Mijn zoontje is inmiddels 4 jaar. Veel huiselijk geweld geweest in bijzijn van kind (toen nog geen 1 jaar) van vader naar mij toe. Er is een contactverbod van vader naar mij geweest voor een half jaar omdat mijn ex mij stalkte, aan de deur stond te dreigen, en mijn kindjes en ik zijn meerdere keren door politie naar een veilige plek gebracht omdat hij dreigde mij iets aan te doen.Maar ook gedreigd met familiedrama, en dat er bloed gaat vloeien in de familie. Na onderzoek bij de reclassering is het risico "laag" volgens hun dat ie echt iets zou doen, maar ervaring door mishandelingen en de aangifte daarvan zegt mij toch iets anders. We zijn inmiddels verhuisd en dat adres heeft hij niet. Haalt onze zoon 1x per 3 weken op vrijdag uit school en maandag naar school zodat wij elkaar niet hoeven te zien, aangezien ik veel trauma's aan hem heb die ik moet verwerken en de situatie altijd escaleert omdat hij een narcist is en ik in zijn ogen nooit iets goed doe, behalve hem weer toelaten in mijn leven, wt ik dus absoluut niet wil. Hij heeft meerdere keren de omgang gestopt, (7 keer) en nu ging het eindelijk een half jaartje rustig, en nu begint de ellende weer. Hij hoort onze zoon uit waar we nou dan wonen.. Probeert weer contact met mij te zoeken via andere wegen, en ook via mijn zus, mijn moeder probeert hij uit te vogelen waar we wonen. (wij hebben via mail contact alleen wanneer het over onze zoon gaat) Zoon komt laatste paar bezoeken thuis dat papa zegt dat mama stom is en een dikzak is. Nu kwam zoon afgelopen weekend een dag eerder terug omdqt hij mama zo miste en had straf gekregen van papa omdat ie het over mij had. Zoon wil ook liever niet meer naar papa toe. hij wil ook niet graag over zn vader praten.. zoals gister, is er iemand van jeugdzorg geweest om spelenderwijs te praten over zijn vader, maar dan is hij heel kortaf, en blokkeert als het ware. Begint over andere dingen, dus hebben het maar even zo gelaten. Ik merk aan mijn zoontje dat hij er erg onder lijdt. En ik ben zelf van mening dat het rustiger is als het bezoek dan maar helemaal stopt, aangezien deze nooit langere tijd stabiel is geweest. Maar ja.. het is wel zijn vader.. en die keuze wil ik liever niet maken, maar heb meerdere keren gesprekken proberen aan te gaan, maar hij voelt zich altijd alleen maar aangevallen en wordt kwaad of kruipt in de slachtofferrol, alles is mijn schuld en hij doet niks verkeerds. Iemand tips of iemand met ervaring hiermee? Jeugdzorg vind het een hele moeilijke zaak, omdat er periodes zijn (geweest) dat mn zoontje het wel naar zn zin had bij zijn vader.
Moeilijk hoor! Mijn moederhart zegt ook lekker niet meer laten gaan maar de praktijk is helaas anders. Rechters en instanties zijn er niet zo happig op een jong kind de omgang met zijn vader te ontzeggen (ik weet niet hoe oud je zoon is?) Tenzij de situatie echt schadelijk is voor het kind (mishandeling, misbruik, verwaarlozing, dat soort dingen). Heftig hoor voor je! Ik hoop dat je de steun en hulp krijgt die je nodig hebt. Staat JZ een beetje aan jouw kant?
Hoi Bloem2310, Bedankt voor je reactie. Mijn zoontje is 4 jaar. Duidelijke gedragsproblemen laat ie (gelukkig) niet zien, maar de laatste anderhalf a 2 maanden plast en poept ie wel regelmatig in zijn broek, terwijl hij ervoor helemaal zindelijk was. Dat geeft naar mij wel aan dat het niet helemaal lekker gaat met hem, want een kind doet dat niet voor niks. Wat JZ betreft, stonden de vorige 2 helemaal achter mij. Alleen deze is (weer) net nieuw, dus het is te hopen dat het dit keer ook zo is. Hoewel de rapporten voor zichzelf spreken, want alles staat zwart op wit. Ik heb trouwens eenhoofdig gezag, dus als ik het contact zou willen beeindigen, hoeft dit niet via de rechter. Nou wil ik ook niet per se ALLE contact beeindigen, maar speel ik ook met de gedachte dat opa en oma (ouders ex) evt een bezoekregeling krijgen met mijn zoontje, en dat vader hem daar dan "onder toezicht" kan zien. En dan bijvoorbeeld 1 keer per maand van vrijdag op zaterdag, en dat ik zaterdag even contact heb met zoon, en hij zelf aan kan geven of het gezellig is en hij nog een nachtje wilt blijven, of dat hij dan naar huis wilt. Ben er al 4 jaar zoet mee, vanaf dat mn zoontje 2 maanden was. Ben wel een klein beetje moegestreden inmiddels. Ook moet ik traumaverwerking gaan doen, en dat gaat niet als de veroorzaker van mijn trauma's nog zo een grote onrust veroorzaakt elke keer.
Ik ben zelf een enorme voorstander van contact met de vader maar in dit geval heb ik mijn twijfels wat goed is. Ik denk dat je dat zelf het beste weet. Poepen en plassen in de broek bij een kind dat gewoon zindelijk is is wel echt een signaal dat er iets niet goed is en zou ik zeker serieus nemen. Als jij het gevoel hebt dat je alles hebt geprobeerd om een contact te onderhouden waarbij vader en zoon een band kunnen opbouwen maar dit niet van de grond komt op een manier die voor jou zoon van meerwaarde is en veilig zou ik absoluut in overweging nemen de omgang op de huidige manier te stoppen. Dan heb je gewoon alles geprobeerd dat in je macht ligt. Heb je een goed contact met zijn ouders? Dan zou dat een optie zijn.
Pff moeilijk, ik snap je punt heel goed dat waarom je een omgang wilt.. maar mijn eerste (ondoordachte) reactie is: Wanneer een man mij slaat, vind ik hem gevaaijk genoeg om hem bij mn kind weg te houden. Als een man mijn of mijn kind geestelijk mishandeld en/of manipuleert, dan is het ook klaar. Je kind kan zich zowel fysiek als woordelijk nog niet verdedigen.
Hallo dames. Met ouders ex had ik altijd goed contact, maar doordat hun het uiteindelijk altijd voor hun zoon opnemen (wat ik enigzins een beetje kan begrijpen, het is toch hun kind) werd ik voor mn gevoel steeds weer omgepraat om wat meer medelijden te hebben omdat ie niet zo is maar "gewoon" soms niet lekker in zijn vel zit. Uiteindelijk heb ik dat contact ook geminimaliseerd omdat ik voor mezelf wilde kiezen en er alleen maar ongelukkiger van werd, aangezien zijn gedrag nooit veranderd. Inmiddels heb ik mijn ex gemaild dat t niet goed gaat met onze zoon en ik graag in gesprek wil bij bjz, om de zorgen over, en de wensen van onze zoon te bespreken. Maar dit wilt hij niet bij bjz maar gewoon met zn tweeen. Ik heb teruggemaild dat ik dat nu en in de toekomst altijd met bjz (en straks als in juni de ots stopt, op vrijwillige basis met iemand van jeugd en gezin) de gesprekken wil voeren zodat deze soepel verlopen en er altijd iemand bij is die alleen in het belang vsn onze zoon denkt. En dat ik graag hoor of hij aanwezig wilt zijn, en dat eerder de bezoekregeling niet doorgaat, maar daar heb ik (nu 3 dagen later) nog altijd geen reactie meer op gehad. Gezien zijn stalkende gedrag richting mij en de escalaties die er altijd komen wanneer er niemand anders bij is, wil ik dus absoluut niet meer met hem alleen doen. Jeugdzorg staat hierin achter mijn besluit gelukkig. Het is nu afwachten dus..
Misschien lees ik erover heen hoor, maar wat is de reden dat vader zijn zoon toch mag zien? Gezien jullie verleden van huiselijk geweld en contactverbod enz.? Ik vind dat een kind in principe recht heeft op beide ouders, MAAR dan moeten die wel stabiel zijn! Vader is zo te lezen alles behalve stabiel en heeft losse handjes. Misschien makkelijk oordelen, maar zo'n persoon komt niet in het leven van mijn kind. Vader of niet. Of is de omgangsregeling door de rechter opgelegd? In dat geval snap ik dat je met je handen in het haar zit en er niet veel mee kunt. Hoe dan ook, hele moeilijke situatie.