Ik dacht dat er al zoiets bestond? Dat er bij een scheiding van de ouders een mogelijkheid was dat de grootouders een soort van omgangsregeling konden aanvragen. Ze moesten dan wel aan kunnen tonen dat zij een structurele plaats in het leven en opvoeding van de kinderen hadden voor de scheiding, bijvoorbeeld door op vaste dagen op te passen. Voor de continuïteit van het leven van de kinderen zou de rechter kunnen bepalen dat deze oppasdagen in stand blijven ofzo. Misschien dat men dit verder wil uitwerken? Anders weet ik het ook niet. Ik vind namelijk ook dat dit soort beslissingen vooral bij de ouders liggen, hoe triest ook voor sommige grootouders.
Word steeds gekker in Nederland, waar bemoeien ze zich mee! Beslissingen laten aan de ouders. Moet er niet aan denken dat mijn biologische vader aanspraak wilt!
Ja, maar dat wringt de schoen. Het is namelijk bijna zelden een beslissing van de ouderS ... maar in bijna alle gevallen een beslissing van één ouder, die vaak nadelig is voor de ex-schoonouders. Zelfs als de verstandhouding tussen de kinderen en grootouders daarvoor gewoon prima is. Als het de beslissing van de ouders samen was, dan meestal is er al geen omgang voor de scheiding ... En ja, ik vind dat een kind ook recht heeft op zijn familie in zijn geheel, mits er natuurlijk geen mishandeling o.i.d. plaatsvinden.
Maar dan alsnog vind ik dat ALLEBEI de ouders volwassen genoeg moeten zijn om dit op te lossen. Ik vind het van de zotte dat buitenstaanders dit besluit willen nemen. Wat is het volgende waar ze zich mee kunnen bemoeien?
Ik moer er echt niet aan denken dat mijn dochter verplicht naar m'n schoonmoeder moet van de rechter. Anderzijds, als opa en oma altijd liefdevol voor hun kleinkind hebben gezorgd en ze een band hebben, vind ik het logisch dat ze deze behouden. Je hoort vaak dat ze na een scheiding hun kleinkind nooit meer terugzien. Maar verplichten gaat me iets te ver Het irriteert me eigenlijk heel erg dat de overheid zich heel erg bemoeit met de opvoeding van je kind.
Ik moet er niet aan denken. Waar stopt het? Wij hebben totaal geen contact meer met de ouders van mijn partner (gelukkig). Stel je voor dat opa's/oma's dan ook omgang kunnen eisen; pfff. Of dat er in de toekomst omgang geëist kan worden als de ouders nog bij elkaar zijn (want ja opa/oma missen anders zoveel) of wanneer één van de ouders is overleden...
Als volwassenen zich altijd verantwoordelijk en volwassen gedragen hadden we nu ook geen rechters nodig die moet afdwingen dat beide ouders hun kind mogen zien na een scheiding. Deze regelingen en toestanden laten al zien hoe onvolwassen en egoïstisch sommige ouders zich gedragen en eigen issues en problemen oplossen over de rug van de kinderen. Ik lees soms verhalen over de ingeschakelde politie om ervoor te zorgen dat een vader zijn kind mag zien (ook al heeft ie rechtelijke toestemming) Denk je echt dat deze ouders in staat zijn om in het belang van hun kind te denken als het gaat om contact met andere familie? En iemand sprak hier ook over recht op contact met broers/zussen. Waarom niet? Heeft een kind dit recht niet? Of is het echt in belang van een kind om zijn (stief)broers of zussen niet te kennen? Als je 2 vervolgvragen stelt kom je in de meeste gevallen achter dat het voornamelijk de ouders zijn die hun ex of hun schoonouders of nieuwe kinderen van ex niet kunnen luchten, en daardoor hun kind het contact verbieden. In en in triest...
Helaas leert de ervaring dat een deel van de "ouders" helemaal niet zo volwassen meer is als het op een echtscheiding aankomt. De persoon die ooit goed genoeg was om mee te trouwen en kinderen mee te krijgen, is ineens het meest afschuwelijke mormel op aarde dat vooral niet meer bij de kinderen in de buurt moet komen. En dan wordt er vanalles uit de kast getrokken om dat te bereiken hoor! En ja, er zijn heus situaties waarin dat terecht is. Maar ook waarbij het vooral is bedoeld als wraakoefening of omdat de ouders niet meer objectief kunnen kijken en de problemen die ze met elkaar hebben op de kinderen projecteren. Echt heel triest. Dan ben ik maar wat blij dat er buitenstaanders bij komen die nog een beetje voor de rechten van de kinderen opkomen. Ik zou dat ook absoluut geen 'bemoeien' willen noemen!
precies! Het is kinderachtig dat buitenstaanders dit moeten beslissen, maar het is over duidelijk nodig!
Dat is inderdaad zo tuppe. Er zitten helaas genoeg rotte eieren bij die in alle macht proberen om het kind/eren weg te houden bij 1 van de ouders, laat staan grootouders. Maar.... en dan spreek ik uit eigen ervaring (heeft dan niks met scheiden te maken, ben niet eens getrouwd 😜 )als mijn zaadje (biologische vader ) zich ineens aanmeld omdat hij ook contact /aanspraak wil hebben op mijn dochter er hele gevaarlijke situaties ontstaan. Ik zou er eigenlijk niet aan moeten denken wat er dan gebeurt! Ik zou me eigenlijk nooit kunnen voorstellen om mijn kind bijvoorbeeld bij haar vader weg te houden ongeacht in welke ellendige situatie we zouden zitten.
Volgens mij leest de helft het artikel niet eens, het gaat er niet om dat jij ineens verplicht bent om je kind naar jouw ouders te brengen waar je al 20 jaar geen contact meer mee hebt. Het gaat om opa's en oma's die altijd toen de ouders bij elkaar waren veel tijd met hun kleinkinderen door gebracht hebben en nu door de scheiding vergeten worden omdat er geen contact meer is. In mijn omgeving ken ik een scheiding waarbij dit helemaal van toepassing is. Man en vrouw scheiden...hij besluit daarop een nieuw leven te beginnen ergens aan de andere kant van het land. Opa en oma vinden hun zoon ook een grote l*l omdat hij van de een op andere dag geen contact meer met zn kinderen hoeft maar staan machteloos. Moeder van de kinderen is zo pissig door de hele situatie dat zij geen contact meer wil met ex schoonfamilie dus opa en oma hebben hun kleinkinderen nooit meer gezien. Te triest voor woorden vind ik dit. Daarvoor zagen ze elkaar wekelijks..
Bij scheidingen vind ik het wel een goed iets. Een goede oma en opa hoeven niet gestraft te worden als hun kinderen gaan scheiden. Of bij een sterfgeval. Stel ik sterf, ik wil wel dat mijn zoon mijn ouders blijft zien. Nu zal dat denk ik wel gebeuren maar ik zou het erg vinden mocht mijn zoontje dan zijn oma en opa zelden zien.
Ik vind het een goed iets al zou het eigenlijk niet nodig moeten zijn. Vind dat gescheiden ouders ten alle tijden in het belang van de kinderen zouden moeten denken ondanks hun eigen persoonlijke frustraties. Maar goed, helaas werkt dat in de praktijk niet altijd zo..
Ik denk dat dit alleen zo lastig wordt om vorm te geven. Ik kan mij nl best voorstellen dat een kind wat vroeger mishandelt is en geen contact heeft met haar ouders niet wil dat haar ouders haar kinderen zien...dus voor dat soort "gevallen" zou het dan niet gelden...maar hoe toon je dat aan...bewijs je dat? En hoe zit het dan met opa's en oma's die nu ze kleinkinderen iets geflikt hebben waardoor hun kinderen beslissen dat zij geen recht meer hebben om hun kleinkinderen te zien? Wij kunnen wel vinden dat de kleinkinderen daar buiten moeten staan...maar zo werkt het in de praktijk natuurlijk niet. Je kunt niet voor iemand beslissen wat erg genoeg is. Oke een koekje is iets waar iedereen wel over heen komt. Maar ik ken een oma die bij haar kleindochter oorbellen heeft laten schieten toen ze oppastte omdat het van de moeder niet mocht. Nou sorry maar never nooit niet dat mijn kind daar nog heen ging zonder dat ik of mijn man daar bij was.
Lastig deze dingen. Er zijn dat weet ik zeker ook ouders die hun kleinkinderen weg halen uit wraak. Er zijn ouders die door een scheiding. De andere kant van de familie niet meer kunnen zien. Er zijn overleden ouders en dan ook die die hun kleinkinderen niet meer mogen zien. Denk dat het voornamelijk belangrijk is als er altijd contact is geweest tussen grootouders en kleinkinderen dat het zeker in het belang van de kleinkinderen is dat er een contact blijft bestaan. Uitzonderingen daar gelaten natuurlijk. Die zullen er altijd zijn. Ouders zijn belangrijk maar grootouders zijn ook belangrijk ze behoren ook tot herkenning van bloedverwantschap. Vind ook dat je als ouders een soort plicht hebt om je kinderen in contact te krijgen en houden met grootouders ze kunnen een groot belang zijn. Zeker als er spraken is van onvoorwaardelijke liefde voor elkaar. Per situatie moet er gekeken worden. En in dien nodig idd een omgangsregeling. Als ik zie hoe dochter geniet als oma komt kijken op haar schoolvoorstelling dan zie je gewoon dat het nodig is. Maar voor alles geld overal is een uitzondering op een regel.
Ik denk dat iedereen in zijn omgeving wel zo'n situatie kent. Dit komt echt vaak voor. Ik ben het helemaal met Adi eens en ben juist blij voor zulke grootouders dat ze straks niet meer rechteloos zijn en dat er door een rechter wordt beslist wat het beste is voor het KIND!
als er een omgangsregeling is tussen opa/oma en kleinkind, neem ik aan dat dat is omdat de ouders niet met de opa en oma door 1 deur kunnen, anders zouden ze inderdaad ook wel eens gewoon op de koffie komen...dus met een omgangsregeling begint het op oppassen te lijken, want opa en oma zijn hoofdverantwoordelijk voor het kind op dat moment. (van ouders zijn er niet bij ivm verstoord contact?) En bijstand en werk,.....tja.. ik zit zelf in de ww en bij het UWV hebben ze gezegd dat ik ELKE vorm van vrijwilligerswerk moet aanvragen, omdat ze willen kijken of dat niet ten koste gaat van een betaalde baan. Dus als ik nu bij wijze van spreken oude dames billen ga wassen en koffie/thee ga schenken in het bejaardentehuis, zegt het UWV : sorry, dat hoort een verzorgende te doen...dus mag dat niet vrijwillig worden gedaan (omdat ik dan de baan "inpik" van een ander). Neem aan dat de bijstand niet anders werkt? Kan me dus voorstellen dat "vrijwillig" op je kleinkinderen passen gezien kan worden als het inpikken van de baan van iemand op een KDV of GO, of dat je voor oppassen makkelijk betaald kan worden door je zoon/dochter... En er hoeft maar 1 vervelende buurvrouw te zijn die jou niet aardig vindt en besluit de uitkeringsinstantie te bellen om te zeggen dat jij gezellig met je kleindochter in de speeltuin zit....
Het is zeer vervelend voor de grootouders als ze hun kleinkinderen niet mogen zien. De reden zal voor iedereen verschillend zijn. Dat zij recht hebben op een omgangsregeling vind ik echt te ver gaan. Je kunt niet alle situaties over een kam scheren. Straks is de volgende stap dat ook de tantes en ooms hun nichtjes en neefjes willen zien en dat zij hier ook iets over te zeggen krijgen. Ik vind dat het aan de ouders is om het beste voor het kind te beslissen en niet je eigen ego voorop te stellen. Dat hoort gewoon bij de verantwoordelijkheid van een ouder.