Gefeliciteerd Maartje! Leuk nieuws! Ik heb er verder even snel doorheen gelezen, sorry weer...ben vandaag ziek thuis....heb erge last van lage rugpijn en mn bekken en ben laatste tijd echt ontzettend moe. heb alleen niet zo goed kunnen slapen door de rugpijn, echt pijnlijk! Ook draaien met pijn in je bekken is niet zo fijn....de kleine laat wel heel goed merken dat ze er is, dat vind ik dan weer heel erg fijn en dat verzacht de pijn wel hoor Ze is zo vaak aanwezig. Tijdje terug meestal alleen s avonds even (wel duidelijk) en nu echt de hele tijd tussendoor ook. Als ik een bepaald liedje zing, voel ik ook dat ze zich nog meer tegen mn hand aan nestelt, erg lief! Ik geniet echt ontzettend van ons kleine meisje! 20 weken echo was trouwens helemaal goed! Alles was erg goed te zien. De grootte kwam ook overheen met het aantal weken dat ik zwanger ben, dus dat is ook heel goed. Heb pas gehoord van iemand dat ze een kindje kregen die wel iets van 5 weken voorliep wat betreft het hoofdje enzo, was een erg grote en dikke baby..Waarschijnlijk kon zij dan ook geen normale bevalling doen helaas...dus ik ben blij dat het er bij ons goed uitzag. Onze bruiloft komt ook heel dichtbij nu......7 juli gaan we al trouwen! Vind het wel heel spannend hoor...al houden we het wel klein,alleen een receptie na het trouwen. Maar druk wordt het denk ik wel. het zal allemaal wel goed gaan denk ik. Wat minder leuk is, is dat we pas onze allerliefste macho, onze poes, verloren zijn....macho was trouwens een meisje ja (heeft mn vriend bedacht die naam..haha) Ze lag echt voor op straat..overreden......Wij hebben dat zelf niet gezien gelukkig..om 6uur s ochtends ging de telefoon..was het de buurman om te vertellen dat onze macho dus op straat lag... Mijn vriend zei dus: macho ligt dood op straat...maar omdat ik nog half sliep dacht ik dat hij zelf ook half lag te slapen ofzo..weet ik veel...... Maar helaas.....ik hoorde van alles voor op straat en keek dus even uit het raam en zag dat de buurman een doek met iets erin vasthield....macho ging er dus door me heen....Arme macho.... Het was zo'n ontzettend lief geweldig beestje... Gelukkig hebben we wel super mooie en leuke herinneringen en heel veel foto's! We hebben nu nog 1 poes: Smoopy. Die is ook heel lief natuurlijk. Maar die mist Macho ook. Meiden, ik ga weer stoppen, zo achter pc zitten is niet zo fijn met rugpijn.. Liefs Syl
Ah nee, syl, wat vervelend nou! Arme Macho.... Geef een extra dikke knuffel aan Smoopy vandaag en heel veel sterkte....
ohhh arme macho! ik kan daar zo slecht tegen he.. en dan ook gewoon nog doorrijden ook.. de eikels! nou meiden. ik zoek even het verhaaltje op.en dan laat ik hem aan jullie lezen! zitten jullie allemaal?
Nou meiden dit is dat verhaal.. Allereerst zijn wij nu de trotse ouders van Kynan Xander (Kynan is zijn roepnaam). Hij is woensdag 13 juni om 2.14 uur 's nachts geboren en woog 4300 gram (ja, hij is erg groot). Om 23.00 uur werden de weeen ineens erg heftig en ben ik het bad ingevlucht. Na een half uur de verloskundige gebeld, omdat het niet te houden was. Om 12.15 uur had ik 2 cm ontsluiting. Nog geen drie kwartier later waren dit al persweeen en ineens zat ik in de auto met spoed op weg naar het ziekenhuis. Toen ik na 40 minuten persen geen weeen meer kreeg en helemaal uitgeput was (weeenstorm, dus geen pauze tussen de weeen), werd helaas toch de gynaecoloog erbij gehaald. Die heeft het nog even aangekeken, maar er was totaal geen vooruitgang. Toen is de vacuum erop gezet en na een helse pijn, ontzettend veel getrek en geduw, was hij er eindelijk. Het heeft echt ontzettend veel pijn gedaan (het is natuurlijk sowieso een flinke jongen) en ik heb toen gezegd.....nooit meer. Maar goed, kind geboren, kind gezond, placenta geboren (wat de vorige keer niet gebeurd is, waardoor ik geopereerd ben en twee liter bloed ben verloren) en toen moesten we een hele lange tijd wachten. Het was erg druk (er waren vier bevallingen tegelijk bezig). Af en toe kreeg ik nog controle en elke keer bleek toch weer dat ik bloed bleef verliezen en mijn baarmoeder niet goed samen trok. Na drie uur in de verloskamer, kregen we te horen dat ik weer geopereerd moest worden. Nu was het een ingreep van 10 minuten, maar het moest wel onder narcose. Jeroen en ik waren helemaal stuk. Jeroen, omdat hij alweer helemaal de bui zag hangen en mij weer twee dagen in het ziekenhuis zag liggen, en ik omdat ik het weer zag gebeuren dat ik Kynan een dag na bevalling pas weer zou zien. Uiteindelijk heeft Jeroen gelijk gekregen. Ik heb allerlei complicaties bij de operatie gehad. Op een gegeven moment heeft de gynaecoloog een collega uit bed gebeld en die is met spoed gekomen. Er was sprake van dat ik overgebracht zou worden naar het AMC of het VU omdat mijn baarmoeder verwijderd moest worden. Het bloeden bleef namelijk. Uiteindelijk hebben ze een laatste redmiddel gevonden. 60 meter Gaas in mijn baarmoeder heeft uiteindelijk het bloeden gestelpt en mijn baarmoeder "gered". Vijf uur later, vier liter bloed minder en zonder Kynan werd ik wakker op de intensive Care. Daar heb ik een paar uur gelegen. Het schijnt dat ik in kritieke toestand daarheen ben gebracht (ik had nog een bloeddruk van 50/20; normaal is het 120/75). Ik heb zelf niet het idee dat ik er zo kritiek bij heb gelegen, want tegen de tijd dat ik wakker werd, was de slang uit mijn keel van de beademing, en had ik alleen een kapje op. Ik weet dat ik vreselijk kwaad ben geweest op het personeel daar, omdat ik niet tien minuten later, maar vijf uur later wakker werd en omdat Kynan niet bij me lag. Gelukkig werd hij gelijk gehaald, dus dat scheelde weer. Om 14.00 uur mocht ik gelukkig alweer naar de kraamkamer. Ze stonden er allemaal verbaasd over hoe snel ik opknapte en nu zit ik dus weer thuis. Het vervelende was nog even dat die 60 meter gaas uit mijn baarmoeder getrokken moest worden. Dat was erg pijnlijk. Verder heb ik heel veel last van de infusen gehad en kon ik de eerste dag niet voor Kynan zorgen. Wel lag hij de hele dag naast me, dus dat was goed genoeg. Ik heb die dag vooral veel geslapen. Ikzelf heb natuurlijk niets gemerkt van het feit dat ik voor dood op de IC lag, maar Jeroen heeft het wel meegemaakt en het schijnt vreselijk geweest te zijn. Ik doe daar nu vrij laconiek onder, en dat is misschien maar goed ook. Ik ben goed opgeknapt (wil af en toe te veel, maar mijn lichaam geeft goed aan tot hoever ik kan gaan). Ik heb nog even wat tijd nodig om aan te sterken en dat ga ik de komende tijd doen. Vandaar dat ik even wat langer op me laat wachten nu. Met Kynan is trouwens alles goed. Hij drinkt goed, is een tevreden baby en twee druppels water als zijn zusje. Zodra ik aangesterkt ben, komen de foto's.
sjees, wat een verhaal! nou, mag toch wel een schietgebedje doen dat bij ons dames alles voorspoedig zal gaan! hier alweer 23 weken zwanger.. nog 9 weken werken.. ben al aan het aftellen!
Ow nou, dan heb ik nog 2 maanden voordat ik wat van ze moet horen! En ik voel de baby wel overduidelijk. Hij is dan ook echt uitzonderlijk druk volgens de VK en 2 echoscopisten... dat belooft nog wat! Ik zie hem nog niet aan de buitenkant. Als ik rustig op mijn rug lig in bed zie ik alleen mijn hartslag, maar het zal nog wel komen... Jeetje wat een verhaal Xenas Hoop dat die ellende ons allemaal bespaart blijft. Ik kijk helemaal niet tegen de bevalling op, jullie wel?Ben eigelijk wel heel nieuwsgierig
Nee, kijk er ook niet tegenop, zie wel hoe het loopt straks.... Had iemand al gezien dat we voorlopen op de septembermama's?
@Maartje Gefeliciteerd. Jeetje wat een verhaal............ Hier een hoop rust gehad en neem het nog steeds, Van het weekend alleen maar op bed gelegen. Bloeden is nu aardig weg ebleven. Af en toe een beetje maar dat ben ik gewend. Wat wel heel fijn was dat ik het hele weekend heb genoten van die kleine meid in mijn buik. Ze bewoog echt als een danseres en mijn buik zag ik zelfs heen en weer gaan, heeft me weer wat sterker gemaakt. Toch hou ik nog flink wat rust want ik had vanmorgen na het douchen weer 2 x een harde buik. Hebben jullie daar ook veel last van? Leuke zwangeschaps verhaaltjes: Een Algerijnse vrouw is bevallen van een achtling. Een jongen werd dood geboren en een ander overleed na de geboorte. De zes anderen, meisjes, zijn levend en wel en wegen tussen de 700 en 1300 gram, aldus een zegsman van het ziekenhuis. Een baby uit Polen mag zich een van de zwaarste baby's ter wereld noemen. De baby, die van zijn ouders de naam Kacper meekreeg, woog maar liefst 7,13 kilogram bij de geboorte. 'Baby' Kacper weegt 7,13 kilogram en is 66 centimeter lang. Kacper werd met een keizersnede ter wereld gebracht, en is 66 centimeter lang. WOW......................
Over de harde buiken en douchen: Heb ook af en toe last van harde buiken, best vroeg had ik dat al...En de eerste had ik ook onder de douche, volgens mij vinden ze dat warme water of het getik van de straal lekker, gaan dan tegen je baarmoederwand aanliggen schuren en dat zal dan wel irriteren. Ook heb ik het als ik van op mn zij naar op mn rug draai of teveel trappen loop...Met de nodige bandenpijn die er dan nog eens bovenop komt...
@Xenas: nu snap ik waarom je dit vanochtend niet wou vertellen. Wat een verhaal zeg. @Astrid: nee ik zie niet tegen de bevalling op. Misschien scheelt het dat ik al twee bevallingen heb gehad. Ik laat het wel weer over me heen komen. Iedere bevalling is weer anders. @Marize: 66 cm? Das geen beeb meer zeg. Ik heb ook last van harde buiken en zeker na inspanning, volgend de vk hoort dit erbij. Zolang ze maar niet regelmatig komen en ze echt pijnlijk zijn.
jaaaa snap je het! dat kan een mens niet hebben hoor op zijn lege maag! haha Morgen weer naar vk toe.. nuchter.. gelukkig om 8.15 een afspraak dus dat scheelt weer!
allereerst gefeliciteerd meis ik begrijp dat je al bevallen bent maar volgens je banner ben je 22 weken. sorry ben ik blonT ik heb trouwens het verhaal ademloos gelezen fijn dat je weer wat op geknapt bent ik zou zeggen geniet lekker van je zoon en je man en dochter liefs nica
@Nica: het verhaal is niet van haar zelf maar van een ander, gelukkig maar want als je nu a bevalt is het niet best... Wat een verhaal zeg...... pff wordt je niet blij van... 60 meter................
sorry meis daarom vroeg ik me dat ook al af maar tis idd geen fijn verhaal schrok wel ff namelijk liefs nica
@ Maartje: gefeliciteerd! @ Lievebeesje: Beterschap! @ Laura: Fijn dat het weer beter met je gaat! Nu uitkijken dat je niet meteen teveel gaat doen he! @ Marieke: Kan me voorstellen dat dat geschreeuw erg vervelend is zeg! @ Sylvia: Wat vervelend dat je ook al zo'n last hebt van je rug, doe rustig aan! En wat erg van je lieve macho! Kan me goed voorstellen dat jullie haar ontzettend missen! Tegen de bevalling zie ik ook (nog) niet op. Kan me er wel druk om maken, maar hij moet er toch uit, wordt het niet anders van Groetjes Doris