man belde, maar volgens haar was dat echt nog niet nodig en moest ik maar gaan douchen. Dat heb ik gedaan en eenmaal in de douche heb ik op de alarmbel gedruk omdat ik niet meer kon blijven staan van de pijn. Er kwam toen gelukkig een verpleegster en die heeft me op bed geholpen en ze hebben me toen heel snel naar de verloskamers gereden. Ik bleek ineens 7 cm ontsluiting te hebben. Toen zijn de vliezen doorgeprikt en even later mocht ik persen en was mijn dochtertje er al. Mijn man was net op tijd in het ziekenhuis. Het vervelendste van deze bevalling vond ik dus de paniek die mij aangepraat werd. Ik was namelijk helemaal niet bang voor de bevalling en heb me er ook van te voren nooit druk om gemaakt. Had echt zoiets van, kan me er wel druk om maken, maar kan beter genieten tot aan de bevalling en dan zien we wel hoe het gaat. Toch is deze bevalling me enorm meegevallen.

Afgelopen maart ben ik bevallen van een zoontje. Een heerlijke bevalling die vanaf de eerste wee 2,5 uur heeft geduurt. Om 6 uur 's ochtends braken mijn vliezen en heb ik mijn zusje opgebeld zodat zij de kleine meid op kon halen. Om 08.30 belde ik de verloskundige en toen ik met de vk aan de telefoon was begonnen de weeen. Ze kwamen meteen om de 3 minuten. Aangezien de vorige bevalling ook zo snel ging is de vk meteen gekomen. Ik heb al die tijd op de bank gezeten (in mijn eigen veilige hoekje.) en kon de weeen echt supergoed opvangen. Vond ze alleen een beetje vervelend, maar zeker niet pijnlijk. Heb ook echt ontzettende lol gehad met de verloskundige en mijn man tussen de weeen door. De verloskundige had dit ook nog nooit meegemaakt. Rond 10.55 begonnen de weeen toch wel een beetje erger te worden en kreeg ik persdrang, dus moest ik op bed gaan liggen. Daar hebben ze de ontsluiting bekeken en die was 6/7 cm. Ze adviseerde om te blijven liggen, want het ging dus wel weer snel. Om 10.57 kreeg ik persdrang, maar eigenlijk zou dat nog niet kunnen, maar jawel hoor, ik had volledige ontsluiting en om 10.59 is onze zoon geboren. Echt een superbevalling en heb er ook echt van genoten. Zo lekker bewust een bevalling meemaken.

Ik denk dus dat het vooral belangrijk is om de rust te bewaren, Laat het lekker over je heenkomen.