Wauw allemaal zo herkenbaar! Mijn oudste word 11 zit volop in de groei kwa borsten, schaamhaar en ook heupen. Niks is goed genoeg, altijd maar die grote mond Boeit mij niks! Hou je bek (tegen haar zusje) constant op haar zusje lopen fitten. Tegelijk trekt ze ook wel weer positieve aandacht, want knuffelen en heerlijk bij me liggen vind ze heerlijk, of toen in van de week ziek was alles voor me willen doen. Maar toch het is lastig soms om er mee om te gaan, vooral die buien.
Zo herkenbaar onze puberdame is precies zo als alle bovengenoemde. Konstant ruzie zoeken, vooral met broertje en papa. Alles ligt aan hun. Zit de hele dag op dr kamer met mob , tablet en Netflix. Stinkt daar als een uienfabriek. Megadwars ook. Gister zouden we bijv dagje hellendoorn doen. Had ze zin in vrolijk. Nu blerk dat ik verkeerde kaarten gekocht had geldig na 31 aug. Dus planverandering. Nieuw doel dierentuin dat viel kompleet verkeerd. " hoe wij dat in ons hoofd halen, ze is toch geen kleuter meer. Ga toch niet een beetje naakte dieren kijken in hokjes " en zo ging het door. Na ong 1.5 uur dierentuin had ze iets lol. Hebben haar in het begin gewoon genegeerd. Liep keihard door met kop op onweer. Meestal doe ik dan zelf gewoon heel aardig en reageer niet op bitchreacties. Nq tijdje ontdooit ze dan wel. De deur was ze hier al vaker kwijt jaren geledrn al mee begonnen. Nu is het telefoon en tablet die afgrpakt worden. En ik vervang nogal eens codes op Netflix. Ze keek ook altijd 16+ dingen. En de wifi trekken we er regelmatig uit.
Dat werkt hier ook het beste. Geen deuren weghalen (ze slaapt op zolder, afgezien van de was, komt er nooit iemand hahaha) en naar bed gaat ze zelf ook al een tijdje. Grote mond accepteer ik overigens niet, ze kan gewoon normaal met me omgaan. Haar telefoon is ook nog wel eens de sjaak, vaak is een waarschuwing voldoende. Overigens gaat ze nog steeds graag mee naar uitjes (wel betrekken we hier die kids in, dus misschien doet het dat dan ook wel)
Oh die buien... Hier is het geen onverschilligheid, hier zijn het grootse drama's of zeer kattige opmerkingen naar mij of haar zusje. En dat is gewoon per direct kappen en normaal doen of naar boven. Meestal dus naar boven... Daarna praten we er wel over maar op een moment dat ze in een bui zit is ze echt niet voor rede vatbaar. We zijn echt niet streng en er mag hier heel veel, maar we verwachten wel fatsoenlijk gedrag en dat leggen we dan ook uit en snapt ze ook heel goed. Het probleem is hier dat ze haar gevoelens nauwelijks uit en opkropt en daardoor ineens kan ontploffen om niks. Hier praten we ook over en we stimuleren haar om het uit te spreken als haar iets dwars zit, dat helpt wel.
Het begint inmiddels te wennen, een puber in huis . Zelf lijkt ze er ook wat aan te wennen, dat wij niet alles zomaar pikken. En dat er voor heel veel dingen echt wel oplossingen zijn (want wat een drama soms). Achteraf gezien, als ze in een goede bui is, kan ze er vaak zelfs nog wel om lachen Wel een beetje jammer dat haar zusje haar grote mond nu soms ook overneemt