Ik zit een beetje met mezelf in dilemma en ik hoop dat jullie mij tips kunnen geven. Ik heb een nieuwe baan en als ik weer aan het werk zou gaan zou mijn moeder 1 dag in de week gaan oppassen bij haar thuis. Maar er is vorige week iets voorgevallen, mijn moeder heeft 2 grote honden, ik ben absoluut niet bang voor honden en m'n moeder heeft altijd grote honden gehad maar nu zit er bij 1 van de 2 honden 'een steekje los' zeg maar. Als mijn dochter daar is is hij contant gefocust en ermee bezig, tot nu toe is het goed gegaan alleen vorige week was ik daar op visite en uit het niet hapte hij bijna m'n dochter in z'n gezicht, ik kon echt net op tijd er tussen komen. Ik ben me rot geschrokken en als ik dit typ sta ik gelijk weer te trillen. Ik vertrouw die hond nu echt niet meer, misschien komt dat ooit nog wel dat weet ik niet. Maar ik wil dus niet dat m'n dochter bij m'n moeder thuis is met oppassen , zeker niet als ze alleen is of alleen met m'n zusje (verstandelijk beperkt dus vraagt ook nogal wat aandacht). En die hond kan moeilijk de hele dag op de gang/ in de tuin want dat helpt absoluut niet. Maar m'n moeder kan soms snel op d'r teentjes getrapt zijn en ontzettend onredelijk en ik weet dus niet hoe ik dit moet brengen. Sorry als het er een beetje vaag beschreven staat maar ik hoop dat jullie begrijpen wat ik bedoel. Stel ik me aan of ben ik redelijk? En hoe kan ik dit het beste brengen zonder haar te beledigen? Oppassen wilt ze niet bij mij thuis doen, ze heeft geen auto en m'n zusje wordt alleen maar thuis gebracht en de honden kunnen ook niet zo lang alleen. Alvast bedankt voor het lezen!
Ik vind niet dat je je aanstelt; door dat happen naar je dochter uit het niets lijkt me wel duidelijk dat de hond echt onbetrouwbaar is. Bij volwassenen kan ik me nog voorstellen dat je daar rekening mee kan houden, maar een kind zou ik écht niet bij zo'n hond laten, kinderen kunnen ook heel onvoorspelbaar zijn en dan is het maar de vraag hoe die hond daar op reageert... Ik zou het echt niet meer vertrouwen dus. En hoe dit te brengen, mja, ik zou gewoon eerlijk je gevoel uitspreken.
Eens met Purk, je stelt je echt niet aan, dit is gewoon wachten tot het echt fout gaat en dat wil je niet, heel logisch. Bespreek dit gewoon met je moeder, ze zal hier begrip voor moeten hebben, het gaat om de veiligheid van haar kleinkind. Heeft ze geen begrip is het jammer, maar je stelt je kind natuurlijk niet aan zo'n beest bloot alleen om je moeder te sparen... dan is het wachten tot het echt fout gaat.
Ik vind niet dat je je aanstelt. Mijn ouders passen ook een dag per week op, en ze hebben een hond. Als mijn moeder alleen is met de kinderen, gaat de hond standaard in de garage of de tuin. Als mijn vader er ook is, blijft hij meestal binnen omdat er dan meer toezicht is. En dat is dan een doodbrave loebas die nog nooit een vlieg kwaad gedaan heeft... Maar voorzichtigheid voor alles met kleine kinderen.
Ik weet niet hoe je moeder woont, ikzelf heb 4 grote honden die geen kinderen gewend zijn. Veiligheid gaat bij mij boven alles en ik ben van plan een hek in de huiskamer te plaatsen waarachter de honden moeten blijven, niet altijd maar wel in de toekomst op momenten als ik niet goed toezicht kan houden. Net zoiets wat je hier ziet Veiligheidshekjes FOTO`S | Boxenland Weet niet of zoiets bij je moeder mogelijk is?
Nee helaas niet, ze woont niet heel groot en dat wilt ze wss ook niet. Ik ga m'n kind ook zeker niet aan gevaar blootstellen om m'n moeder te sparen, vind het alleen zo moeilijk dat ze soms het echt niet snapt. Ik kom nog wel gewoon met m'n dochter langs want dan is er ook meer toezicht.
Dit is de reden geweest dat wij jaren niet meer thuis kwamen. De hond van mijn ouders, beet (en dat was wel raak) het zoontje van mijn zus toen wij er allemaal bij waren. Wij hebben toen duidelijk gemaakt dat zolang als de hond er was, wij niet meer in huis zouden komen. Ouders stonden hier niet achter en vonden dat het best weer kon. Voor onszelf en de meiden gekozen en dus zelf de keuze gemaakt daar niet meer heen te gaan. Zij moesten zich wel neerleggen bij ons besluit maar andersom hebben wij ons ook moeten neerleggen bij hun besluit. Is verder nooit geen groot punt geworden, we stonden gewoon ieder aan een andere kant, ook prima! Zagen elkaar of bij ons thuis of op andere lokaties Nu is hond overleden en komen we weer gewoon daar en logeren de meiden weer bij opa en oma.
Ik denk in dit geval dat oppassen door oma geen optie is. Je geeft aan dat zij niet bij jou wil/kan en daarheen zou ik nooit meer doen met die honden. Het is wel heel vervelend dat oma dan op haar teentjes getrapt is maar er is echt geen andere manier dan gewoin zeggen: sorry maar dit gaat niet gebeuren.
Eens! Gewoon eerlijk naar je moeder toe zijn en als zij dat niet leuk vind, jammer dan.. Ze zal toch wel inzien dat het zo niet kan? wat nou als ze 1 tel niet oplet en die hond je kindje grijpt?
Dit. Die hond is geen kinderen gewend. Als er geen maatregelen genomen kunnen worden om hond en kind gescheiden te houden, dan zou ik ook zeggen; jammer, maar het gaat niet door. Oma wil het waarschijnlijk heel graag, begrijpelijk ook. Maar dit gaat om veiligheid, dus ik zou het niet doen. Als oma er een beetje laconiek over doet, dan bestaat er zelfs een kans dat het ondanks voorzorg tóch misgaat. Dat moet je niet willen, ook niet voor oma, die vergeeft het zichzelf nooit...
Ik zou een dag extra crèche of gastouder voorzien of es polsen of de andere grootouders geen zin hebben om op te passen. Want dit gaat echt niet werken. Jij zou continu doodongerust zijn en je moeder snapt het probleem nauwelijks en wil er dus al zeker niks aan doen.
Ze gaat sowieso niet oppassen bij haar thuis, of ze dat nog leuk vind of niet. Helaas werken mijn schoonouders en vader (mijn ouders zijn gescheiden) Maar dan gaat ze wss een dag extra naar het kdv. Bedankt voor al jullie reacties.