Ik ben het met jou eens. Er zijn inderdaad gevallen waarbij ik het heel sneu vind voor het kind en de betreffende opa's en oma's (en tante's/ooms etc?). Maar er zijn ook genoeg ouders die gegronde bezwaren hebben om ervoor te kiezen om hun kind niet naar opa en oma te laten gaan. Het hele idee lijkt me onuitvoerbaar.
En waarom Is het idee onuitvoerbaar? Alsof een rechter niet in staat is om met verschillende situaties om te gaan...
Ik ben het met een vorige reactie van Tuc eens dat iedereen het artikel eerst maar eens moet lezen. Dit voorstel gaat puur over een omgangsregeling als de grootouders eerst veel contact hadden met hun kleinkind(eren) en na een echtscheiding ineens niet meer. Als de ouders om andere redenen hun kinderen bij hun grootouders weghouden (bv mishandeling, slecht contact etc) gaat het dus helemaal niet op.
Als grootouders nu toch kunnen aantonen dat ze een nauwe persoonlijke band hebben, is er toch geen probleem. Ik snap niet waarom die voorwaarde geschrapt zou moeten worden. En wat dan met ooms en tante's? En met geadopteerde kinderen die geen bloedband met opa en oma hebben? Kamer ziet weinig in opa-en-omaplan | NOS "Hij wijst erop dat er opa's en oma's zijn die hun kleinkind tien jaar niet hebben gezien en dat die door het voorstel van het CDA vanwege hun bloedverwantschap het recht krijgen om omgang af te dwingen. "Ik denk dat je dat toch echt bij de ouders moet laten en ik denk dat het goed is dat er nu een rechterlijke toets tussen zit." Zijn collega Yücel van de PvdA zegt dat er meer bloedverwanten in de familie zijn dan alleen opa en oma. "Ik denk dat ouders de eerstaangewezen verantwoordelijken zijn en ik denk dat we die kring niet nog groter moeten maken. Dat brengt alleen maar meer chaos en strijd met zich mee en dat is niet leuk voor de kinderen."
Niet met tuc en novastar eens: de bedoeling van die beroepsgek is niet alleen om in geval van scheidingen dit uit te gaan voeren. Ik denk dus dat jullie juist niet goed jullie hebben ingelezen. Die mafkees zou dus ook grootouders die nog nooit hun kleinkinderen gezien hebben of al tien jaar niet meer, omgang willen verlenen.
Ik heb me verder inderdaad niet ingelezen maar wat jij zegt staat niet in het artikel. Er staat wel in dat het in het belang van het kind moet zijn dus in gevallen van mishandelingen ed zal het zeker niet opgaan. Uit je woordkeuze maak ik wel op dat je reactie enigszins emotioneel gekleurd is. Het artikel dat bij dit topic staat is volgens mij ook niet helemaal volledig want in de reactie van Bloem1990 lees ik ook weer iets anders. Ik denk dat dit wetsvoorstel wel goed genuanceerd moet worden wil het erdoor komen. Als dat al lukt.
''Dat het verbroken contact een probleem is, herkent Dullaert. Grootouders trekken geregeld bij hem aan de bel omdat ze hun kleinkinderen niet of nauwelijks meer zien. Nu nog moeten opa's en oma's in Nederland aantonen dat ze een nauwe en persoonlijke band met hun kleinzoon of kleindochter hebben om het contact te kunnen afdwingen.'' Bij de wetswijziging zou enkel de bloedband voldoende zijn om het recht te krijgen als 'grootouder' zijnde om de kleinkinderen te zien. Nu is het zo dat een grootouder pas het recht heeft op omgang als hij/zij 'family life' kan aantonen. In casu: mijn 'ouders' hebben drie van 'hun' kleinkinderen ooit gezien, maar nu al weer een jaar of vijf niet meer. De andere 3 (straks 5) nog nooit en gaan niet 1 van 'hun' kleinkinderen nog te zien krijgen omdat zowel ik als mijn zus dit zeer schadelijk zouden vinden voor haar en mijn kinderen. Ik zelf heb mijn 'ouders' al weer 14.5 jaar niet gezien. Zij zouden bij de nieuwe wetgeving omgang met alle kleinkinderen kunnen opeisen!! Bizar toch?
Ik heb mijn reactie iets aangepast omdat het startartikel niet helemaal volledig is. Ik vind ook niet dat grootouders na zo'n lange tijd nog een regeling zouden moeten krijgen alleen omdat ze bloedverwant zijn. Ik denk echter wel dat ze na een echtscheiding makkelijker moeten kunnen aantonen dat ze een plek in het leven van de kinderen hadden. Want hoe toon je structureel twee dagen in de week onbetaald oppassen aan? Ik denk dat jouw ouders in jullie situatie geen poot aan de grond krijgen als je goede redenen hebt om voor geen contact te kiezen.
In dat soort gevallen ben ik het helemaal met je eens. Het zou bizar zijn als zonder reden of alleen een echtscheiding als 'reden' kleinkinderen als wraak oid uit het leven van de grootouders zou verdwijnen, en visa versa. Maar je had gelijk dat mijn reactie emotioneel gekleurd is. Ik weet dat mijn zwangerschapshormonen mij makkelijk emotioneel maken... Maar ik raakte gisteren dus eerst echt ff in paniek toen ik mij goed in las...
Sommige grootouders stellen hun eigen belangen bovenop dat voor een kind. Ik heb met mijn familie geen contact, maar zorg er wel voor dat opa en oma de kinderen die ik heb uit een eerdere relatie kunnen zien. Nu ben ik zwanger van een 3e en daar willen ze niks mee te maken hebben omdat mijn vriend de vader is. Ik heb ze nu dus duidelijk gemaakt dat zodra het kind geboren is, het of alle 3 is. Of geen 1. Aan hun de keuze. Ik ga geen onderscheid tussen mijn kinderen maken en mijn 3e gaan vertellen dat hij/zij niet welkom is bij opa en oma. Dat ga ik gewoon niet doen.
Natuurlijk is een rechter dat wel..en in geval van puur een scheiding lijkt mij dat nog niet zo ingewikkeld. Maar wat als het idee dus ook gebruikt wordt bij andere situaties zoals ik schetste...als iemand door zijn/haar ouders een traumatische jeugd gehad heeft, bv mishandeling (waar in 90% van de gevallen daarvan niks op papier staat of iemand gestraft is) en diegene straks verplicht is haar kinderen naar die mensen te brengen....nee dat lijkt mij een onuitvoerbaar plan.
Klopt dat in België dit al langer bestaat. Maar vaak is het dan zo dat grootouders een hechte en goede band met hun kleinkind konden aantonen, maar door ruzie tussen ouders worden zij mee in het schaakspel genomen om mekaar te kunnen kwetsen. In deze gevallen is het wel eens voorgekomen dat een rechter besloot om grootouders en kinderen uit de vuurlinie te halen en ze omgangsrecht met elkaar toe te zeggen. Als jij als kind al jaren geleden met je ouders hebt gebroken, je kinderen hun grootouders nagenoeg niet kennen dan zal een rechter daar niet tussen gaan zitten. Maar een goede band verbreken omdat je je partner het licht in zijn ogen niet gunt is natuurlijk onzin. En heel veel ouders komen er samen niet meer uit om eerlijke afspraken te maken.
Dat zal natuurlijk niet in alle gevallen hetzelfde zijn. Maar mijn ouders en schoonouders zouden bijvoorbeeld makkelijk aan de hand van een stortvloed aan foto's kunnen laten zien dat ze de kinderen regelmatig zien. (Foto's waarop bijv. zichtbaar is dat de kinderen bij hun thuis zijn of foto's waar ze echt samen op staan.) Vanaf een bepaald leeftijd kun je het de kinderen ook zelf vragen, hoewel ik dat gezien de loyaliteit van kind richting ouder(s) erg moeilijk vind. Mogelijk zijn er oom andere getuigen. De buren van onze ouders weten bijvoorbeeld ook wel dat wij er regelmatig zijn. Of een school of kinderdagverblijf waar grootouders regelmatig de kinderen hebben opgehaald. (Al zal onze school hier niet aan meewerken zolang we niet gedwongen worden en dat is tot nu toe gelukkig nog nooit gebeurd.)
Hier een weduwe met kinderen. ( toen 25 toen ik weduwe werd) Mijn (ex) schoonouders zien mijn kinderen sinds 1,5 jaar ook niet meer. Dit omdat zij mijn kinderen tegen mij op zetten. Eerst was het elke week ophalen dat ging naar 1x in de maand toen 1x de 3 maanden. Mijn moeder lag op sterven en hun vonden dat de kinderen maar op omas verjaardag moesten komen en dat was belangrijker dan afscheid nemen dan mijn moeder die hier dag in dag uit is om mij te helpen. op dagen dat kinderen daar waren had ik savonds de kids over zeik omdat oma steeds vertelde wat voor slechte moeder ik was. Ik maakte ruzie met ze en ik was gemeen daar kwamen ze mee thuis. Ik werd dagelijks gecontroleerd en bestookt met appjes of de kindjes wel op tijd n bed lagen en wat wij gegeten hadden wie er op bezoek was etc. Toen ik verliefd werd had ik helemaal de poppen aan het dansen. Ik was altijd al zo geweest en werden er nog een aantal messen extra in mijn rug gezet. Ik was er zo klaar mee dat ik besloten heb dat mijn kindjes daar niet meer komen en ik voor mijn eigen geluk en het geluk van kinderen kies. Zodra ze oud genoeg zijn en naar vragen zal ik ze alle mailtjes laten lezen die verstuurd zijn door hun en mij. Ik heb namelijk alles bewaard. Dan is het aan hun wat ze er mee doen. willen ze er naar toe is dat prima maar ik breng ze niet
Zo op het eerste oog zou ik het er niet zonder meer mee eens zijn. Er was ook sprake van dat iemand het eigenlijk nog verder wilde uitbreiden naar meer dan alleen de grootouders, maar denk ook aan stiefouders, ooms, tantes, overgrootouders... Mijn eigen vader kijkt al niet eens om naar zijn kleinkinderen. Voor m'n oudste is hij 'die meneer' als er aan hem gevraagd word wie die man is. En dat breekt mijn hart kan ik je vertellen. Moet ik dan straks zonder morren m'n kinderen aan meegeven? Idem met m'n ooms en tantes en m'n laatst levende grootouder. Ze hebben m'n oudste 2x gezien, en de tweede letterlijk maar 1x. Grootouder heb ik helemaal geen contact meer mee, als sinds voor de geboorte van de oudste. Nee, vlieger zal hier niet op gaan, zeker niet op basis van alleen maar die zogenaamde bloedband. Ik vind dat er meer basis voor zoiets moet zijn. Hebben de kinderen in kwestie al jarenlang contact gehad met die mensen, en kennen ze ze, hebben ze er een emotionele band mee. Dan zeg ik ja. Zelfs bij ouders die uit elkaar zijn, om wat voor reden dan ook, hoort op dat moment zulk contact voorrang te hebben. Tenzij zulk contact natuurlijk schadelijk is voor het kind. Om wat voor reden dan ook. Want wanneer een gezin uit elkaar valt, om wat voor reden dan ook, en partijen gaan elkaar zwart maken, waar een kind bij is, richt je schade aan. Mijn inziens in ieder geval.