Mijn moeder gaf mijn zus en schoonzus ook altijd geld om iets voor de verjaardag te kopen maar met het idee dat zij wel het beste wisten wat de kinderen voor hun verjaardag zouden willen hebben en er dus niet iets werd gekocht wat ze niet wilde hebben. En dus niet met het idee om er lekker makkelijk vanaf te komen. Ze kan nu zelf niet meer naar de stad om wat te kopen dus ik krijg ook geld om wat voor mijn dochter te halen. Via internet kopen vind ze zonde van de verzendkosten. Ik zou dus gewoon aangeven aan opa en oma dat jij het wel leuker vind als ze iets opsturen, misschien zijn ze wel bang dat het in de post kwijt raakt of dat ze liever willen dat de kinderen de verzendkosten ook kunnen uitgeven voor een cadeau.
bij ons thuis ging het zo: opa en oma vdS gaven altijd geld voor in de spaarpot, opa en oma vdB lieten ma wat kopen voor een bepaald bedrag (maar die waren ook al heel oud) maar als de gezondheid het toeliet kwamen ze wel en gaven dan zelf het kado. Heb het zelf nooit probleem gevonden. Zelf pas 1 verjaardag meegemaakt hier maar toen hebben beide opa's en oma's zelf voor kadootje gezorgd. Maar het lijkt mij ook niks als ze zo zouden doen! daarvoor zijn ze geen opa en oma, al hebben ze daar zelf niet voor gekozen
Het is niet leuk, dat het zo gaat, maar ik snap het wel. Ik heb een broer in Nieuw Zeeland wonen en die heeft 2 kids. Wij stuurde in het begin ook weleens wat op, maar de verzendkosten zijn zo hoog, dat die hoger waren, dan het kadootje zelf, dus daar zijn mijn ouders en ikzelf mee gestopt. Een kaartje sturen kan altijd en daar wat leuks opschrijven is een klein moeite. Misschien moet je dat eens vragen aan je ouders, waarom ze er niks leuks opschrijven. Kadootjes sturen is lastig, want ze hebben waarschijnlijk helemaal geen idee, waar jou kinderen mee spelen en wat ze leuk vinden, dat komt gewoon door de afstand. Ze groeien niet met jou kids op en dan is het heel moeilijk om kadootjes te sturen. Wat wij weleens stuurde en niet zo duur was, waren boekjes. Die kan je in een envelope doen en gaat mee met de brievenpost. Misschien kan je dat eens vragen of ze zoiets willen doen.
Tja het ligt er een beetje wat er om heen gebeurt denk ik... Mijn moeder geeft op de dag zelf geld (belachelijk veel vind ik) en dat houd ik dan in Wendy's spaarpotje en koop er af en toe iets leuks van OF iets heel groot duurs als het zo uit komt. De jongens mogen voor de helft van het bedrag wat kopen en de andere helft moet in hun spaarpot. Vorig jaar vroeg ik of ze niet iets kleins zou kopen wat ze dan zelf gaf aangezien die uk natuurlijk niet snapt wat geld is. En nu ik dit topic las bedacht ik me dat er dit jaar nog niet over gesproken is. Dus nog maar even aankaarten. Maar ze ziet de kinderen ook niet zo heel vaak omdat ze verder weg woont en geen auto heeft. ALS ze dan komt komt ze een aantal dagen logeren (ze komt altijd met verjaardagen btw) en dan koopt ze zo tussendoor ook wel wat. En er wordt altijd een kaartje gestuurd voor de kinderen. Dan is het al heel anders als ze geld geven van koop jij maar wat. Maar als het zo is dat ze geld over maken en er verder niet meer naar om kijken wat er mee gebeurt is...niet vragen of een foto willen zien of weet ik het dan zou ik ook zoiets hebben van nou je vind het vast erg boeiend enzo?
Ik zal even aan paar vragen beantwoorden die ik tegen ben gekomen: Ja, mijn ouders zijn goed ter been. Naar een winkel gaan is geen probleem voor ze. Ja, bij mij als kind waren ze ook erg afstandelijk. De kleinkinderen zijn hier in amerika geboren, dus ik snap dat er minder een band is. Aan de andere kant zou ik in hun situatie daarom juist extra m'n best doen om die band te scheppen ipv me terug te trekken. Bovendien stond altijd al vast dat we binnen 2 jaar weer permanent in Nederland gaan wonen, dus we zijn niet voor altijd weg. Ik begrijp uit de reacties dat gewoon geld geven eigenlijk wel gewoon is. Ik denk dat het ook van de rest van de omstandigheden afhangt hoe dat overkomt. Ik krijg ook uit andere dingen de indruk dat ze niet heel erg meeleven. Bijvoorbeeld: ik zet vaak dingen op Hyves en Facebook; foto's, filmpjes, lokaal nieuws, nieuwe www's enz. Bijna al m'n vrienden en familie zijn lid en iedereen leeft mee, behalve dus m'n ouders. M'n moeder weet niet hoe het moet en verschuilt zich daar ook steeds achter en m'n vader weet het wel, maar doet het dus gewoon niet. Leeftijd is niet het probleem, want al m'n ooms en tantes zijn wel lid en emailen er op los. Ook de familie van m'n man, die over het algemeen 10 jaar ouder zijn (in de 70), zitten op hyves. Voor mijn gevoel heb ik dan ook meer contact met ooms/ tantes/neefjes/nichtjes dan met m'n eigen ouders! Als ik vraag waarom ze niet iets opsturen krijg ik elke keer een ander antwoorde: 'ik weet toch niet wat hij hebben wil' en 'maar straks komt het niet op tijd aan' en 'ik weet niet hoe ik dat moet doen via internet' en 'het is veel makkelijker als jij het doet' enz. Maar ja, de rest van de familie stuurt wel gewoon dingen op. En superkneuterig hollands speelgoed vind ik juist heel leuk en dat weten ze ook. En wat is er nou makkelijker dan amazon.com? Helaas kan ik ze niet vragen waarom ze niet meer op de kaart schrijven. Dit is te kritisch, dan gaat m'n moeder chagerijnig doen en praat ze niet meer met me. Tot ze weer besluit 'gewoon' te doen, maar zonder dat er iets is uitgepraat of opgelost. En ik heb het er niet voor over om het op de spits te drijven om een verjaardagskaart.
Oh bah meid, lijkt mij verschrikkelijk zulke kille ouders. Maar je overdrijft dus niet EN het ligt zeker niet aan jou. Ik weet dat het pijn doet want mijn schoonouders hebben altijd zo gedaan bij onze kinderen, hun (enige!!) kleinkinderen. Mijn man en ik proberen ons er maar bij neer te leggen want het is verspilde energie...ze zien het niet en zullen het op deze leeftijd ook niet meer gaan zien. Misschien dat ze in jullie geval wat bijtrekken wanneer jullie weer in NL komen wonen? Geniet in elk geval van jullie andere wèl betrokken familieleden en van jullie resterende tijd in de VS!