Nou ben ook weer de gebeten hond hier op mijn werk, nou boeien. Er zou een inventarisatie gedaan worden onder het personeel voor een bedrijfsuitje, zou nog iemand oa ook bij mij komen. Nu hoor ik vorige week van de stagiaire dat we blijkbaar gaan buggyrijden, dus heb ik tegen haar gezegd dat ik dan niet meedoe (3 x raden waarom niet). Nu krijg ik net de vraag van een andere collega waarom ik niet meega met buggy rijden omdat er ook wat anders bij zal zijn. AAAAAAAAAAAAAAAArrrrrcccchhhhh alsof ze dat zelf niet snappen, dit is de eerste keer dat je ook zelf mee mag gaan betalen, nou dan wil ik zeker ook kunnen rijden en dat kan nu dus niet. In het verleden werd er ook rekening met een andere collega van mij gehouden en nu blijkbaar niet meer, dan ben ik er ook heel snel klaar mee, daar heb ik dus helemaal geen zin in, en al helemaal niet in het gezeik en gezeur eromheen. Zal wel aan de hormonen liggen maar trek me tegenwoordig gigaveel van alles aan, mijn gevoeligheidsgraad is met 300% gestegen of zo. En als dit nou de eerste keer was dat ze me een geintje flikken, maar dat is ook niet het geval, ben dr helemaal klaar mee zo, liefste zou ik nu gewoon lekker naar huis gaan heb zo geen zin meer om te werken nu.
hee lieve meiden, Ik heb even bijgelezen, zal ff proberen te reageren: Athina: GEFELICITEERD met de goede echo en super dat jullie nu ook weten wat ukkie is Domino: Jou kat was toch weggelopen? Grote kans inderdaad dat ze ergens is gaan baren, al hoop ik voor je dat ze vóór die tijd nog terug komt! En inderdaad, posters ophangen, politie bellen (melding maken), dierenartsen in de buurt bellen, de dierenambulance en Amivedi bellen of mailen. Hele waslijst, maar het werkt wel (heb hier 3 katten, heb ze geregeld moeten inschrijven ) Sterkte ermee, want het is gewoon niet leuk. Gwn: Meid, jezelf géén aansteller vinden! Als je ijzer te laag blijft en je hebt van die flauwtes en die buikpijn, dan geeft je lijf aan dat ze het zwaar heeft. Gewoon steeds opnieuw aan de bel trekken en als je naar de gyn moet, dan moet dat maar. Sterkte ermee. Eh.... ik zal vást nog iemand vergeten zijn, excuses lieve meiden...
En verder, hier... Waar zal ik beginnen? De crematie is inmiddels achter de rug,, het was heel emotioneel, zeker omdat het dan ook zo binnendreunt, dat hij nooit meer terugkomt. Ik geloof heel erg dat je hierna nog door blijft leven, dat vind ik wel een troost, maar als iemand dood is, kun je er toch niet meer lijfelijk mee omgaan, geen knuffel geven, niet direct antwoord krijgen en dát vind ik moeiijk. Het examen vrijdag ochtend is heel goed gegaan, heb minimaal een 8 en ik denk zelfs wel een 9, maar de uitslagen krijg ik over 5 weken pas. En dan, alsof het allemaal nog niet genoeg is, we dachten de ellende eindelijk achter ons te laten, horen we gisteren dat een nichtje van mijn vader, met wie we enorm goed contact hebben, ook lever kanker heeft. Hoe het heeft kunnen gebeuren weet ik niet, maar dit heeft ze al op 30 maart gehoord, op 7 mei ging het ineens niet goed, ze reageerde heel slecht op de chemo en belandde in het ziekenhuis. Gisteren dus pas het telefoontje. Ze waren 'vergeten' te bellen. Daar ben ik best heel boos over, want dat nichtje is niet meer aanspreekbaar. Ze ligt erbij zoals de vader van mijn vriendin 2 weken geleden. Het zegt mij genoeg. Áls ze al even haar ogen open heeft, kost het haar de grootst mogelijke moeite om je aan te kijken, dan zakken haar ogen weer dicht. Getver, ik vind het zo akelig allemaal Het werpt toch een beetje een schaduw over het geluk dat we zouden moeten voelen. Dat was 2 jaar terug trouwens ook al zo, toen zijn mijn beide oma's overleden tijdens mijn zwangerschap... BAH! Zo, dat moest er even uit. Verder voel ik me lichamelijk goed en woensdag hebben we de 20 weken echo...
Groot gelijk hoor, daar zou ik ook voor passen. Als je zelf moet meebetalen en niet alles mee kan doen, zou ik ook niet gaan.
goedemiddag dames, Athina, wat leuk dat de echo goed was, en natuurlijk dat je weet wat het is. Gefeliciteerd hoor Gwn, altijd naar je lichaam blijven luisteren, jij en de kleine staan voorop. Je bent echt geen zeur. Domino, wat balen van je kat. Ik ken het helaas. Afgelopen zomer is een kat 1 maand weggeweest, waarschijnlijk opgesloten gezeten in een schuur. Dacht echt dat ie dood was maar dit was een hele verassing. Wij hebben ook posters opgehangen en amivedi opgebeld. En wat Rimar ook al zegt. Wij hebben er ook ervaring mee want heb hier 6 katten rondlopen. Rimar, wat vervelend dat ze zo raar doen op je werk, probeer het naast je neer te leggen. Begrijp wel dat dat moeilijk is. Hier, tja gaat z`n gangetje. Ik heb een tijdje geleden 2 kinderen in de opvang gehad die tijdelijk waren. Nu gaat het niet zo goed met de huidige oppas en willen ze graag bij mij terugkomen. Ik ben natuurlijk erg blij met dit compliment maar moet dan wel met een ander gezin stoppen. Ik mag maximaal 6 kids op een dag hebben en zometeen met mijn eigen erbij kom ik op 7. Dat is dus teveel. Dus ja zit nu een beetje te piekeren wat ik moet doen. Van het weekend 2 verjaardagen gehad. Was erg gezellig maar was helemaal gesloopt nadien hihi. Weekend is voor rust ???? Nou niet dus. Maar komt wel goed Liefs
incognito, wat verschrikkelijk dat nu ook dit weer op je pad moet komen. Ik hoop echt dat ook bij jou de zon eens weer gaat schijnen. Veel sterkte meis. Liefs
Hee meid, heftig hoor dit nieuws. Wil je bij deze heel erg veel sterkte toewensen. Dit wens je niemand toe. Hoop en duim voor je dat woensdag alles goed mag gaan en ze geen buitensporigheden kunnen vinden. Dikke knuf voor jou
We hebben ook een keer eerder een uitje gehad met bowlen en wokken, op zich heel erg leuk. Alleen als ik een dag gewerkt heb wil ik me eerst kunnen opfrissen, man ophalen om dan heen te gaan. Normale werkdag is tot 5 uur, en nu werden we rond 4 uur in de binnenstad verwacht, nu woon ik zo'n 3 kwartier rijden van mijn werk af en mocht ik van de baas om kwart voor 4 weg, naar huis om dat te gaan doen, alsof ik een JSF op de oprit heb staan. Ik was zo flauw dat ik gelijk helemaal geen zin meer had hierin. En de personen die het allemaal geregeld hadden ging om half 3, 3 uur al weg naar huis. Dus toen was ik er helemaal klaar mee, en nu ook wel weer, en ik betaal geen cent mee hiervoor, geen haar om mn hoofd die daar aan denkt.
Wat een enorm lief berichtje van je, word er helemaal emo van! Wat een dilemma zeg, met je oppaskindjes, welk gezin wil je zelf het liefst, of kun je eigenlijk niet kiezen?
Lief van je, dankjewel. Ik hoop dat woensdag alles goed is en dat denk ik ook wel, omdat we met 17 weken nog die uitgebreide pretecho hebben gehad en daarop heeft ze eigenlijk alles qua gezondheid gecontroleerd en dat zag er allemaal perfect uit. Dus we hopen dat ze gelijk heeft gehad! Wat betreft je werk: Nog belachelijker..... nee, ik zou ook bedanken voor de eer hoor! Daaahaaag.....
hee meiden, hoe heet dat middel nog maar wat de HA wel bij misselijkheid enzo voorschrijft aan de zwangere vrouw, is vraag van subke
Hoef je toch niet emo te worden, anders ga ik meehuilen hoor. Het is wel een dilemma ja maar wil voor ik ga kiezen even het gesprek afwachten. Mijn voorkeur gaat naar het gezin wat weer terug wil komen. Die komen samen namelijk zo`n 160 uur in de maand en verdien er zo`n 700,- mee in de maand. Het gezin wat ik dan op moet geven komt flexibel ( weet dus nooit waar ik aan toe ben ) en komen soms maar 60 uur in de maand. De verdiensten zijn hier dan ook veel lager bij. De verstandhouding met de ouders is bij beiden wel goed dus dat is het probleem niet, maar straks met mijn eigen kleine vind ik het wel fijn om vastigheid te hebben. Ik kan bij het flexibele gezin niks ondernemen met die kleine omdat ik opgebeld kan worden dat ik moet werken. Maar ben niet iemand die graag slecht nieuws brengt zeg maar, hou niet van problemen. Pff hopelijk is het een beetje duidelijk. Liefs
Heel duidelijk Lastige keuze natuurlijk, omdat je tegen één van de 2 moet zeggen dat het niet (meer) gaat, maar eerlijk gezegd zou ik voor de vastigheid kiezen. Ik kan me van een paar weken geleden nog wel herinneren dat je je zo'n zorgen maakte om je inkomsten, dus ik zou voor de vastigheid kiezen (en natuurlijk de betere inkomsten).
incog, wat ontzettend naar allemaal.. Ik hoop dat je het allemaal een beetje kan verwerken en naast het verdriet ook kan genieten van je zwangerschap. Het lijkt me niet niks als dit soort dingen gebeuren, al helemaal niet als je zwanger bent. Morgen is vast een mooie dag, dan krijgen jullie bij de 20w echo alleen maar goed nieuws Liefs! en een dikke knuffel
Woensdag is de 20 weken echo Heb ik zelf morgen gezegd? Denk de hele tijd dat dat morgen al is, maar ik moet nog één nachtje extra slapen Ik geniet wel van de zwangerschap hoor, maar op dit moment wordt het wel een beetje overschaduwd. Kleine is daarentegen enorm druk, hij trapt nu al zo hard in mijn maag (lange smalle bm) dat ik er af en toe het zuur van krijg Niet erg hoor, want ik geniet nu nog van ieder schopje
Nou dr kwam net een collega naar me toe, dat ze het bedrijfsuitje op 23 juni gepland hebben buggyrijden gevolgd door een BBQ, ze konden niet zeggen wanneer we er weer zouden zijn,hihi, laat ik nou net al een BBQ hebben die avond, en dat is serieus, dus ik heb bedankt, het kostte me dan geen geld maar een vrije dag, die kan ik dus leuk een andere keer gaan opnemen. Ga ik gezellig lekker in mijn 1tje werken, eh ZP-en enzo
ik heb inderdaad wel eens wat geuit over mijn zorgen met mijn inkomsten en met dit gezin weet ik waar ik aan toe ben en red ik het goed. Het is wel moeilijk om straks tegen het andere gezin te zeggen dat ik ermee zal stoppen maar ons kleine kereltje gaat hoe dan ook voor. En als ik dan een ander gezin aan moet nemen om goed voor die kleine te kunnen zorgen, is dat mijn keuze. Ik krijg binnenkort nog een gesprek met het gezin om te bespreken welke dagen het worden en alles en aan de hand daarvan zal ik dingen gaan bespreken. Hihi, is alweer een lang verhaal geworden, sorry Liefs