Wij hebben wel besloten om te laten testen. Niet dat we het niet willen moest het down blijken te hebben maar gewoon dan kiezen we er wel voor en kunnen we er ons op voorbereiden. Weet je wat je te wachten staat... Moesten er nu andere zwaardere afwijkingen zijn ook dan willen we zelf kunnen kiezen en weten waar we aan beginnen. En uiteindelijk zo een triple test is snel gedaan en de uitkomst tja... dan zien we wel of we verdere testen willen of niet! Maar voorlopig gaan we er gewoon van uit dat het een gezonde baby gaat zijn!
ZO! wat is er veel bijgekletst zeg Allereerst Augustus wat zal jij een vreselijke tijd doormaken nu Blijdschap en verdriet liggen dicht bij elkaar zeg Voor alle meiden met een goede echo helemaal fantastisch! Ik kan bijna niet meer bijhouden zoveel als jullie schrijven maar ik probeer af en toe een beetje bij te lezen hoor en als ik tijd heb af en toe een krabbel te zetten
Wij laten ook niet testen. Kansberekening zorgt wat ons betreft alleen maar voor onnodig veel spannen en bovendien vind ik dat ik nog jong genoeg ben. Daarnaast zijn wij ervan overtuigd dat we het ook aankunnen als het kindje een afwijking zou hebben. We zijn ons er ook bewust van dat dat het risico is dat bij zwangerschap hoort. Je weet nooit wat je gaat krijgen en tegen welke problemen je aan gaat lopen. Of dat nu is tijdens de zwangerschap of in het latere leven van het kindje. Het geslacht laten bepalen willen we voorlopig allebei niet doen. Kan natuurlijk altijd nog veranderen, de 20-weken echo duurt nog wel even en hebben dus nog alle kans dat we het toch gaan willen weten. Niet zozeer voor de kleertjes op de babykamer. Voor de allerkleinsten heb je zoveel leuke kleertjes die voor jongens en meisjes geschikt zijn en de kinderkamer willen we toch niet in uitgesproken jongens of meisjes kleuren. De enige reden om het te willen weten is onze eigen nieuwsgierigheid. Voor ons gevoel wordt het in ieder geval een meisje. Vandaag tel. consult gehad met m'n internist (is voor m'n schildklier), moest vorige week bloedprikken. Als je de schilklierziekte hebt die ik heb, dan moet je tijdens je zwangerschap extra goed onder controle omdat ik zelf geen schildklierhormoon aan kan maken en de kleine daar, zeker de eerste maanden, 100% van afhankelijk is. Gelukkig zijn de waarden prima. Mag wel net iets meer hormoon gaan nemen omdat ik me zo ontzettend moe voel. Heb het aardig gehad met nachten van 12 uur en dan nog de hele dag te moe om iets uit te voeren. Hij zei wel dat de vermoeidheid ook door de zwangerschap kan komen. Leek me trouwens ook wel logisch, wil alleen wel graag alles aangrijpen om me wat fitter te voelen. Ben nu alweer 3 weken thuis en begint me de keel uit te hangen. Nog even houd ik mezelf maar voor en dan zal het beter worden...
meiden bedankt voor jullie lieve reacties het gaat wat beter heb een joekeldoekel achter me rug en heb veel geslapen ...arme zoon maar gelukkig heeft hij zich zelf wat vermaakt liefs nica
appeltje, mooie compilatie! je groeit! (en ook nog eens mooi bruin...) wij doen waarsch. ook geen nekplooimeting. maar ik wil morgen (yeah! morgen! echooooo!) wel vragen of we ook kunnen kiezen wat we wel of niet kunnen/mogen weten. misschien kiezen we er wel voor om ALLEEN te horen te krijgen of we een zwaar gehandicapt kindje krijgen... maar dat moeten we nog overleggen... oh, ik kan niet wachten tot morgen! hoop zo dat ik bij de gelukkige knipperlicht-echo's hoor!
Hoi Maartje, Ik ben me daar ook wel van bewust hoor, ik heb ook wel met dat soort gevallen te maken gehad. Ik wil ook zeker niet een onrealistisch beeld hiervan scheppen hoor. Ik ken alleen een stuk meer best vrolijke mensen met Down en ik weet dat het gewoon meer verzorging is meestal, omdat deze mensen vaak lichamelijk ook sneller iets mankeren. Ik denk dan alleen: de kans op Down is al klein, de kans op Down met nare complicaties en dergelijke is natuurlijk nog weer kleiner. Dus ik maak me er gewoon niet druk. En mocht het wel zo zijn dan geloof ik er in dat wij het aan kunnen en er prima mee kunnen leven. Liefs Laura
hey meiden.. wat gaan jullie lekker eten vanavond.. Wij eten vanavond pannekoeken.. die je kan shaken! hahah! hadden beide geen zin om te koken.. maar dit leek ons toch weer grappig! hebben jullie trouwens.. nu ook meer trek?
Wij laten wel een screening doen, al is het een kansberekening. Mijn man is al een eind in de 40 en ook dat betekent iets meer risico. We willen graag weten hoe groot het risico is. Daarnaast heb ik een oom met Down.. Ik moet wel zeggen dat ik het lastig vind wat ik uiteindelijk zou doen. Voor mijn man staat dat meer vast: in principe wil hij het dan niet laten komen. Het zou tussen ons een strijdpunt kunnen zijn als er uiteindelijk tot een vruchtwaterpunctie met slecht resultaat zou leiden. Hij met zijn ratio en ik met mijn mix van ratio en emotie. Pfff, ik hoop er maar gewoon het beste van..
Dat is een mooi uitgangspunt! Sorry als ik misschien wat bot overkwam. Ik merk dat dit onderwerp best gevoelig ligt bij mij, daardoor kom ik misschien wat harder over dan ik het bedoel. Zal wel komen door mijn werk en alles wat ik daar mee maak (vooral met ouders van de kids die bij ons wonen). Ik snap je uitgangspunt helemaal hoor! Tis hetzelfde als het mijne!
Heey dame's Wij laten het ook niet testen. Hoe gaan jullie dat na de geboorte doen, leggen jullie de kleine op je eigen kamer ( de eerste paar weken ) Of meteen op zijn/haar eigen kamertje? Ik las op het forum hierover en dacht; hey deze beslissing moet ik ook maken in de toekomst Ik heb alleen nog geen flauw idee wat ik ga doen
Gewoon op eigen kamertje. Hebben ook niet echt de plek om op onze kamer neer te zetten. En vind dat ze gewoon op eigen kamertje thuis horen. Ook als ze ouder zijn. De jongste van me schoonzus (5) die sliep tot een half jaar daar nog in bed. Dat zie ik echt niet zitten.
Ow nee daar moet ik ook niet aan denken. Zeg maar dag tegen je sexleven... Ik ben bang dat ik van elk piepje en geluidje wakker word... Waarschijnlijk wordt het toch op zijn eigen kamertje
Bij ons ook op een eigen kamertje. Deels vanwege de ruimte op onze slaapkamer maar ook zeker omdat we het geen prettig idee vinden dat ons frutseltje eraan went om steeds bij ons te zijn. Kun je inderdaad een probleem krijgen dat het niet alleen kan slapen na een paar weken en dus heel lang 'tussen ons in' zou liggen. Bovendien vind mijn man het geen fijn idee dat als je zin hebt om te vrijen dat die kleine daar dan bij ligt. Nou weet ik wel dat dat de eerste weken er toch niet van komt, maar weken worden makkelijk maanden als je ergens aan gewend bent.
Wehehehe vooral dat laatste! Misschien houdt die kleine er onbewust trauma's van over hihihihi grapjee
Wij laten ook geen nekplooimeting doen, aangezien wij niet in de risicogroep horen en kansberekening is. Wat als je een grotere kans hebt op... Wel willen we dat ze ernstige afwijkingen tegen ons zeggen als ze die zien. De baby zal de eerste dagen/weken bij ons slapen. Dat heeft Ryan ook gedaan en beviel me goed, ook omdat ik weer borstvoeding wil geven. Ik ha vandaag toch wat op m'n werk: Kom ik een ouder van een andere groep tegen die me even goed bekeek, zegt ze: "Ben je... Ben je.... aan het lijnen?" Ik al lachend: "Nee hoor, ben niet aan het lijnen". "Je bent wel afgevallen dat zie ik duidelijk". "Uhhh, dat wel, maar ben niet meer aan het lijnen". Ik lachte me eigen rot, m'n buik viel toch aardig op met de kleren die ik aan had!
Hey meiden, Kwas een paar dagen niet op het forum geweest en kmoest meteen 11(!) pagina's bijlezen, stelletje kletstantes Hier verder niets bijzonders. Het enige is dat ik de laatste tijd heel veel last heb van hoofdpijn. Heeft iemand anders dit ook? Het is dezelfde 'zeurderige' hoofdpijn die ik had toen ik de pil nog slikte, heel vervelend..T zal wel iets met hormonen te maken hebben. Mn buikje begint ook al aardig te groeien, kweet gewoon niet meer wat ik aan moet doen. Ik sta de hele dag voor groepen mensen (Ik geef les op een middelbare school) maar ik heb soms gewoon echt zin om mn knoopje van mn broek / rok los te doen, maar ja, dan gaan mn leerlingen zo lachen denk ik Het probleem is dat ik nog geen zin heb om zwangerschapsbroeken te dragen, omdat ik met zo'n broek aan echt overduidelijk zwanger ben, het accentueerd je buik zo vind ik, en ik heb het , buiten mn directeur en 2 goede collega's om, nog niet op mn werk verteld dat ik zwanger. Kheb ook nog geen zin in vragen van leerlingen, kvind het nog te vroeg. Ach ja, tis maar even behelpen met te grote broeken en rokken die ik nog had liggen. Meiden, tot snel maar weer! @ Augustus: Wat verschrikkelijk. Heel veel sterkte...
Hallo Allemaal Er word echt wat afgekletst hier zeg. Moet echt veel doorlezen.........hahahha Wij weten nog niet helemaal wat gaan doen met die test........ We hebben een down syndroom als oom in de fam.(broer van mijn schoonvader) Hij is echt heel lief en woont in een tehuis.Hij komt vaak in de weekenden een dag en dan blijft hij eten en gaat dan terug naar zijn verblijf. Nu is het bij ons zo dat de ouders van mijn schoonvader zijn overleden en dat de zorg nu bij mijn schoonouders ligt ook al woont hij niet bij hun. We zaten daar eens over na te praten met hun en dat is soms niet gemakkelijk.Dus mochten we kind krijgen met down syndroom dan valt in de latere leeftijd na ons overlijden de zorg op de zoon die we al hebben....... Dat vind ik heel moeilijk....... Wat is de beste keus enz...... @Minoh Ik heb ook een schildklierziekte.Hij is bijna geheel verwijderd. En ik moet extra bij slikken aan kunsmatige hormoon om te zorgen dat het kindje ook genoeg kan krijgen.......... Verder als de antistoffen goed zijn en blijven dan kan ik gewoon onder vk blijven.Zoniet moet ik meer onder de controle van een gyn.Ik moet om de zoveel weken bloed prikken. Ik heb een echo 27maart........ben heel benieuwd........liever vandaag nog als dan .Maar wachten duurt altijd lang. Groetjes Wendell
Wij willen het kindje ook zo snel mogelijk in het eigen bedje op de eigen kamer hebben. We zien het ook niet zitten om ons seksleven eronder te laten lijden. We hebben de hond ook meteen in de bench in de kamer gedaan, dus ik hoop dat we ook zo makkelijk kunnen zijn met een kleine Het kamertje ligt wel lekker dicht bij onze slaapkamer en we zouden natuurlijk in eerste instantie de deur van de babykamer open kunnen laten of zoiets dergelijks. We zullen wel zien hoe het dan gaat, ik denk dat je nu een hoop kunt zeggen, maar dat het gevoel dan wel eens heel anders kan zijn... Liefs Laura
Ja idd, misschien heb wil ik die kleine dan wel altijd bij mij in de buurt hebben.... Ik zie dat jij ook al een buikje krijgt Nog steeds veel symptomen?