Hallo allemaal ! Een tijdje geleden poste ik hier over mijn buren. Voor wie het gemist heeft, hier eerst een korte samenvatting: We wonen in een huis, twee-onder-een-kap. Onze buren zijn 10 jaar ouder dan ons en hebben twee adoptie-meiden. Een triest verhaal ... ongewenste kinderloosheid ... Ik werd zwanger en vond het moeilijk dat aan haar te vertellen (ze vertelde mij geregeld dat ze het vreselijk vond als ze hoorde dat een ander wel zwanger was) maar toch gedaan en de reactie viel nogal mee, was eigenlijk heel positief. Sinds een paar maanden veroorzaken zij echter steeds meer geluidsoverlast. De ene keer denken ze dat ze een discotheek hebben en drendert de muziek ook door ons huis, kan ik letterlijk horen welke cd er op staat. De andere keer zitten ze in de tuin keihard te schreeuwen (nee, niet alleen de kinderen, de buurvrouw hoor je het hardst overal bovenuit tot vier huizen verderop ...) Er wordt ook enorm veel gescholden op de kinderen (zorgwekkend veel ...) en als wij met mensen aan het werk waren in onze tuin (we hebben die opnieuw aangelegd) leek het net alsof ze zich interessant wilde maken en schreeuwde ze nog tien keer harder tegen haar kinderen, zodat mensen die aan het werk waren hier vroegen of dat altijd zo ging. Mijn man en ik schaamden ons dood. Vreselijk was dat. En ook erg frustrerend, je steekt een boel geld, tijd en energie in je huis en tuin en kunt er vervolgens niet van genieten omdat de buren opeens veranderen in mensen die eigenlijk niet in een normale woonwijk thuis horen zullen we maar zeggen. Onze verhuisplannen (eigenlijk over 5 jaar) zijn nu dan ook vervroegd naar 2 jaar. De hoofdzaak is: de buren. Ik kreeg veel tips op het forum en een van de tips was de buren aan te spreken omdat ze misschien niet in de gaten hebben dat ze zo veel geluidsoverlast veroorzaken. De wijkagent inschakelen was ook een tip. Eerder verhuizen ook ... Nou, de eerste tip heb ik dus uitgevoerd. Een aantal weken geleden was ik doodmoe thuis en wilde slapen. De buren hadden weer keihard de muziek aan staan en ik kon gewoon geen rust vinden in mijn eigen huis. Ik heb toen een mail gestuurd naar haar, met de boodschap: ik heb je hulp nodig. Ik schreef op eeen aardige manier dat ik rust nodig had nu ik zwanger ben en dat ik die rust in mijn eigen huis wilde vinden maar dat dat niet ging door de muziek. Of zij me wilde helpen daarmee door een beetje rekening te houden met het volume. Nou, ik hoorde dus helemaal niets van haar. Op straat zei ze niets meer, de buurman deed ook net alsof hij ons niet zag ... intelligentie ??? Na twee weken kreeg ik weer een mail of wij met hun hond wilden wandelen als zij reunie hadden van een van de meiden. Tuurlijk, dat doen we altijd. Ik hoopte dat de boodschap duidelijk was overgekomen. We hadden ook minder last van de muziek. Zondag was echter een feest in ons dorp met veel muziek en optocht. De hele middag heb ik gestreken, heb ik door de week geen energie voor nu ik toch nog werken moet. De stoet was voorbij en ik wilde lekker op de bank liggen en slapen. Toen begon de ellende weer. Keiharde muziek, letterlijk hoorbaar welk nummer en de bastonen denderden al helemaal door. Ik was kwaad, verdrietig, moe, wist niet waar ik het zoeken moest in mijn eigen huis. Mijn man was ook niet thuis ... wat het nog erger maakte. Ik besloot de buren te bellen, maar hun telefoon deed het niet waardoor ik nog kwader werd. Ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en naar hun toe te gaan. Het regende, dus ik koelde wat af ... Ik moest twee keer bellen, zo hard stond de muziek. Buiten hun deur was het ook keihard te horen. Buurman deed open en ik vroeg of het echt noodzakelijk was dat de muziek zo hard stond ... "Staat die dan zo hard ?" kreeg ik als vraag ... ja, het dendert door mijn hele huis en ik wil rusten en dat kan niet want ik hoor letterlijk jullie muziek. "Dat wist ik niet", "We zullen er rekening mee houden". De muziek ging inderdaad zachter, ik hoorde het gedreun niet meer en ik was opgelucht. Eindelijk rust in mijn huis ... hopende dat de boodschap nu echt duidelijk was. Maandag tijdens de pauze op mijn werk keek ik mijn mail. Een mail van de buurvrouw. Heel onvriendelijk. Vrijdag houdt een van de meiden haar verjaardagsfeest en heeft nog 5 meiden uitgenodigd en dan konden we muziekoverlast verwachten want ze kon onmogelijk aan vijf meiden vragen of ze zachtjes wilden doen voor de buurvrouw ... Ik mailde terug. Gezellig zo'n feest ! Ik hoop dat ze een geweldig feest zal hebben ! Maar ... dat kan ook zonder dat de knoppen doorslaan van de stereo. En als wij iets horen van het feest is dat geen probleem, maar het kan wellicht ook zo dat het geen disco lijkt, toch ? Wij vieren ook onze verjaardagen, maar daar merken zij nooit iets van en dan hebben we wel meer dan vijf mensen op bezoek ... Even geschreven over rechten en plichten als buren (zij denken belangrijker te zijn dan ons, dat alleen wij ons moeten aanpassen aan hun ... wij doen dat ook ivm zingen en muziekinstrument, we houden ons aan tijden dat hun kinderen gaan slapen en maken echt niet langer dan 30 minuten per dag muziek. Dan is het hier stil) Ik schreef ook dat ik me zorgen maakte over mijn kraamtijd, dat ik bang was voor geluidsoverlast en mijn rust niet kon krijgen omdat het toch moeilijk te begrijpen was voor hun ... ook dat ik mij niet serieus genomen voelde omdat het toch doorging, ondanks mijn herhaaldelijk verzoek of het wat zachter kon. De buurvrouw mailde terug dat ze een gesprek wilde, maandag om 19.30. Dat zouden ik en mijn man wel gewild hebben, maar mijn man was toen niet thuis en ik had geen zin om alleen tegenover de buren te zitten. Ik mailde weer, dat ik dat een goed idee vond maar wellicht op een ander moment. Ook mailde ik (om de lieve vrede een beetje te bewaren) dat wij ervan overtuigd zijn dat de overlast geen kwade opzet is maar dat ze zich niet bewust zijn van hoe het hier allemaal te horen is ... ( ... ik heb het alleen maar over de muziek gehad ... nieteens over het geschreeuw ...) En dat we gewoon meer rekening moeten houden met elkaar. De buurman mailde terug. Mijn boodschap was nu wel duidelijk, ze waren zich er niet van bewust. Dat was gisteren. Ik mailde toch dat we wellicht even rond de tafel moesten om vervelende gevoelens weg te poetsen, maar er komt geen reactie meer op. Vandaag heb ik dus vrij. Mijn buurvrouw weet dat, weet ook dat ik uitslaap en bij moet tanken om de komende twee dagen te kunnen werken. Vandaag slaat ze de hele dag al keihard met deuren en hoor ik steeds harde knallen en zo ... treiteren denk ik, puur domheid, denk ik ook. Haar jongetse kind rent op een soort klompen door de kamer, de hele dag door, al vanaf 7.00 vanochtend. Ik heb me nu voorgenomen even niet meer te reageren op dit kinderachtige gedoe. Het zijn immers haar spullen die eraan gaan door die knallen en haar kind dat dadelijk doodmoe is niet die van ons. Maar eigenlijk is het diep triest toch ? Wat is jullie mening over dit verhaal ? Wat moet ik hier nou mee ? Mij nog twee jaar ergeren ? Het is frustrerend en vermoeiend en ik kan er soms heel verdrietig van worden, vooral als mijn man zo trots is op onze nieuwe tuin en het aan mensen laat zien en als zij dan weer begint met schreeuwen. Dan zie ik de teleurstelling en wanhoop op zijn gezicht en dat doet mij veel pijn. Sorry voor mijn lange verhaal. Ik hoop dat iemand commentaar voor mij heeft. Groetjes, Nikki F
Jeetje Niki, Wat vervelend zeg! Ze zeggen elke keer; We begrijpen het en doen er iets aan. En dan is het even stil en begint het weer... Als ik jou was zou ik zsm een afspraak maken met de buren waar ook je man bij is. Zo kun je het over het een en ander hebben en misschien ook voorzichtig vragen of het expres is of dat het onbewust is. Verhuizen is natuurlijk een optie maar dat heb je ook niet binnen korte tijd geregeld. Veel sterkte hoor! Gr Otje
Jeetje wat een verhaal, je kan zo idd geen twee jaar meer doorgaan.. ( weet wat je bedoelt hoor, heb twee buurjongens van 15 en 17 die het liefst tot midden in de nacht hard core draaien en anders zet moeders om 03.00 snachts de radio wel aan ) Is het geen optie om een wijkagent in te schakelen? bij mijn ouders thuis hadden we ook zware bure ruzie en dat is opgehouden na een aantal keer met de wijkagent om de tafel gezeten te hebben. succes meid !! Liefs Kaatje85
Bedankt voor jullie snelle reacties. Ik wil zeker praten met hun. Dat is denk ik de enige optie. Mailen is vaak niet het juiste middel, maar ik vind het gewoon best moeilijk om mensen mijn mening recht in hun gezicht te zeggen ... (en dan te bedenken dat ik pas alleen de muziek heb aangekaart, nog nieteens iets heb gezegd over het geschreeuw ... ) Ik zal er straks zeker met mijn man over hebben en hun wellicht bellen (als de telefoon het dan wel doet) De wijkagent is voor mij wel degelijk een optie als er niet snel een einde aan komt ... het is dan meer uit wanhoop dan om mensen in vervelende situaties te brengen ... Verhuizen ... ja liever vandaag dan morgen. We zijn wel al alert op huizen die te koop staan, maar zoiets kun je ook niet overhaasten en moet je weloverdacht doen ... ik ben al blij dat het nu 2 jaar is ipv 5 ... Ik zal jullie op de hoogte houden ! Groetjes, Nikki F
Sjonge wat een verhaal... ik kan me voorstellen dat het super vervelend is. Voor jou omdat je geen rust krijgt en voor je man omdat ie zo niet eens fatsoenlijk van jullie tuin kan genieten. Eigenlijk heb ik geen tips ofzo. ja, misschien toch een gesprek proberen... Heel veel succes ermee! Ik hoop dat het snel beter zal gaan.
De wijkagent zal alleen maar bemiddelen want die kan niet structureel ingrijpen. En mi is dat precies wat je hier nodig hebt: een bemiddelaar..dus ik zou hem/haar vooral benaderen opdat er een neutraal iemand bij betrokken raakt, die de gesprekken voor je voert. Veel succes!
jeetje Nikkie, wat een verhaal!! Bijzonder lastig en zeker geen 2 jaar meer uit te houden. Want jouw emotie en gevoelens hierover voelt je kindje misschien ook.... Zou je nog een laatste poging wagen voor een gezamenlijk gesprek met je man erbij. Als dat niet helpt zou ik ook echt, net als Marielize zegt, de wijkagent als bemiddelaar inschakelen. Heeeel veeeeel succes in ieder geval!! Ingiemoppie
Ik heb ook zo'n buurman...vreselijk...denkt dat de hele buurt zijn muziek ook wil horen, ofzo... Maar goed, wat tips: probeer niet meer via de mail met ze te communiceren. Het voelt misschien veiliger dan recht voor ze te zitten, maar dat laatste heeft als voordeel dat je gezichtsuitdrukkingen en intonatie van de stem erbij hebt. Via de mail kan je dingen verkeerd opvatten en/ of interpreteren. Spreek ze aan met de mededeling dat je je er echt rot onder voelt en hier heel graag met ze over wilt praten. Idd om vervelende gevoelens weg te poetsen, zoals je al zei. Dat vond ik echt een goede zin! Hou in je achterhoofd dat je door je zwangerschap ook eerder last hebt van hardere geluiden (of KAN hebben). En over dat feestje: Ach, dat moet kunnen vind ik. Ze melden het van tevoren, zodat je er rekening mee kunt houden. ] Ik hoop dat je hier wat aan hebt. Veel succes!
ik zou ook de wijkagent inschakelen, puur omdat die een bemiddelende rol kan hebben, en meestal maakt het wel indruk, maar het kan natuurlijk ook een averechts effect hebben en dan woon je helemaal niet prettig meer naast je huidige buren... erg lastige situatie..
Zolang we hier wonen zal het zeker een moeilijke situatie blijven. En het is inderdaad zo dat je wellicht door steeds voortdurende zaken je sneller irriteren gaat. Ik let daar bewust op, dat ik zelf ook eerlijk blijf naar hun toe. Zij hebben twee kleine kinderen, wij (nog) geen kindje. Dat brengt vanzelf meer kabaal met zich mee en dat is ook allemaal geen probleem. Ik stoor me gewoon aan het feit dat ze gewoon maar doen en laten wat ze willen en totaal geen rekening houden met omwonenden. En dan ook nog zeggen dat ze het niet wisten terwijl ik het toch al had aangegeven. Inderdaad, via mail is altijd minder. Wij willen echt in gesprek gaan met hun. We wachten nog heel even een reactie van hun kant af, blijft die over dan bellen we hun voor een afspraak. Ben heel benieuwd ... Wil er ook niet te veel spanning van hebben nu ik al zo ver in mijn zwangerschap ben. Ik moet na deze week nog 1 week werken en dan begint mijn verlof. Ik denk dat het goed is als we het gesprek hebben voordat mijn verlof begint, want dan ben ik veel vaker thuis dan normaal. Bedankt voor jullie tips ! Groetjes, Nikki F
Ik vrees dat wat je er ook aan doet (behalve verhuizen) dat het weinig zal helpen. Tenslotte, nadat per e-mail is aangegeven dat ze het snappen, gaat t net zo hard door. Als mensen willen treiteren, dan doen ze dat toch wel. Misschien lees ik er overheen, maar heb je nog iemand gebeld over het schreeuwen tegen de kinderen. Ik heb hier hetzelfde in de straat, qua schreeuwen tegen kinderen, en ik heb me voorgenomen dat als het nog een keer gebeurd, ik ook ga bellen.
Wat vervelend voor jullie en dan zometeen ook nog de baby die wilt slapen wat dan niet lukt met zoveel lawaai. Ik zou eerst maar proberen om met ze te praten en komen jullie er niet aan uit dan de wijkagent waarschuwen. Is het niet iets dat als ze zoveel lawaai maken ze direct uit hun huis te plukken en ze in jullie woonkamer te zetten om te laten weten hoeveel lawaai ze maken?
Ik zou toch met zn viertjes om de tafel gaan zitten. Probeer de sfeer een beetje goed te houden, dan bereik je ook meer. Mailen is eigenlijk geen goede manier van communiceren. Ik zou ook niet wachten op een reactie, maar zo snel mogelijk samen om de tafel gaan zitten. Ik zou zeggen: Spreek met je man een paar tijden af, wanneer jullie kunnen, stap erop af en maak een afspraak. Hoe eerder hoe beter! Succes met wat je ook doet.
ik zou als het geld en de middelen er waren, direct actief op zoek gaan naar een ander huis! dit valt niet op te lossen, die mensen hebben nu wel laten merken dat ze niks tegemoet willen komen.
Hallo ! Daphne, over het schreeuwen tegen de kinderen heb ik met de vertrouwenspersoon bij mij op school (waar ik werk) gesproken. Zij zoekt verder uit wat mogelijk is. Mirna en Fleur, we wachtenh nog tot morgen, hebben we dan niets gehoord dan bellen we hun op voor een afspraak. Ben benieuwd ! Moes, geld en middelen zijn er, alleen zijn er op dit moment geen huizen te koop in het dorp waar we graag willen wonen die een beetje voldoen aan wat wij willen. Het is dus helaas toch nog even afwachten. Bedankt voor jullie reacties ! Groetjes, Nikki F