Mijn dochtert Zéa is 14 maanden en gaat sinds 2 weken 2 ochtenden per week naar de kinderopvang. We dachten dat dit goed zou zijn voor haar omdat ze erg sociaal is en voor op haar leeftijd. Als we vrienden op bezoek hebben kruipt ze meteen op schoot en als ze kindjes ziet, loopt ze die zo achterna. We wonen in Frankrijk en er wordt nooit door andere mensen op haar gepast (ik blijf thuis en ben zwanger van de tweede). Ook ziet ze zelden kinderen van haar leeftijd. Voordat we haar de eerste maal naar de creche brachten (de creche is op 45 min. rijden) was ze heel vrolijk en steeds onafhankelijker van mij. Af en toe komt het buurmeisje met haar spelen en dat ging erg goed! Sinds ze naar de creche gaat, waar ze telkens het hele wen-uur huilde, wil ze plots alleen nog maar mama en zelfs bij het buurmeisje gaat ze nu gillen. Ik merk dat ze zelfs begint te panikeren als ik gewoon mijn jas aandoe om naar buiten te gaan bv., of als ik een vriending haar even laat vasthouden. Mijn gevoel zegt dat we maar beter moeten wachten met die creche, dan blijft zéa gewoon nog wat thuis met mij. Voor mij is het gelijk, ik dacht goed te doen voor haar. We zien later wel hoe het dan verder gaat. Maar ik twijfel, omdat veel mensen zeggen dat dit beter voor haar ontwikkeling zou zijn... en dat het anders alleen nog maar moeilijker wordt? Nu ik dit berichtje schrijf weet ik eigenlijk wel wat ik ga doen: mijn gevoel volgen. Toch interesseerd het me: wat zouden jullie doen? groetjes
14 maanden is vaak wel een lastige leeftijd om te wennen.. Uit ervaring: mijn jochie was 15 maand toen hij begon. Op die leeftijd weten wel dat mama/papa weg is, maar kunnen ze nog niet bevatten dat mama/papa wel weer terug komt. Als ze jong zijn, of juist wat ouder gaat dat makkelijker. Mijn zoontje is pas echt met andere kindjes gaan spelen rond de 2-2,5 jaar. Dus ook niet direct na die 15 maand. En dan nog spelen ze op die leeftijd vooral naast elkaar, ipv echt samen. Bij mijn zoontje heeft het wel een paar maand geduurd, voordat ik hem echt rustig kon achterlaten. Vaak snikte hij nog een minuutje bij de leidster. Om vervolgens de rest van de dag zich wel prima te vermaken. Ik zou het geloof ik nog een paar maandjes wachten als je de kans hebt. Hier in NL gaan veel kindjes met 2 of 2,5 naar een peuterspeelzaal, als ze verder met weinig andere kindjes in contact komen. Ik denk dat het op die leeftijd beter gaat, dan kun jij beter uitleggen dat je terugkomt. En zij kan zichzelf al wat met woordjes uiten richting de leidsters..
Als ze niet hoeft zou ik haar zeker niet brengen voor sociale contacten. Dat is op die leeftijd nog helemaal niet aan de orde. Pas na 2,5 gaan kindjes samen spelen. En of het voor hun ontwikkeling beter is weet ik niet. Daar is volgens mij nog nooit onderzoek naar gedaan. Dus waar die mensen dat vandaan hebben? Misschien om hun eigen gevoel over een creche beter te maken? Isabella is erg voor op alles ( ook sociaal) en die is pas met 2 jaar en 8 maanden naar een PSZ gegaan.
Ik denk idd ook dat deze leeftijd extra moeilijk is om te beginnen met zoiets, zeker als ze uberhaupt nog niet gewend is bij anderen te blijven. Mijn zoontje gaat al vanaf 3 mnd naar de creche en is er dus helemaal aan gewend en vindt het ook nooit erg als ik hem daar breng en zelf wegga. Hij staat me altijd vrolijk uit te zwaaien (is nu bijna 16 mnd). Als ik hem nu echter voor het eerst pas zou wegbrengen denk ik ook niet dat hij het zou pikken. Hij is nu juist heel erg aan het leren hoe het allemaal zit: dat wij bij hem horen maar toch aparte personen zijn en hoe dat dan precies werkt enzo. Als ik jou was zou ik het dus nog even laten voor wat het is en er mee wachten tot ze groter is en beter begrijpt wat er gebeurt.
Ik sluit me aan bij bovenstaande. Die leeftijd is hier ook een moeilijke periode gebleken bij de oudste. Hij gaat al naar het KDV sinds hij 3 maanden oud was, maar pas met ongeveer 14 maanden kreeg hij opeens verlatingsangst. Hij heeft het toen zo'n 2 a 3 maanden niet zo leuk gehad op het KDV. Het ging wel, maar bij het afscheid was het 9 van de 10 keer huilen en hij huilde er sowieso wat vaker dan gebruikelijk. Daarna was het opeens over en sindsdien is het dikke pret. Ik zou denk ik nog even wachten. Ik vind je idee wel heel leuk, omdat ik zie welke toegevoegde waarde het heeft voor mijn zoontje. Ik denk trouwens niet dat het nodig is voor de ontwikkeling, maar ik denk wel dat ze er veel plezier aan kunnen beleven. Maar het klinkt alsof het voor jouw meisje nu nog wat te vroeg komt en ze er daardoor weinig lol aan zal beleven.
Als het niet nodig is zou ik nog minimaal een jaar ofzo wachten met het wegbrengen van je dochtertje naar een KDV. En je moet zelfs 45 minuten voor rijden?? Ik zou dan liever voor een activiteit kiezen moeder samen met kind (babygym,zwemmen etc?) Mijn oudste dochter ging pas met 2 en een half voor het eerst naar de PSZ en dat ging meteen goed en ze vind het geweldig. De jongste is nu 16 maanden en die gaat nog nergens naar toe tot dat ze minimaal 2 is.
Mijn zoontje ging al vanaf 6mnd naar een gastouder, maar dat was echt zijn 2e moeder geworden en daar waren ook geen andere kindjes.. Dus met dezelfde reden gaat hij vanaf 18 maanden 2 ochtenden per week naar het kinderdagverblijf. Dit is meteen goed gegaan.. misschien 3-4 keer in het begin 1 minuutje gehuild en meteen lekker gaan spelen. Nu is hij 23 maanden en hij heeft echt vriendjes daar! Ik merk dat het voor hem echt goed is en hij leert daar heel veel. Hij vindt het geweldig en gaat met veel plezier heen. Wat ik zou aanraden is het nu niet te forceren als het niet nodig is en het gewoon over een paar maanden weer te proberen. Ik had mezelf ook voorgenomen om er gewoon mee te stoppen als hij het echt niet leuk vond.