He bah wat een kut gevoel is dat he. Ik herken het helemaal. De eerste tijd kon ik ze nog wel aan al die aankondigingen maar op een gegeven moment niet meer. Gunde het echt iedereen maar mezelf natuurlijk nog het meeste. Toen mijn iui behandeling mislukte kreeg ik 2 dagen later een br van mijn beste vriendin. Hierin vertelde ze dat ze zwanger was. En dat ze me helemaal snapte als ik er even niks mee kon. Ik heb toen ook gezegt dat ik het heel leuk vond maar kan hier eff niks mee, ben blij voor jullie maar voel me super verdrietig. We hebben toen eff paar dagen geen contact gehad tot dat ik het een plekje kon geven. Echt hoor praat over je gevoel en wees eerlijk. Je mag jaloers zijn dat is echt heel normaal. En elke vriendin zou dat snappen. S6
Het is heel natuurlijk om een beetje jaloers te zijn, logisch je wilt het zelf ook zo graag. Ik heb het van beide kanten meegemaakt. Heel af en toe ben ik ook jaloers op mensen die zwanger zijn om me heen, maar kan mezelf wel redelijk overeind houden omdat ik weet hoe de andere kant voelt. Toen ik zwanger was van mn dochter was een hele goede vriendin van mij zo jaloers dat ze me geen goede zwangerschap gunde en zo kwaad op me was dat ze zelfs al tijdens de zwangerschap zei dat ik een slechte moeder zou worden. Dit heeft me zo veel pijn gedaan. Nu we al 4 jaar bezig zijn voor een tweede vind ze dit fantastisch. Ze heeft zelf nu inmiddels 2 kinderen. Wat ik bedoel te zeggen, beide kanten zijn niet leuk. De jaloezie is heel natuurlijk en ook niet erg, maar ik zou het niet af reageren op diegene.
Bespreek het echt met je vriendin. Toen ik zwanger was vertelde mijn vriendin dat ze het moeilijk vond. Dus ik heb met bepaalde dingen wel rekening gehouden en ben ook nog gewoon mezelf gebleven. (ze was bang dat ik een moeke werd ) Ook de interesse in haar werk, leven, nieuws en uitjes getoond. Echo foto's natuurlijk ook gedeeld maar er is meer dan zwangerschap waar je vriendschap op gebaseerd is. Wat ik wel moeilijk vond was dat vervolgens niet zoveel aan haar had toen mijn 20 weken echo niet goed was, complicaties tijdens de zwangerschap, en periode dat onze dochter op de neonatologie lag. Toen is vriendschap met andere vriendin dikker geworden die ook in het ziekenhuis bij mij en onze dochter kwam en echt in levende lijve voor ons was. Achteraf nu vriendin 1 moeder is, heeft ze zelf een baal momentje dat ze er te weinig voor mij is geweest. Ik neem het haar niet kwalijk. We hebben gewoon de overleef modus aangezet. Wel fijn dat ze inziet dat wel heftige tijd is geweest. *inmiddels doet onze dochter het super hoor Kortom, deel je gevoelens want die zijn best normaal. Voor de zwangere is misschien wel fijn dat je je een beetje openstelt zover dat natuurlijk lukt
Het is niet dat je het hen niet gunt.. je gunt het jezelf óók (en net een beetje meer) Dat is heel normaal, we gunnen het allemaal onszelf nog het meest. Ik zou zeggen, maak een keuze in waar je naartoe gaat. Je hoeft niet naar elke kinderverjaardag, je hoeft niet naar elke babyshower. Kies waar jij je goed bij voelt of wat je op dat moment aankunt. Goede vrienden begrijpen dat. En die vriendin met haar gezeur zou ik idd wat van zeggen. Niet als in "ik zou er alles voor over hebben" maar wat Pimpelmeesje zei "ik ben niet de juiste persoon om tegen te klagen". Ik was na 4 jaar ook niet meer het gezelligste gezelschap Ik weet nog goed hoe een goede vriendin zei "jouw situatie was mijn ergste nachtmerrie maar nu ben ik gelukkig in ronde 1 zwanger geraakt". Eh ja.. dus jouw ergste nachtmerrie is mijn léven besef je dat wel?! En ben je helemaal gek geworden om dat zo tegen me te zeggen... Ik wilde op een gegeven moment ook niemand meer zien, geen zwangerschapsaankondigingen meer horen. Ik denk dat het erbij hoort. Het doet gewoon pijn. Ik kan je wel beloven dat als je straks zwanger bent, als je straks een kindje hebt.. dan slijt het gevoel, je vergeet een beetje hoe het was... als je eenmaal mama bent. Ik hoop voor je dat het snel mag gebeuren
Ik vind het niet gek hoor dat je jaloers bent. Lijkt mij een logische reactie. Goed om het indd eens te bespreken. Hier merk ik ook dat ik steeds meer jaloers ben op mensen in mn omgeving. Vind het ook echt niet fijn als mensen klagen over hun zwangerschap en/of pasgeboren baby.. Dan denk ik echt.. Zullen we ruilen?
Sommige mensen zijn ook gewoon dom en houden geen rekening met je gevoelens.. op den duur als mensen te enthousiast begonnen te doen over hun zwangerschap zei ik: tja ik hoop dat het bij ons ook niet lukt want ik vind dit niet leuk om steeds te horen. Dan zijn ze wel stil.. Ik ken het gevoel heel erg en ik haatte die vrouwen die eerder zwanger waren dan ik. Mijn beste vriendin die heeft 2 jongens en opeens was ze verdrietig.. ik belde haar en ze zei dat ze bang was dat ze weer zwanger was. Zij zei toen tegen mij: bij ons gaat het zo makkelijk maar jij hoort zwanger te zijn. (Achteraf was ze niet zwanger) maar zulke mensen zijn er gelukkig ook nog.. Zelfs de zwangere vrouwen snappen je gevoel heel goed hoor! Vooral als het wat langer duurt pfff.. lijkt allemaal tijdverspilling...
Ik herken het hoor, vooral mensen met 'ongelukjes' druk ik standaart op ontvolgen... Zo blijf ik vriendjes op fb en kan ik baby spieken als het zelf wil maar word me tijdlijn niet meer bedolven onder echo's en baby foto's.
Is 't echt jaloezie? Het doet toch ook verdomde pijn. Ik ben niet jaloers dat een ander wel zwanger is maar het doet wel veel pijn. En des te meer rot nieuws wij krijgen hoe pijnlijker 't allemaal wordt. Elke maand een stukje pijnlijker. Het is een stil verdriet ondanks dat je 't meld aan andere. Ook al doe je 't samen met je partner, eigenlijk sta je behoorlijk alleen in je verdriet en dat maakt eenzaam. Maar jaloers?? Nee
Jouw gevoel mag er zijn en is heel begrijpelijk. Ik zou gewoon open een eerlijk zijn: je bent enorm blij voor je vriendin dat ze zwanger is, maar het is wel confronterend, omdat het bij jullie nog niet lukt. Geef aan als het even teveel wordt om over de zwangerschap te praten. Verder denk ik wel dat het belangrijk is dat je vriendin nog wel bij jou terecht kan met haar ongemakken wb de zwangerschap hoe klein die dingen misschien ook zijn. Andersom is het ook belangrijk dat jij bij haar terecht kan over je gevoel dat het niet lukt en hopelijk over een niet al te lange tijd over de ongemakken over je eigen zwangerschap.