hallo ik ben 39weken en 2dagen zwanger maar zit steeds met de bevalling in mijn hoofd wat je het beste kunt doen als de weeen beginnen hoe je daar het best mee om kan gaan?heeft iemand wat tips voor mij...liefs
Als het 's nachts begint probeer dan zoveel mogelijk nog rust te nemen, probeer nog even te blijven liggen/slapen ( is moeilijk, ik weet het ) In het begin kun je bijv. een spelletje gaan doen, wat lezen... dat soort dingen. Even lekker douchen. Ik heb vooral tv gekeken. Kon me er niet echt op concentreren maar t gaf vooral in de beginfase echt wat afleiding. Wens je een mooie goede bevalling!
het gaat echt allemaal van zelf. wat je moet doen is rustig blijven en blijven puffen. je kunt je er niet echt op voorbereiden want je weet niet wat je te wachten staat. ik vond het wel zwaar om te blijven puffen zeker op het eind als je persdrang hebt maar je bent op z'n moment helemaal in je zelf gekeerd dat het vanzelf gaat. je staat zo machteloos op dat moment en je wilt gewoon dat het ophoudt maar toch die weeen blijven komen. ik heb lkkr gedoucht, rondgelopen en in bad gelegen. slapen lukte me echt niet en ikzelf vond lopen wel erg fijn tussen de weeen door
Bij mij heeft 2 uur onder de warme douche geholpen zodra ik uit de douche staptje werd ik gek van de pijn. Dus het heeft heel erg goed geholpen. Ik had gelijk heel heftige buikweeen en na 5 uren ook rugweeen die echt niet weg te puffen waren. Uiteindelijk na 13 uur gesmeekt om ruggeprik want ik wist niet meer hoe ik moest zitten/liggen/staan. In totaal 16 uur heel erg pijn gehad. Ik had een krukje in de douche gedaan en daar zat ik op 2 uur lang midden in de nacht
Ik heb eerst gewacht op de weeën (zat op msn) en toen kwamen ze ineens om de minuut. We hebben een hele tijd gekeken (zo'n anderhalf uur) of dit wel klopte. De vk kwam en heeft me getoucheerd. Ik had nog maar 2 cm ontsluiting en ik kreeg het advies te proberen te poepen. Ging ik doen maar snel gingen de weeën over in persweeën. Ik geloofde niet dat ik ze zo snel kon krijgen (dat die ontsluiting binnen een uur zo hard kon gaan) dus ben ik maar onder de douche gaan staan (eigenlijk zitten op een kruk). Tot ik de persweeën niet meer kon inhouden en toch maar even mijn man de vk heb laten bellen. Toen was het tijd om te persen en dan heb je zat te doen! Echt saai was het niet hoor. Bij de bevalling van mijn zoon heb ik helemaal geen tijd gehad voor mezelf. Vanaf het moment dat ze de vliezen braken en de 'uitdrijving' (rotwoord) zat 1uur en 49minuten. In die tussentijd zijn ze behoorlijk met mij bezig geweest dus heb nergens tijd voor gehad! 't Gaat echt allemaal vanzelf!
Ik wist niet dat het weeën waren dus ik ben ermee omgegaan als met normale buikpijn. Goed, diep ademhalen. Toen ik uiteindelijk op de verloskamer persweeën had, maar nog niet mocht persen (de verloskundige was er nl nog niet dus niemand kon ontsluiting vaststellen, het gingallemaal heel snel), ben ik gaan zuchten zoals ze op de tv ook altijd doen (bij de pufclub waren we nog niet bij dat onderdeel aanbelandt, dus ik heb maar wat gedaan) en dat bracht mij in een soort trance. Ik heb alles heel bewust ervaren, weet ook nog alles, maar ik was er toch niet helemaal bij. Ik vind het nog het meest lijken op een soort zelfhypnose wat ik gedaan heb... Ik heb de bevalling ook niet als pijnlijk ervaren. Alleen dat stukje dat ik die persweeën zat weg te puffen, maar dat was meer geestelijke pijn. Ik dacht aan een cm ontsluiting per uur, dat zou inhouden dat ik nog 6 uur te gaan had, toen raakte ik wel een beetje in paniek, maar achteraf had ik dus al volledige ontsluiting. En dat het hoofd geboren is dat vond ik ook heel vervelend. Ze gaan dan controleren of de navelstreng niet om het hoofdje zit, dus dan moet je weer een perswee wegpuffen en ondertussen brandt het ontzettend en je hebt dus die persdrang, maar ja het duurt misschien 10 seconden en dan ben je er ook bijna. Linda