lees dat je al een berichtje hebt gestuurd persoonlijk zou ik dus niks van me laten horen ik vind je broer een grote sukkel dat hij niks van zich heeft laten horen in zware tijden voor jullie en dan zou ik hem wel moeten feliciteren met mooi nieuws? no way
Ik ken het, problemen de familie. Hier met de familie/ouders van mijn man. Lang verhaal kort: schoonmoeder is nooit tevreden. Niets is goed genoeg, alles wordt verdraaid. Het is aantrekken en afstoten. Het contact is al drie keer verbroken. De laatste keer zelfs voor altijd. Totdat mevrouw een jaar later ineens weer wat anders wilde.... Na 12 jaar was het voor mij echt klaar. Ik (en nu gelukkig mijn man ook) denken dat ze iets als borderline heeft. Zij zal dat nooit erkennen, zien of er wat aan doen, dus het zal bij ons moeten liggen. We hebben veel gepraat, overlegd, opties bekeken en ruzie gemaakt. Voor mij is de deur echt dicht, onze kinderen worden groter en gaan zich dingen herinneren, dus ook als er ineens weer een jaar geen contact is. Ik wil dat niet , maar wat mijn man zelf doet, moet hij weten. Dat is een beetje de afspraak nu. Hij heeft contact met ze (heel minimaal) en doet wat goed voelt voor hem. Ik snap het niet helemaal, maar probeer hem en zijn keuze in zijn waarde te laten. Misschien is dat voor jullie ook goed? Dat jij kiest voor jezelf of en wat je ermee wilt, maar dat je je man er niet bij betrekt. Succes....!
Hier zou ik dus wel weer een appje op terug sturen. Misschien is dit wel een manier van je broer om een beetje voorzichtig te peilen hoe of wat. Gewoon iets terug sturen in de trant van "dat wens ik ook. Ik wens jullie hele gezin alle goeds". Zoiets. En dan kan hij weer antwoorden of niet. Dan weet je weer meer. Als hij hier weer op antwoord dan kan je wellicht aangeven dat je het jammer vind dat er geen contact meer is. Zoiets.
Ik ken mijn broer langer dan vandaag. Zijn (te) "neutrale" reactie heeft mij echter wel het gevoel gegeven dat hij het zo best vindt zoals het nu is. Ondanks dat ik mij gekwetst voelde over het feit dat hij in mijn zware periode (een van de moeilijkste periode in mijn/ons leven) heb ik de moeite genomen om hem een bericht te sturen. Meer kan ik ook niet doen, lijkt mij.
Ik zou het zo laten. Je hebt je van je beste kant laten zien en de opening gelegd en nu is het aan hem om een eventuele volgende toenadering te zoeken. Misschien hopen je ouders dat je broer nu niet meer direct weg gaat als jij op bezoek komt en hij daar ook is.
Goed van je, dat je dit toch hebt gedaan. Dit zijn (blijkbaar) jouw normen en waarden en daar heb je naar geleefd. Jammer van de reactie van je broer, maar misschien kun je nu wel meer rust vinden om het hierbij te laten. Sterkte