Ik wil haar graag helpen maar kan haar uitspraken niet negeren, ik probeer maar kan gewoon niet Toen ze haar medicijnen nam was ze rustiger en had ze helemaal niet van die rare uitspraken. Nu ze aan het afkicken is heb ik gewoon geen zin om met haar om te gaan. Ze belt me elke dag en ze is praat en ratelt maar door ze is niet te stoppen. Een film kijken kan ik ook niet, ze blijft maar door praten. Ik word gewoon zo moe van haar. Ik wil de vriendschap niet opgeven omdat ik weet dat ze niet haar zelf is. Ze heeft gezegd dat ze manisch depri is maar volgens mij is er meer met haar aan de hand omdat ze paar keer in een speciale ziekenhuis is beland. Je zei iets van bipolair stoornis, ik ga even opzoeken wat het inhoudt. Ik ga met haar praten als ze mij weer belt en dan ga ik vragen over haar ziekte (nooit gedaan) want alles begint serieus te worden en het is bijna september. Ze vertelde me dat ze in september aan kinderen mag beginnen...
Mijn vader is manisch depressief maar dit herken ik echt niet. Wel de geldobsessie maar de manier waarop jouw vriendin dit uit ken ik niet. Ik zou het echt niet accepteren en met haar praten dat jij het niet fijn vind hoe zij je benadert.