Hoi,hoi, De titel zegt het al, wie kan mij tips geven of heeft hetzelfde meegemaakt. even kort het verhaal. Afgelopen zomer is er kanker geconstateerd bij mijn schoonmoeder,de lievelingsoma van mijn zoontje van net 3. Na de operatie merkte zoonlief dus duidelijk dat er wat met oma was en is toen begonnen om flink van zich af te schoppen. We begrepen de reactie wel en samen met de hulpverlening van de psz was het nog redelijk te hanteren. Nu is de situatie onhoudbaar geworden. Oma zit nu in het chemotraject en is ontzettend ziek. Zo ziek dat ze met spoed werd opgenomen. Helaas voor mijn zoontje kwamen wij net van de gyn vandaan en op weg naar buiten kwamen we oma tegen toen ze werd binnen gebracht. Zoonlief is volledig over zijn toeren gegaan en sindsdien zit hij in zijn eigen wereldje en is hij ontzettend boos en verdrietig. Hij wil alleen nog mama en oma. Ik ben nog de enige die enigzins bij hem door kan dringen en dan maar minimaal. van de hulpverlening die via de psz is ingeschakeld (ggd) word ik niks wijzer. Ziekenbezoek was de 1e reactie, wat dus niet mag ivm infectiegevaar,aangezien de weerstand slecht is na chemo. Dan moesten we maar een foto maken in het ziekenhuis, maar dat is ook geen optie. Oma ziet er zo ziek uit dat we haar zelf amper herkennen, dan raakt hij alleen nog maar meer van streek. Uitleggen dat oma niet lekker is met een boekje hebben we ook al geprobeerd, mar met weinig resultaat. Wat kunnen we nog meer doen? Zijn er meiden die dit ook hebben meegemaakt en nog tips hebben?
Ik denk dat oma, als het kan en als ze het wil, misschien het zelf moet vertellen dmv op een bandje opnemen. Of dat ze haar verhaal verteld dmv een videocamera, als dat kan en mag. Aangezien je niet naar het ZH kunt. Misschien kan hij het dan een beetje begrijpen. Kinderen zijn vaak veel slimmer als dat je denkt. Ze begrijpen na mijn idee best veel. Iig Véél sterkte, Hillegonda
Hoi, moeilijke situatie, hoor!en wat moeilijk dat hij er zo'n last van heeft! Wat ik bij mijn dochter zou doen, en misschien heb jij daar ook wat aan (zij is ook 3) Hem zowiezo serieus nemen, en zijn gevoelens proberen te benoemen, (bijv. je bent boos he, omdat oma ziek is.)en hem toch ruimte geven om boos te zijn, maar wel binnen grenzen, dus wel duidelijkheid en grenzen bieden. zodat hij bij jou toch de veilige haven heeft, waarbij hij weet waar hij aan toe is, maar waar hij zich wel mag en kan uiten. Misschien ook je eigen verdriet met hem delen, vertellen dat je het zelf ook heel moeilijk vind. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, heel veel sterkte!
tnx meiden, @hironobesh, die kleine begrijpt soms iets te veel naar mijn gevoel. Hij snapt dondersgoed wat er speelt, maar hij kan het niet uiten Mijn man heeft oma gebeld en ze vind zelf een film geen goed idee, omdat ze zo slecht er uit ziet. Als ze weer een beetje stem heeft (is ze ver kwijt door het spugen) belt ze onze smurf even. @kikker, We nemen hem zoeizo serieus en hij krijgt de ruimte thuis en op de psz om boos en verdrietig te zijn. Uiteraard tot een bepaalde grens. Na een woede of verdrietaanval neem ik ook echt de tijd om hem te troosten en te praten. Hij vraagt er ook om, danmoet mama bank zitten zodat hij lekker tegen mij aan kan kruipen en soms is saampies lekker tutten al genoeg. helaas zijn er dus ook de momenten dat hij zich compleet afsluit en als het tegenzit duurt dat moment de hele dag. Als hij dan boos wordt moet alles en iedereen het ontgelden,wat je dan ok doet of zegt, je bereikt hem niet. Hij wil dan ook niet getroost worden, hij wil gewoon niks. Dat is echt het grote probleem waar we tegenaan lopen, want die momenten komen steeds vaker voor.