Hoi meiden, ik zit er zelf een beetje doorheen en ik ben benieuwd hoe jullie met zwangerschapsaankondigingen omgaan. Wij zijn nu 16 maanden bezig voor vriendlief zijn 1e en mijn 2e kindje en ondertussen is de één na de ander zwanger in onze omgeving en meestal nog supersnel ook.. familieleden, vrienden, kennissen. Afgelopen week weer gehoord dat een naast familielid en partner een kindje verwachten en hoe erg ik het zo ook gun, ik ben er 2 dagen beroerd van geweest. Heb alleen maar lopen huilen, voelde me echt vreselijk. De komende verjaardagen zullen dus vooral in het teken staan van die zwangerschap, dikke buik en baby. En ik wil ook! Wanneer zijn wij verdorie eens aan de beurt? Mijn moeder zei tegen mij of het anders misschien een idee is om de familie te vertellen dat zwanger worden bij ons maar niet lukt zodat er gewoon openlijk over gepraat kan worden. Maar dat voelt niet goed. Alleen onze ouders weten ervan en dat wil ik graag zo laten. Hoe dom ook, het voelt als falen aangezien het 'probleem' eigenlijk bij mij ligt. En ik wil niet de 'zielepoot' uithangen. Ik begin mezelf kwijt te raken en dat wil ik niet. Ik moet nu steeds een masker opzetten. Ik kan het soms bij me wegzetten, maar die confrontaties zijn zo pijnlijk.. Dus lieve meiden.. hebben jullie nog tips? Hoe gaan jullie om met babynieuws? Ik vind het zó moeilijk.
Pff, I feel you. Hier hetzelfde. En ik heb ook geen idee hoe er mee om te gaan, ik betwijfel of het ooit makkelijk wordt. Goed voor jezelf zorgen na die momenten. Als je doe verjaardagen niet trekt dan lekker thuis blijven en eventueel een ander moment langs gaan bij die persoon.
@Littlegirl1989 denk ook dat het nooit weggaat behalve als we zelf zwanger raken. Maar tot die tijd moeten we er wel mee zien te dealen. Straks gaat het nog jaren duren. Dat gaat dan een hel worden.. Ik ga in ieder geval terug naar de praktijkpsycholoog bij de huisarts. Ben er al een keertje geweest. Hopelijk heeft hij ook meer tips want ik kom er zelf gewoon niet uit.
Heel, heel herkenbaar. Gisteravond op kraamvisite geweest en gewoon twee uur lang met een kleine baby op schoot gezeten. Het gekke is wel dat de jaloezie minder heftig wordt zodra de baby er eenmaal is. Herkennen jullie dit? Heel jaloers vooral op de zwangeren en de mensen die hun zwangerschap aan mogen kondigen. Ik denk zelf dat dat te maken heeft met het feit dat zo'n echt baby'tje alweer een stap verder lijkt. Stel, je hebt al een aantal zwangerschappen gehad die niet goed eindigen, dan denk ik dat je ook echt jaloers wordt op mensen met een kleintje.
Ja dat herken ik @Pancakes. Vooral zwangerschappen, echo's en dikke buiken zijn lastig. Als de baby er is, valt er een groot deel weg.
Heel herkenbaar. wij zijn al 2,5 jaar bezig en de zwangerschapsberichtgevingen doen zo pijn! Kraambezoeken ook en uberhaupt ´happy family´s zien. Steeds komt dan de vraag op ´zal het ons uberhaupt ooit mogen overkomen´. En daarbij veranderen vriendschappen ook enorm als er eenmaal kinderen zijn. Dus als mensen een kindje gaan krijgen, doet het me ook verdriet omdat het voor mij ook betekent dat de vriendschap zal veranderen. In de zin van ´het zal vaker gaan over kinderen, minder makkelijk spontaan afspreken enz. ´. Ik ben heel open naar de mensen om me heen. Na 2,5 jaar is dat ook wel zo prettig. mensen vragen zich toch wel af waarom wij geen kleintje hebben. Ik merk dat de meeste mensen hierdoor wel rekeningen proberen te houden. Dus bij niet non stop over een zwangerschap of baby praten. Het op een beetje een tactvolle manier brengen als er nieuws is. De openheid zorgt voor wel wat meer rust. Anderzijds blijf je altijd lompe en ongevoelige reacties houden. Ondanks dat de mensen het om ons heen weten, blijft het een heel verdrietig en ontzettend eenzaam proces. Gek genoeg kan ik zeggen......... na een tijdje raak je een beetje afgestompd en raakt je enigszins gewend aan de voortdurende stroom van confrontaties. Je raakt dan niet meer van alles enorm van slag, maar meer van de echt heel nare dingen.
Dat heb ik ook van die baby's! Zodra hij/zij eenmaal is geboren lijk ik me pas te realiseren dat dit het baby'tje van diegene is, maar zolang de vrouw in kwestie zwanger is, is het allemaal nog zo abstract en ben ik zoooooooooooo jaloers. Ik trek kraamvisite momenteel dan ook beter dan babyshowers. Ik denk dat dit gevoel pas wegtrekt zodra we zelf zwanger zijn, dames. En tot die tijd mogen we best lief zijn voor onszelf. Als je merkt dat je de zoveelste kraamvisite niet trekt, dan ga je toch niet? Bij ons weet iedereen dat we bezig zijn omdat ik een miskraam heb gehad. Ik vind dat eigenlijk helemaal niet fijn, maar goed, het is niet anders. Het is wel prettig dat ik verjaardagen, etentjes en familiebijeenkomsten altijd kan afzeggen als ik weer eens cray cray hormonaal ben en het echt niet trek; mensen weten dan in elk geval waardoor het komt. En gelukkig reageren de meesten begripvol. Hou vol, lieve schatten. Onze tijd komt écht nog wel. En tot die tijd hebben we elkaar .
Lieve allemaal, ik ben zo blij met jullie. Laten we allemaal tegelijk zwanger raken ja? Dan hoeven we nooit jaloers op elkaar te zijn! Vooral de meiden die net als ik in de wacht zitten voor een eerste kindje... Zo fijn om elkaar te hebben. Even een hele hoop liefde voor jullie!! En hoe ik om ga met baby nieuws? Daar had ik nog helemaal geen antwoord op gekregen. Tegenwoordig vertel ik het toch wel vrij snel. Bijv. een collega van me is zwanger. Ik heb het haar verteld toen ze mij vertelde dat ze zwanger was. Ik heb haar ook verteld dat dat haar blijdschap absoluut niet in de weg moest staan en dat dat ook nooit mijn bedoeling was en dat ik ook heel blij voor haar was, maar dat ik ook jaloers ben. Dan weet ze ook hoe het komt als ik eens wegloop als ze over een echo vertelt of wat er is als ik iets minder goed te genieten ben.
Ik begrijp je gevoel, heus wel, maar enigzins steekt deze opmerking wel. Voor mij is het mijn tweede kindje en ik zou me dan haast een aansteller voelen .
@nizzie86 het gevoel trekt idd pas weg als we zelf zwanger zijn. En óóit zal het wel moeten lukken, toch? Ja ik snap dat je omgeving het weet vanwege je miskraam. Mijn eerste zwangerschap liep ook uit op een miskraam en toen wist ook de hele familie het. Wel heel fijn dat iedereen begripvol reageert!
Ik denk dat een 2e kinderwens zeker ENORM sterk kan voelen. En het wachten duurt uiteraard net zo lang. Maar ik denk ook dat het gevoel gewoon ANDERS is. Dus niet minder naar maar wel anders naar. Bij mij voelt het inmiddels aan als ´de wens om ooit mama te worden´........en daarin voelt die wens denkt ik anders dan de wens voor een 2e kindje.
@blij83 Ja uiteraard is het wel een verschil. Ik ben al mama en dat scheelt een hoop. Daardoor kan ik relativeren. Maar of het nou je eerste of vijfde kindje is, ieder heeft zn eigen verhaal en verdriet en we zijn hier om elkaar te steunen. Daarom ook erg blij met het forum!
@Baby dream Excuses, absoluut niet als steek bedoeld. Ik zie nu dat dat misschien zo over kan komen, sorry. Ik bedoel alleen maar te zeggen dat het mij zo'n heerlijk gerust gevoel lijkt als ik er al eentje zou hebben. Weten dat mijn lichaam het kan. Op dit moment ben ik in de afgelopen 10,5 maand één keer ongesteld geworden en heb ik het gevoel dat mijn baarmoeder + eierstokken gewoon niets doen. Het lijkt mij zo'n heel prettig idee als ik er al één zou hebben, dat ik weet dat ik het kan. Nogmaals sorry, soms ben ik wel een beetje van: eerst zeggen, dan denken. Oepsie, niet zo bedoeld hoor!!!
@Pancakes geen probleem hoor meis ik ben misschien ook snel op mn tenen getrapt, lang leve de hormonen en inderdaad, als je lijf het al eerder heeft gedaan zou het nu ook haast wel moeten lukken. Ik begrijp je gevoel goed hoor! Het is al een wonder als je één kindje mag krijgen. Ik hoop voor je dat je snel een eitje hebt en gevolgd door een mooie baby!
Wat vervelend dat je er z'n last van hebt. Ik heb dit zelf helemaal niet zo ervaren. Wij zijn ook 1.5 jaar bezig geweest, en toen kreeg ik daarna een mk. Daarna een half jaar bezig geweest en nu bijna 14 weken. Ik zou er anders wel gewoon zoveel mogelijk open over zijn. Dan weten mensen er van, en kun je ook gewoon eerlijk zijn enzo.
Ik herken het gevoel wel, meer steun hebben aan mensen voor eerste kindje. Ik denk niet dat gevoel bij een tweede kindje minder is, maar gewoon anders. Bij je eerste droom je van iets wat je nog helemaal niet hebt, bij een tweede droom je van uitbereiding. Wat volgens mij net zo pijnlijk kan zijn, maar wel anders. En voor mezelf merk ik wel dat ik het soms lastig vind in een groepje met kinderwens als iemand het heeftnover afleiding door met de eerste naar <de kinderboerderij/springparadijs/speeltuin/vul in> te gaan, maar dat is dan idd weer ik die snel de pijn voel
Zo herkenbaar.. Ik heb momenteel 8 (!)zwangere vriendinnen van wie de meeste hun eerste kind kregen na mij. Ik durf bijna geen app groep te openen en voor elke afspraak met vriendinnen wapen ik mezelf. Ik ben er wel eerlijk over, dat helpt iets. Al begrijpen de meeste mensen er geen snars van. Over die sterke tweede kinderwens: iemand zei laatst tegen me: je hebt een kinderwens, die gaat in vervulling als je moeder wordt en een gezinswens over hoe je hoopt dat je gezin eruit zal zien (hoeveel kinderen ) en dat gevoel is ook zooooo sterk. Vermengd met dankbaarheid voor de eerste maar ook veel angst, verdriet en onzekerheid. (En jaloezie! Grrrrr) Ik ben trouwens ook alleen jaloers op zwangeren, niet als ze er eenmaal zijn. Een eerste kind heb ik zelf al en een tweede erbij is ook behoorlijk pittig. Dus dan neemt de jaloezie vrij snel af hahaha Grappig dat meerdere dat hebben!
Herken het zeker Zelf zijn we ongeveer 4 jaar bezig Me zusje en me nichtje hebben vorigjaar een kindje gekregen Wat vondt ik dat moeilijk vooral als de buik zichbaarder werdt Ben nu zo blij met die kindjes ze zijn me alles. Me nichtje krijgt nu een 2 in augustus Ja dat vindt ik weer moeilijk vraag wel vaak hoe het is en als ze wa 't hebben gekocht wil wel dat ze weet dat ik blij voor haar ook al ben ik zeker jaloers Ze zegt ook vaak mijn tijd komt nog wel ben ze is me beste nichtje Loop zelf in het ziekenhuis
Jij omschrijft het heel mooi! En leuk dat jij ook voor een tweede gaat ! En dat laatste stukje over pittig is heel herkenbaar, haha
Wat grappig trouwens dat iedereen dat heeft met dat alleen jaloers zijn op zwangeren. Ik maakte mezelf al bijna wijs dat mijn kinderwens dus helemaal niet zo sterk was, maar dat het me om de aandacht te doen was, haha. Gelukkig hebben jullie het ook!