Zoals de titel het al zegt. Ik ben als de dood voor mascottes. Je weet wel, die mensen in zo'n pak . Ik schaam me hier zo voor! Al van kleins af aan vind ik dit zo eng! Nu willen we, als de corona over is een keer naar Disney. Maar krijg het al Spaans benauwd bij het idee dat die dingen daar naar je toe komen Durf dit eerlijk gezegd ook met niemand te delen. Zou ook graag van deze angst afwillen . Iemand een idee hoe?
Daar ben ik ook mijn leven lang al doodsbang voor. Schamen ervoor doe ik niet (meer), vooral sinds mijn diagnose ASS. Het hoort nou eenmaal bij me en verwacht ook niet dat ik over de angst heen kom. Het is een niet zo moeilijk te vermijden angst dus zit er niet zo mee eigenlijk. Disneyland zijn wij nooit geweest als gezin maar ik weet wel dat mijn ouders dit vroeger goed voor me konden oplossen. Vaak kan je ook wel aan medewerkers van het park vragen waar "ze" op dat moment zijn. Gelukkig is er nog nooit een op me afgekomen en ben toch in 2 verschillende Disneylanden geweest. Sowieso komen ze eerder op kinderen af dan op volwassenen heb ik het idee? Weet je partner wel van de angst af?
Wat fijn om te lezen dat er dus meerdere mensen last van hebben. Ja,mijn partner weet van deze angst.
Volgens mij komt die angst best vaak voor. Mijn dochter heeft het ook. Als heel klein meisje al...maar nu nog steeds. Verwacht dat ze dat ook blijft houden. Geen idee hoe je er vanaf komt. Exposure moet toch het meest helpen bij zulke angsten. Net als met spinnen of honden.
Geen tips hoe je er vanaf kunt komen verder maar voor disneyland wel. Tegenwoordig lopen ze niet vaak meer door het park maar staan ze op bepaalde tijden op bepaalde punten. Kans dat er dus iemand na je toe komt lopen is heel klein
Ja, ik heb nooit iemand ontmoet die ook deze angst heeft, dus in die zin erg "fijn"! Misschien is het meer dat mensen er niet over durven te praten? Want als het klopt wat @bosi333 zegt, dan zouden er dus veel mensen zijn die hier last van hebben, maar ik ken ze niet. Coulrofobie (angst voor clowns) heb ik trouwens ook.
Bij een heftige angst, zou ik zoeken naar hulp waarbij je met exposure kan oefenen. Dat doen ze bv bij angst voor honden ook - nu is de kans dat je een hond tegenkomt natuurlijk wel groter dan zo’n mascotte. Maar dat moet uiteindelijk niet uitmaken voor de hulp. Mijn oudste was (na een nare ervaring) heel bang voor honden. Met zo’n begeleide exposure aanpak is ze daar heel goed van af gekomen. Het doel was dat ze gewoon over straat kon, zonder een panische reactie zodra er een hond aan kwam (ze rende in paniek zo de straat of weg op, zonder te kijken, echt gevaarlijk...). Maar nu durft ze op de grond te gaan zitten en een hondje te aaien, knuffelen etc. Enorm goed resultaat dus! Bij vreemde honden vraagt ze ook altijd of ze bv mag aaien, en ze snapt signalen van honden nu heel goed. We wandelen regelmatig met een hond van de buren, best een groot dier ook, daar heeft ze nu gewoon echt plezier mee Misschien kun je met wat aanwijzingen en hulp van een hulpverlener wel zelf aan de slag ermee, bv met een naaste een pak huren, en gewoon daarmee gaan oefenen. En dan tzt als kers op de taart van die exposure oefeningen naar Disneyland Ik ken de angst voor mascottes, clowns ed wel trouwens, ik heb zelf andere angsten gehad, dus ben wel bekend met irrationele angst - ik vind het niet raar ofzo dat je bang bent voor mascottes - maar kan me goed voorstellen dat een pretpark dan een hele drempel is!
Ik zeg altijd tegen mijn man, afschieten die dingen. In gedachten zijn t poppetjes in een videospel en ik schiet ze neer zeg maar. Zo voorkom ik dat ik in paniek wegren.idem met clowns. Ik ga niet naar een circus waar die krengen zijn. Ik hoop ook nooit ern cliniclown tegen te komen... Levende standbeelden zorgen nog wel voor paniek en ik ren weg... als ik vooraf zo'n geval zie ga ik al niet de straat in. Kan wel huilen van angst
Dit inderdaad, als je pech hebt "moet" je heel lang in de rij staan om dichtbij te komen. Anders wordt t veel te druk rond die figuren.
Ik ben er niet bang voor maar.. Ik ben ooit eens uit het niets (ik maak dus ook expres geen oogcontact met die dingen) heel hard geknuffeld door de olifant van Intertoys. Midden in een druk centrum. Toen ik al ruim de volwassen leeftijd had gepasseerd. Nouuuuuu, schaam me dood. Heb jij niks aan maar ik hou er dus ook echt totaal niet van. Vreselijk.
oh dit hebben wij ook nodig voor onze oudste. Zelfs bij een teckel raakt hij in paniek. Ik ben zelf ook helemaal geen honden fan maar ik ben niet bang voor ze (maar ben dus niet echt de juiste persoon hem te helpen) Mijn zoontjes zijn toen ze 4 en 2 waren in het bos van achter besprongen en op de grond gegooid door een hele grote loslopende hond. De jongste is we bang maar gaat nog wel, de oudste is echt panisch. Ik ga dit eens opzoeken. Goede tip!
De olifant van Intertoys... Het spijt me heel erg maar hier heb ik heel hard om moeten lachen. Niet om wat je zegt. O nee hoor ❤️ maar hoe je het schrijft. Nogmaals sorry. OT: Bang wil ik het niet noemen maar ik hou er ook echt niet van en als ik zo’n ding zie lopen, loop ik altijd weg of de andere kant op, of pak ik C zijn hand. Dan knijp hij erin en zegt zachtjes: ‘is het weer zover? Ik hou er ook niet van.’ Als ik bepaalde Sinterklaas figuren op straat zie lopen en ik zit nog in m’n auto, blijf ik ook altijd nog lekker eventjes zitten. Ik heb het er weleens met m’n moeder over gehad en zij zegt dat ik het vroeger al had en dat ik als klein kind een keertje zei: ‘ik kan hun gezichten niet zien’ Dat is het denk. En nogmaals: doodsbang; nee. Ik vind het gewoon niet prettig. Clowns? Nah ook niet zo, maar dat heeft denk ik meer met IT/Pennywise te maken...
Precies dat is hier bij de oudste gebeurd. Ineens kwam er een grote hond aangerend in het bos, zij liep voorop en die hond rende met een razende vaart langs mij heen en sprong zo tegen mijn dochter op. Ze had hem niet eens horen aankomen. Ineens lag ze dus op de grond en stond er een grote hond over haar heen keihard tegen haar te blaffen. In haar hoofd was het echt een monster natuurlijk, zo groot en imponerend. Mijn jongste was ook mee, maar de hond was gewoon regelrecht op de oudste afgerend. Ik ben zelf geen held met honden, maar zag meteen dat deze hond eerder extreem enthousiast was dan bv bang of boos. Dus ik haalde ‘m snel aan om hem bij dochter weg te halen, ondertussen kwamen zijn eigenaren er aan en die zeiden ‘oh hij doet niks hoor!!’ ... ik was echt wel kwaad. Doet niks?! Hij had zojuist mijn dochter tegen de grond geworpen! Maar toen had ik nog niet door hóe traumatisch het voor haar was. Inderdaad ook bij een klein hondje op 10m afstand al in paniek de straat over rennen... Gelukkig met tips van de praktijkondersteuner van de huisarts en lieve buren met een grote, rustige hond, is ze er van af gekomen. Maar heeft wel even geduurd. Wat ook scheelde was dat haar zusje niet bang was, dus ze zag dan bv van een afstandje dar haar zusje rustig een hondje aaide en durfde dan zelf ook dichterbij te komen. Een paar weken geleden liepen we in een bos en rende er weer een loslopende grote hond rond, hij zag dochter en begon te blaffen - ik dacht meteen;’Oh jee, gaan we weer...’ Maar dochter zei;’Ja ja, rustig maar!’ tegen die hond, en hij luisterde ook nog Heel goede ervaringen dus met die exposure-therapie. Echte aanrader!
Nou dit is echt ons verhaal hoor! Ik zag namelijk die hond ook aankomen (want ik draaide me om ze liepen 3 stappen achter me) maar voor ik wat kon zeggen besprong de hond ze al. En ze zijn niet zo groot en het kwam onverwacht van achteren en ze waren helemaal in paniek. Het was inderdaad ook enthousiasme van de hond. Inclusief de baasjes die alleen maar zeiden oh ja, doet niets, wees maar niet bang, je hoeft niet zo te huilen. Ik ben normaal enorm politiek correct maar ik heb hen dus wel even goed aangesproken dat ik dat echt niet ok vond. En het hielp ook niet om dat nog een keer te zeggen terwijl ik met twee kinderen in paniek stond. Je merkt aan de oudste dat hij echt uitwijkt bij honden. Als ik z’n hand vast heb voel je hem echt duwen zeg maar. En hij speelt liever niet bij mensen met een hond. Hier in de buurt woont ook een grote hond die altijd in de tuin loopt en enorm veel blaft. Daar wil hij dus niet langs lopen naar school. Dus ik ben al een poosje aan het bedenken hoe we dit kunnen oplossen maar dit kende ik nog niet! Goede tip, fijn ook dat het bij jou is opgelost en ze niet meer bang is. Echt heel knap!’
In disney komen ze absoluut niet zomaar op je af lopen. Die mensen zijn heel goed getraind en wachten altijd af hoe mensen hen benaderen en reageren. Los daarvan lopen ze inderdaad nog maar heel zelden zomaar rond én is er altijd een medewerker (niet in pak)bij om alles in goede banen te leiden, dus die kun je ook altijd vragen om de mascotte uit jouw buurt te houden. Als je er wel tegen kunt om ze te zien zolang ze maar niet op je afkomen kun je gerust naar disney. Zorg er alleen voor dat je bij parades niet vooraan staat en geen ontbijt/diner met figuren boekt.
Ik hou ook echt niet van die dingen. Sinterklaas vond ik vréselijk vroeger. En nog hou ik niet van mensen die verkleed zijn. 'Normale' sociale omgangsvormen zijn opeens weg bij ze wat ze zo onvoorspelbaar maakt. Alsof ze opeens vanalles kunnen doen en je voor publiek en al voor het blok kunnen zetten. Geen echte angst maar gewoon een enorme hekel aan. Wat betreft Disney daar hoef je je niet druk om te maken. Ze lopen niet zomaar meer rond maar op gezette tijden op bepaalde punten dus heel makkelijk te omzeilen.
Ik ben ooit eens bijna benaderd door Micky Mouse, doodsangsten stond ik uit! Gelukkig waren mijn moeder en zus erbij dus hebben het goed kunnen oplossen. Dat was wel in de VS en bovendien ruim 20 jaar geleden dus er zal vast eea veranderd zijn.