Gecondoleerd! Ik kan geen tips geven! Ik ben bij de begrafenis van mijn opa en oma aan de kant geschoven door mijn nichtjes. Nichtjes die notabene nooit langskwamen, nooit een belletje deden, maar wel de erfenis hebben opgemaakt. Het enige wat ik je kan zeggen is: laat je niet tegenhouden door een ander! Jammer van je vader, maar je had toch al niets aan hem! Ga heen als je dat wilt!
Al heb je nog de grootste ruzies, ik vind dat je elkaar niet een afscheid van een dierbare kan ontzeggen, dan hoor je je trots opzij te zetten. Heel kinderachtig en egoistisch van je vader. Ik weet zo gauw niet wat het beste is om te doen. Als je er toch naar toe zou gaan, heb je kans dat het op een flinke scene uitloopt en dat moet je niet willen, zeker voor oma niet. Aan de andere kant heb jij gewoon net zoveel recht om waardig afscheid te nemen. Wat zou je oma graag gewild hebben? Is dit nog bespreekbaar met de ooms en tantes? En wat ik zelf ervaren heb, bij het wegvallen van een dierbare (in mijn geval mijn moeder) zijn er altijd familieleden die zich zo laten kennen. Ik kijk nu ook met hele andere ogen naar mijn familie voor zover er nog iets van over is, daar zij het contact sterk verminderd tot verbroken hebben. (Ik had verder geen ruzie met ze, het was meer wrijving tussen hen en mijn vader) Sterkte de komende tijd, ik hoop dat wat de beslissing ook wordt je het op een gegeven moment een plaatsje kan geven.