Onze dochter is inmiddels 4,5 maand oud. Ik merk dat ze nog steeds heel erg van slag kan zijn als we ergens geweest zijn of als wij bezoek hebben gehad en dan met name als daar andere kindjes bij waren die nogal druk zijn. Ze kan dan echt helemaal over de rooie zijn 's avonds, niet normaal. Laatst waren we bij iemand met 2 kids. Die kids waren samen aan het spelen, niet eens aanstalte makend naar onze dochter toe. Ze heeft me daar toch gehuild en 's avonds thuis weer helemaal over de rooie. Waar ligt dit aan en wat kan ik er aan doen om dit beter te laten gaan? We kunnen toch moeilijk altijd maar thuisblijven en anderen vragen de kinderen thuis te laten. Dat zouden we zelf ook niet leuk vinden. Thuis gaat het overigens heel goed. Ze wordt vrolijk wakker en heeft geen problemen met slapen, ook eigenlijk nooit huilen als ik haar weg leg om te gaan slapen. Maar zo gauw bijvoorbeeld ons nichtje geweest is, is het weer helemaal mis. Hebben jullie ideeën of tips om onze dochter te helpen hier toch aan te gaan wennen? Of is ze simpelweg gewoon nog te jong en heeft het tijd nodig?
Ik herken dit bij mijn zoon, drie maanden oud. Hij is erg gevoelig voor prikkels en ik moet hem echt uit situaties halen. Ik ga dan ook niet veel naar drukke gelegenheden toe. Mocht ik er wel naar toe gaan dan overleg ik met de gastvrouw/heer of er mogelijkheid is om me even terug te trekken met mijn kleintje. Ik houd hem dus niet weg bij de prikkels, maar probeer het te doseren en kijk goed naar wat hij wel/niet aan kan. Ik ga er vanuit dat het later vanzelf beter wordt.
Klinkt heel bekend van toen mijn zoontje nog zo klein was. Ik vond het zo moeilijk af en toe. Ik dacht echt dat het nooit 'goed' zou komen en werd er helemaal onrustig van. Ik bleef maar proberen toch nog zoveel mogelijk dingen te blijven doen, en dan 's avonds een krijsende baby, ik weet precies wat je bedoel. Gek werd ik van mensen die tegen me zeiden: gewoon blijven proberen, hij MOET er wel aan wennen hoor! Anders kan je later helemaal niks. En ik maar proberen. Ik zie mezelf nog zitten, 's avonds met een gillend kereltje mezelf afvragend wat ik verkeerd deed. Maar weet je was het meest heeft geholpen? Er maar gewoon aan toe geven, dan heb je meer rust voor jezelf en voor je kleintje. Ik ben een periode heel weinig weg geweest, ging ik wel weg, dan zo kort mogelijk en als ik wat langer ging dan zorgde ik voor rust momentjes en niet dat iedereen hem oppakte. Nu gaat het al een aantal maanden super goed. Langzaam zijn we het verder gaan uitbreiden zonder te forceren en nu kunnen we hele dagen op pad zonder dat het 's avonds met een hoop gehuil eindigt. Wel hou ik zo goed mogelijk in de gaten dat hij niet overprikkeld raakt. Kijk goed naar je kindje, blijkbaar zijn het dan toch wat veel prikkels voor haar. Hoe groter ze wordt, hoe meer ze waarschijnlijk kan hebben.
Het wordt beter... Hier een overprikkelbaar jongetje van 1. Tot een maand of 2 geleden was hij na een drukke dag vaak wakker 's nachts, maar nu is dat gelukkig over. Ik zorg ervoor dat hij de tijd krijgt om aan de omgeving te wennen en dat hij altijd even bij me terug kan komen als hij het nodig heeft. Dat geeft hem rust. We hebben de drukte niet opgezocht het afgelopen jaar, maar zijn het ook zeker niet uit de weg gegaan.