Bedankt voor jouw reactie en de tips. piekeren en zorgen maken is iets waar veel mensen mee te maken krijgen. Het is inderdaad belangrijk om in het hier en nu te leven en niet steeds te denken aan het verleden en de toekomst.
heel gek, en echt, echt, echt niet aanvallend bedoeld! Maar mij bekruipt op de 1 of andere manier bij jouw reacties het gevoel dat je het leest, het ook aan WIL nemen, maar of het langs je heen gaat. Het gevoel of je zo "afgemat" bent dat het langs je heen gaat of zo.....heel vreemd en misschien is dit absoluut niet zo. (neem het me dan ook niet kwalijk alsjeblieft) Maar op 1 of andere manier komt het zo op mij over. Hopelijk onterecht trouwens.
Mamabri, het klopt dat ik op het moment een beetje “op” ben. Ik heb de tips die jullie mij hebben gegeven al een paar keer gelezen en ik ga ze ook op papier zetten om ermee aan de slag te gaan. Ik ben jullie dankbaar voor de tips. Op het moment zie ik de dingen pessimistisch in en daar moet ik vanaf. Ik ben op zoek naar de knop zeg maar om om te zetten naar positiviteit. Ik kom er wel, alleen dat zal wat tijd kosten.
Begrijp ik helemaal hoor! En geloof me, ik bedoelde het niet aanvallend, maar het viel me op in jouw posts, ze waren zo "mat"....Alsof je wel wilde, maar er op een of andere manier de energie er niet voor op kan leveren nu. Ik denk (althans, zo was het bij mij toen mijn schoonmoeder erg ziek werd/was) dat je erg geleefd wordt. Ik werd om de haverklap bij haar geroepen om haar bij te spuiten, te testen etc. En dat gebeurde 24/7, dus ook als ik op mijn werk was, of 's nachts....en soms dus meerdere keren na elkaar, het gebeurde rustig dat ik er om 23 uur was geweest en om 0.30 en om 4 uur weer moest komen. Daarnaast had ik nog heel jonge kinderen. Enórm vermoeiend vond ik dat, maar ja: niemand die het aandurfde, mijn schoonvader niet, mijn man niet, zijn broer niet....dus wat moet je dan? Ik heb het idee dat dit ook voor jou geldt: dat je geleefd wordt door de situatie. soms is het niet anders natuurlijk. ik hoop voor jou dat je snel de balans terug kan vinden, de positiviteit in dingen weer kan vinden. Probeer uit je verdriet te komen (al is dat makkelijk gezegd natuurlijk) bedenk elke avond voor jezelf wat die dag negatief was en of je er iets aan had kunnen veranderen. Daarnaast bedenk je ook elke dag wat positief was en probeer daar wat kracht uit te putten. Nogmaals heel veel sterkte met de hele situatie. Het is zeker niet niks en het is heel normaal dat je nu niet dansend door het leven gaat.
Ik sluit mij aan hij Ladykikker. Probeer niet te streng voor jezelf te zijn. Gezonder eten, niet meer snoepen is een goed streven, maar kan ook tegen je werken, want je moet al zoveel. Het kan ook helpen, maar zoek naar de balans. Een gerichte aanpak van een psycholoog is afhankelijk van de oorzaak van jouw piekeren. Daarom moeten ze ook wel in je verleden graven. Als je een traumatische gebeurtenis hebt meegemaakt, is het behandelplan anders dan wanneer depressiviteit vaker in je familie zit en het in je genen zit. Ik zou een andere psycholoog zeker overwegen. Ik had mijn psycholoog op aanraden van de huisarts en de klik is goed. Ook ik heb een stukje mindfullness en daarnaast nog een andere behandeling (even de naam vergeten). Met deze twee behandelingen is het doel dat ik minder ga piekeren, minder in rampscenario’s ga denken en minder angstig ben. Ik heb er vertrouwen in. Ik zal nooit de zorgeloze vrolijke Frans worden, maar als ik maar minder ga piekeren en minder angstig ben, zijn we al een stuk verder.
Als je niet meer naar een psycholoog wil zou je eens aan een cursus mindfulness kunnen denken. Dat heeft mij echt heel veel geholpen. Het piekeren leer je dan bijvoorbeeld te parkeren.
Verdiep je misschien ook eens in RET (Rationeel Emotieve Therapie). Hier bereik ik altijd enorm veel mee met mijn studenten die te veel piekeren en te veel stress hebben.
Ik kan nu zeggen: gewoon doorgaan. Als het dingen zijn die je niet kunt veranderen dan kun je erover piekeren wat je wil, maar je schiet er helemaal niks mee op. Het kost je alleen je kostbare energie. En nog even totaal iets anders: van mezelf weet ik dat ik een stuk negatiever in het leven sta als ik de pil slik. Ik kan dan ook piekeren tot in het oneindige. Zonder pil lijk ik alles veel beter te kunnen relativeren. Misschien is dat nog iets voor jou om na te gaan?