Mijn vader is dit afgelopen jaar 80 geworden, we hebben uitgebreid z'n verjaardag gevierd.. iedereen was erbij en wat heeft hij genoten. 2 maanden later is hij overleden.
Alleen jij kunt bepalen of je het aankunt! Maar een gekke vraag, lekker met de trein, is dat een optie? Of dat je een groot gedeelte doet met de trein (en je man met de auto). In de trein kun je een stuk beter zitten en een eindje lopen tussendoor. Ook al doe je maar een uur met de trein, dat scheelt al een eind voor je! Tijdstippen kun je uiteraard zelf aanpassen!
Mijn oma is afgelopen december overleden, en wat had ik graag nog een verjaardag meegemaakt. Ik vind dus dat je je aanstelt en absoluut moet gaan. Er zijn miljoenen vrouwen zwanger hoor, die nog veel ergere dingen meemaken dan 5 uur in een auto.
Nou om te zeggen dat ze zich aanstelt, dat vind ik zeker niet! Op t einde van mijn zwangerschap was de rit naar mijn ouder (half uurtje) al werkelijk een hel. Weet zeker als ik 5 uur op een dag in een auto had moeten zitten, ik daarna dagen nodig zou moeten hebben om weer fatsoenlijk te kunnen bewegen. Maar idd, alleen jij kunt die beslissing maken.Evt in overleg met je ouders en met je oma zelf. Bel haar gewoon op en leg t uit, misschien heeft oma zelf een goed idee
Nee, dat weet ik ook wel hihi....maar ik had toen dat gevoel en een ander heeft dat misshien wat eerder he De een heeft pas tegen t einde last van enorme maagzuur en ik had er met 8 weken al vreselijk veel last van (even een ander klein voorbeeld noemen, heeft niks met ts te maken)
Ik zou het ook echt proberen! Maar je voelt je eigen lijf het beste aan, en als je denkt dat het echt niet gaat.. Ik zou er alles aan doen om toch te gaan. Kan jr niet een dag eerder gaan, zodat je een beetje kan uitrusten? Dat je bij je ouders blijft slapen?
Bedankt allemaal voor de reacties en het meedenken. Ik vind het nog steeds heel moeilijk. Natuurlijk zou ik met alle liefde van de wereld bij haar feestje zijn, maar ik weet gewoon niet of ik het nu trek. Het autorijden is wat me de das omdoet. Normaal gezien als ik naar het noorden ga, pak ik de trein, dat is een stuk rustiger en ik voel me dan ook minder slecht. Alleen op een dag is dat geen optie. Ik kan helaas niet blijven overnachten omdat de dag daarvoor mijn man werkt en de dag daarna een controle hebben bij de gyn. Het feestje is in een restaurant, van een uur of 3 tot een uur of 8. Vaker stoppen onderweg is eigenlijk geen optie omdat we dan waarschijnlijk niet op tijd komen en het me weinig helpt (wat pijn en misselijkheid betreft). Ik ben inderdaad zwanger en niet ziek maar met 29 weken komen er toch soms ongemakken bij en wordt aangeraden het rustiger aan te doen. Als ik dan als een slappe vaatdoek aankom bij het restaurant, kan ik haar ook de aandacht niet geven die ze verdient... ik voelde me dit weekend na een rit van ongeveer 50 km al als een uitgewrongen dweil. Merk dat ik dit allemaal opsom om me minder slecht te voelen, maar het blijft moeilijk... ik houd sowieso van mijn oma en niet alleen op haar verjaardag, maar toch... Ik denk toch dat het beter is haar uit te nodigen naar hier. Als ze in de auto zit op de bijrijdersstoel, rijdt ze overal mee heen. Mijn andere grootouders zijn ook zo, die zijn zelfs ouder en mijn opa rijdt gerust het hele land door om ergens te komen.
Als jij voelt dat het niet gaat, gaat het niet. Anderen voelen niet wat jij voelt, dan kun je idd wel zeggen, aanstellen, maar ik heb bv 3 weken geleden niet kunnen lopen van de pijn, 10 minuten in de auto om naar vk, en zkh te gaan en ik werd gek van de pijn, zat gewoon huilend in de auto. Kortom: doe wat je voelt...
Ook ik heb de vorige zwangerschap enorme last van bekkenpijn gehad, echt geen pretje (zwaar understatement) om in de auto te zitten. Echter voor zo'n feestje zou ik alle zeilen bijzetten. Dagen ervoor niet belasten, dag zelf met de auto heen, man 's avonds terug voor werk, jij volgende dag met trein. Voordeel van trein is dat je kunt staan, lopen en zitten... Heel veel succes en sterkte met de keuze én de rest van je zwangerschap!!!
Als je het niet aankunt dan is het niet anders. Wij kunnen niet voelen hoe jij je voelt en het is voor sommigen makkelijk te zeggen ik zou gaan, maar als jij niet kunt dan houdt het op.
Ik zou zeker gaan. Mijn oma was ook jarig toen ik 35 weken zwanger was. Voor mij ook 2,5 uur rijden. Ik had zwangerschapsischias en dus voor mij ook geen pretje om in de auto te zitten. Maar ik heb dat voor lief genomen. Mijn oma is belangrijker. En ik ben blij dat ik het gedaan heb, want een 3 dagen voor mijn zoontje geboren werd, is mijn oma overleden helaas. Ook erg onverwachts. En toen mijn zoontje 2 dagen oud was, heb ik de reis weer genomen om afscheid van haar te nemen. En ik ben nog steeds blij dat ik dat gedaan heb.
nou er is eigenlijk al een hoop gezegd.. Maar tich nog even In mijn zwangerschap had ik al vroeg last van mijn bekken. En echt pijn! Wij wonen in frsl en mijn so in Rotterdam. Dus dat is een eind. Wat ik heb gedaan (en later ook tijdens mijn hernia) is gaan liggen/zitten achterin de auto. Als je ene kussen in je rug doet is dat zeker goed te doen. (ook bij misselijkheid wel) En we stopten onderweg 2 keer. Dus we deden er 3 uur over. Dat is lang ja.. Maar dat was het mij wel waard Maar wat de anderen ook zeggen uiteindelijk kun jij het beste zelf beslissen
Het punt is ook dat het 'slecht uitkomt', de datum van het feestje. De avond daarvoor kunnen we niet vertrekken en de avond daarna kunnen we niet blijven slapen. Ik zie mijn oma heel regelmatig, ook nu ik zo ver weg woon en ik bel haar ook regelmatig. Dus ik zou me niet schuldig moeten voelen dat ik haar "verwaarloos" en dat dit DE kans is om dat allemaal goed te maken, zo is het niet. Misschien heb ik het weekend daarna wel de kans om naar mijn ouders te gaan met de trein en te blijven slapen, en dan bezoek ik haar ook. Zoals gezegd houd ik altijd van mijn oma en niet alleen op een feestje. Dus ik denk echt dat ik ga afzeggen, hoe jammer ik het ook vind, en probeer voor het weekend daarna iets te regelen. Haar cadeautje ga ik met een lieve kaart opsturen. Ik zie gewoon geen uitweg hoe ik op dit moment 5 uur in de auto ga volmaken. Erg bedankt voor het meedenken en de reacties, ik denk dat we allemaal weten hoe het is lieve grootouders te hebben en dat we ze moeten koesteren tot ze er nog zijn!
Tja ik zou wat dingen verzetten, neem aan dat je dit al een tijd wist? Maar goed het is jouw keuze, sterkte.
Zo te lezen heb je je keuze al lang en breed gemaakt en zoek je nog iets van bevestiging daarvoor. Het is een andere keuze dan ik zou maken, maar dat maakt toch niet uit? 't Is jouw lichaam (jouw pijn) en jouw oma. Mijn grootouders zijn allemaal allang dood, dus het gevoel hoe een relatie nu met een oma of opa zou zijn kan ik me niet zo goed voorstellen. Mijn moeder wordt dit jaar 80. Die verjaardag wil ik voor geen goud missen, al zou ik er de hele wereld voor rond moeten reizen. Overigens zou mijn moeder er alle begrip voor hebben als een zwangere kleindochter een lange reis naar haar niet zou kunnen opbrengen. Ik denk dat dit voor jouw oma ook wel zou kunnen gelden.
Nou nee, het is vrij adhoc geregeld eigenlijk. En Bri, zoals je zegt, ik denk ook dat mijn oma er veel begrip voor heeft. Ze zal zelfs eerder boos worden als ik daar aankom en me totaal niet goed voel.
Ik zou me erover heen zetten, en gewoon gaan! 2,5 uur valt toch best te overzien. Beetje afzien, maar zo'n dag is ook zo weer om hoor. En openbaar vervoer een optie? Dat zit misschien makkelijker? Ik heb een aantal jaren geleden de verjaardag van mijn opa gemist. Ik voelde me die dag niet helemaal fit, zoiets... Ondanks dat mijn opa nog heel fit was, zelfstandig woonde, regelmatig op vakanties ging..., was ie 4 dagen later dood. Ik ben nog steeds niet met mijzelf in het reine dat ik er niet bij was op zijn laatste verjaardag. Dat knaagt ontzettend.
Even 'over de pijn heenzetten' gaat helaas niet, ik heb al last in de dagelijkse dingen, als ik bijvoorbeeld op een stoel zit, en het is niet 2,5 uur maar 5 uur rijden op een dag. Heb de keuze gemaakt en helaas is het niet anders. Ik ga haar straks bellen en hopelijk kunnen we iets regelen voor spoedig daarna.