Ja die 5 uur had ik begrepen hoor. Succes en sterkte!! En van harte gefeliciteerd met je Oma natuurlijk.
Tja, als jij het niet kunt hoop ik wel dat je je oma enorm zult verwennen en welkom zult heten bij jouzelf thuis en ze mag slapen en uitrusten zoveel ze wil. Ik zou het zelf persoonlijk niet over mijn hart kunnen verkrijgen ondanks mijn eigen pijn maar goed, de een z'n pijn is de ander niet en de een kan gewoon meer verdragen dan de ander. Maar als het mijn lieve oma betrof die 80 werd..... was het geen vraag maar een opdracht wat mij betreft. Vraag medicatie aan je huisarts tegen de misselijkheid, neem een paracetamol in vooraf, eentje daar en eentje als je teruggaat. Ga zitten op een soort yoga pittenkussen in de auto en probeer je bekken een beetje te kantelen af en toe. Dag daarna zeg je desnoods je afspraak bij de gyn af en verzet je die en blijf je de hele dag in je bed. Maar dan heb je het wel gedaan en kun je trots op jezelf zijn! Je hebt iets onmogelijks mogelijk gemaakt en je oma persoonlijk gefeliciteerd.
Ik wil een bezoek aan mijn lieve oma eigenlijk niet als een opdracht zien. Al begrijp ik de reacties heel goed. Zo'n feestje is niet zomaar iets en we zijn blij dat ze met zo'n leeftijd nog zo kwiek en gezond is. Ik woon sowieso ver van iedereen en met dit soort zaken is het altijd een beetje lastig en vooral goed plannen, dus hopelijk krijgen we snel een andere kans.
In nederland woont niemand ver van elkaar... Ik zou gaan en ja ik ken pijn in stuitje na lang zitten, bekken, onderrug etc, maar dat gaat ook weer over! Zat zelf nog in lange autoritten met tweelingbuik van 36 weken. Vraag me niet hou ik ee auto in en uitgekomen ben, maar een belangrijk feest sla ik niet over! Maargoed niet iedereen is het zelfde natuurlijk.
Ik zou een hotelletje opzoeken voor de nacht en op tijd vertrekken zodat je een aantal pauzes kunt nemen onderweg. Mijn oma was ook kwiek en fit en deed alles nog zelf tot ze vanuit het niets een hersenbloeding kreeg en 2 maanden later er niet meer was. Dit zijn van die dingen die je je nooit zult vergeven als het wwel mis gaat.
Ik vind het opvallend dat er zoveel opa's/oma's doodgaan, een paar dagen/weken na hun verjaardag! Vind het ook niet prettig om te lezen dat TS hier een schuldgevoel mee wordt aangepraat! Als haar lichaam aangeeft dat het niet kan, kan het niet, zo simpel is het! Ik ga er van uit, dat als omaatje 80 kan worden, dat ze ook nog wel 80 jaar en 12 weken kan worden om op kraamvisite te komen! Zeker als TS schrijft dat oma nog kwiek is. En je oma liefhebben doe je niet alleen op haar verjaardag, maar vooral alle dagen er om heen. De laatste maanden heb ik een waanzinnige zwangerschap, maar kan me volledig voorstellen dat het voor TS niet gaat. Ik zit nu ook nog regelmatig 2.5 uur in de auto, maar dat is per keer toch echt verschillend hoe ik het ervaar. En ik heb nergens last van. TS wil in een ander weekend wel naar oma toe, het lukt alleen niet op de verjaardag. Ik zie het probleem niet zo en denk dat oma haar ook niet mist op zo'n dag. Ze ziet al zoveel mensen en geniet er waarschijnlijk meer van als TS een weekje later komt en haar uitgebreid kan spreken! Dus TS; ik snap je volkomen en hoop dat je met jezelf in het reine bent! ik zou het ook niet gedaan hebben!
het is niet de bedoeling van mij geweest om ts een schuldgevoel aan te praten maar meer om ts te waarschuwen en voor het tweede gedeelte, lees alle pagina's door dan zie je dat er heel veel oma's en opa's niet meer 80 en 12 weken zijn geworden
nou ik ging hoor! daar had ik pijn, 5 uur in de auto en heel de mikmak voor over. en JA! ik ben 26 weken zwanger ( banner klopt niet helemaal) en ik heb dus ook veel last van mn bekken en rug. heel veel. maar dat heb ik in de auto, maar ook thuis, in de keuken, op de plee, in mn nest overal! en misselijk? weet er alles van. heb er een week voor in het ziekenhuis gelegen. maar zou zeggen, neem een bak mee of plastic zak en dan kan je ook in de auto kotsen als het noig is. als je nou 38 weken was en met 4 cm ontsluiting rondliep zou ik zeggen: meid je hebt gelijk. ik vind dat je allerlei redenen vertelt om maar niet te hoeven gaan. terwijl je allang besloten hebt om niet te gaan. en het rustig aandoen? tuurlijk moet je luisteren naar je eigen lichaam maar ik vraag me toch werkelijk af hoe de vrouwen vroeger toch 10 kinderen hadden, de elfde in de buik en gewoon werkten in het huishouden en alles.maar goed wie ben ik. de een heeft gewoon meer ballen als de andere
Sorry maar niemand kan toch zeggen hoeveel pijn ts heeft?? Ook al ben je nu zelf zwanger en heb je weet ik het wat. Niemand kan over zoiets (die die persoon zelfs niet persoonlijk kent ) oordelen.
nou ik ging niet.. het ging ook niet., Heb ook 3 x oma"s verjaardag gemist. 1 x door hernia 2 x door zwangerschap. Ts als jouw lichaam op de rem trapt, luister je daarna. Ik vind het gewoonweg belachelijk dat er zoveel zeggen ach joh gewoon gaan... het valt wel mee. What the F? ooit met bekkenpijn in een auto gezeten dat valt niet altijd mee en daar kun je een keuze in maken op dat moment of je dat er voor over hebt of niet ,maar ga niet iemand een schuldgevoel aanpraten terwijl ze gewoon doet wat goed is voor haar , luisteren naar haar lichaam! ja vroeguh hadden we kuilen geen hobbels. het is toch allang bekend dat doordat we met zijn alle minder zwaar lichamelijk werk doen, de spieren verzwakt zijn en daarom nu de kans op bekkenpijn groter is. tel daarbij op dat de kinderen zwaarder worden en hoppa.
nee klopt. maar sommige zetten zich nu wat makkelijker over iets heen als andere. en als je bepaalde antwoorden niet wilt horen moet je geen meningen vragen
Maar het zou toch ook kunnen dat ts het diep van binnen wel wist maar toch een beetje twijfelde? Dat zij daarom dit topic opende maar na een aantal reactie's haar keuze heeft gemaakt. En persoonlijk vindt ik ts niet overkomen als iemand die bepaalde meningen niet wil horen. Zij heeft iedereen vriendelijk bedankt voor onze reactie's en meer kan ze toch niet doen lijkt mij.
nee daar heb je gelijk in. maar sommige denken er gewoon anders over en geven hun mening nav de klachten van ts.
Dank nogmaals voor de reacties. Op de verhalen over grootouders die een aantal maanden na hun verjaardag zijn overleden, ontzettend verdrietig maar dat is een overlijden altijd! Ik zal mijn oma sowieso heel hard missen en om dan een schuldgevoel te krijgen omdat ik er 'toen' niet bij was, geeft voor mij niet de relatie weer die ik met mijn oma heb en hoeveel ik om haar geef. Zoals gezegd, ik houd altijd van haar en niet alleen op een feestje. Daarom ga ik er ook op aanzetten haar het weekend daarna wel te zien. Ik woon bovendien niet in Nederland, maar in België. En de meiden die aangaven dat ik naar mijn lichaam moet luisteren: nogmaals dank! Jullie reacties hebben me geholpen echt in te zien dat het niet gaat. Jammer dat je zo gauw als een zeurende miep wordt gezien door sommigen, zelfs als je zwanger bent Ik heb dit inderdaad hier gepost en iedereen ook bedankt voor zijn mening. Lezen is een vak he. Terwijl inderdaad niemand voelt wat jij voelt. We weten pas sinds een week dat ze het op die dag gaat vieren (ze is op een andere dag jarig), en ik loop al de hele week te piekeren hoe ik dat zou gaan doen. Kijk, als overnachten of treinen een optie was, was ik gewoon gegaan. Maar dat gaat dit weekend niet. Dus ik ben eruit
Ik was 37weken zwanger en ik ben nog met de auto naar mijn ouders gegaan die wonen hier 2uur rijden vandaan (files enz niet meegerekend) Ik heb een noodtas en de maxi-cosi meegenomen, zoals verwacht toch niet nodig gehad. Mocht de kleine zich aandienen dan kan je daar altijd naar het ziekenhuis.Gewoon een noodtas en mobiel meenemen. En tja als je te veel klachten hebt dan niet gaan, zo simpel is het. Niemand kan jou zeggen wat je moet doen, het is je eigen keus.
En toch zoveel reacties Nee ik was er niet echt uit, omdat ik er tegenop zag het te vertellen (ik wil haar geen verdriet doen) en ik benieuwd was wat anderen zouden doen in zo'n geval. Ik heb in het begin echt getwijfeld of ik niet egoistisch was. Maar nu ben ik er wel uit dus dit topic mag dicht wat mij betreft
Bijna 2 jaar geleden, toen ik zwanger was van Nijn, ben ik vlak voor wij naar mijn Oma haar verjaardag gingen gevallen. Gevolg schouder uit de kom. Naar het ziekenhuis en uiteindelijk met schouder weer in de kom naar mijn Oma. Heftige BI en een schouder uit de kom weer hielden mij er niet van om naar mijn Oma te gaan. Zou voor geen goud haar verjaardag willen missen... Dus ik zou wel gaan!