@growingfamily sorry dat ik nu pas reageer maar heb even een moeilijke tijd gehad ( net een mk achter de rug) mijn zoon is vorige week 16 jaar geworden de laatste keer dat ik hem heb gezien is in 2012 geweest, heb hem dus helaas nooit terug gekregen Heb nog wel weer geprobeert te vechten maar helaas heeft dat niks mogen uit halen (leeftijd etc speelde een rol) zijn vader is vergeef me als ik het verkeerd schrijf patalogische leugenaar en 20 jaar ouder dan ik ben ik ben helaas nooit tegen hem opgewassen geweest en 14 jaar geleden zeker niet. Had ook niemand die me hielp de gevolgen van die laatste bezoek regeling draag ik nog elke dag bij mij. Dus vandaar was mijn advies ook zeker niet doen. Ik heb een harde les gehad nu is het maar afwachten wat mijn zoon doet. Hij is onder ots geplaatst instantie heeft contact met mij gezocht, ik moest bewijzen dat ik zijn moeder ben foto's van mij en mijn zoon gestuurd en andere dingen gestuurd maar mijn zoon zei dat is mijn moeder niet vader was helaas bij elk gesprek aanwezig. Zo zie je maar weer dat negatieve invloed veel doet. En geloof me ik gun dit geen enkele vrouw.
@AnnaCF, Zo zou je het wel kunnen zeggen ja alleen speelde er een heel verhaal om toe met bedreigingen van zijn kant etc. Ik was 19 en stond er helemaal alleen voor mijn vader leefde niet meer een mijn "moeder" stond aan zijn kant. Hij kan heel goed liegen zo goed dat iedereen hem geloofd, hij heeft de vreselijkste dingen gezegd die ik gedaan zou hebben. Geestelijk heeft die mij zo kapot gemaakt ondanks vele aangiftes waar ze volgens de politie niks mee konden doen, ging het dus gewoon door. Ik heb vele rechtszaken gehad waar ik in mijn eentje kwam en hij met meestal 7 man. Ik was bang en voelde me verlaten en niet begrepen maar vooral erg onveilig. Mijn advocaat heeft achteraf gezien ook wel wat beter haar best kunnen doen, maar goed hij heeft op de een of andere manier (ben echt heel veel stukken en delen kwijt) gewonnen. Later te horen gekregen omdat er onderzoeken zijn geweest van jz zelf nooit wat van gemerkt nooit is er naar mijn verhaal gevraagd heb ook nooit een medewerker van jz gezien of gesproken. Op school vertelde mijn zoontje dat zijn moeder dood was. Dit was voor mij nieuwe vechtlust en ben er toen weer vol ingegaan. resultaat bezoek regeling voor mij 1 keer in de maand 1 dag met uitbreiding met als eind resultaat dat hij ook bij mij zou komen slapen. Dit is 4 jaar goed gegaan alleen is het slapen nooit gebeurt steeds smoesjes van vader zijn kant. Ik weer advocaat in handen genomen maar dat heeft niks mogen helpen vader reageerde nergens op en was weer met de noorderzon vertrokken. Ik heb vorig jaar een brief gehad van de WSS over een ondertoezichtstelling van mijn zoon ik zag weer hoop en dacht dat er echt nu een keer naar mij geluisterd zou worden helaas was dit niet het geval. Mijn verhaal werd wel gehoord ze hebben vader er mee geconfronteerd maar die zei echt de ergste dingen zo zou ik mijn zoontje toen die tijd gedumpt hebben voor zijn deur gewikkeld in een deken met een briefje erbij hou hem maar ik hoef hem niet (alleen is er nergens een biefje met die test erop beetje raar). Ik die man uitgelegd hoe het wel gegaan is en dat hij in het bezit is van stukken waar ik het bestaan niet eens van weet. Toen kreeg ik de vraag of ik foto's had van mijn zoontje zodat ik kon aantonen dat ik zijn moeder ben. Heb die man toen netjes gevraagd of ze een lijst hebben met vrouwennamen die ze bij langs gaan over een onbekend kindje ( mijn zoon draagt trouwens mijn achternaam) of dat ik bekend sta als zijn moeder kreeg hier geen antwoord op. Maar goed ik heb foto's gestuurd van mij en mijn zoon, met die foto's is hij naar mijn zoon gegaan en die zei dood leuk dat hij die vrouw niet kende maar als hij goed nadacht was het volgens hem een oude buurvrouw. Nou geloof me toen brak mijn hart heb hem 9 maand met liefde bij mij gedragen heb hem liefde gegeven toen die geboren werd heb voor hem gezordt, en zijn vader die niks van hem moest weten heeft alles gewonnen en mijn kind bij mij weg gehouden en weer werd hij geloofd. Ik heb toen netjes met die man van de WSS contact opgenomen wat nu de volgende stappen waren, kreeg ik even te horen dat ik maar met harde bewijzen moest komen dat ik de moeder ben van mijn eigen zoon. Ik heb hier voor bedankt ik was er klaar mee ik kon het niet meer, nu mag je me stom gek of een weet ik niet wat vinden maar ben van mijn 19 tot 33 dus bezig geweest voor mijn zoon (met een stop van 1 jaar moest echt bijkomen van alles) heb hem 4 jaar gezien elke maand ging ik van uit het noorden van het land naar amsterdam alles kon die van mij krijgen (en dan geen dingen die niet nodig waren maar ik kocht kleren spullen voor school etc. zag er alleen nooit wat van weer ook niet van de kleren zelf niet als ik daar kwam). Maar het was genoeg voor mij de zoveelste steek die ik kreeg en deze ronde van mijn eigen zoon. Ik heb nu zoiets van als hij wil komen is hij welkom meer dan welkom zelfs mijn deur staat voor hem altijd open. Maar ik kan niet nog meer verdriet en vernedring aan het is goed zo. Sorry voor mijn lang verhaal maar ja zelfs in nederland gebeurt dit en ook gewone nederlandse mannen kunnen dit dus doen. Het enige wat ik nu kan doen is hopen dat mijn zoon ooit naar mij toe komt en dan naar mij wil luisteren.
Wat verdrietig. Je hebt hem toch erkent/aangegeven? Er moet toch een geboorteakte zijn en waarom geen DNA test? Je zoon is nu natuurlijk al ee stuk ouder, maar kan het zijn dat hij echt niet weet wie je bent op die oude foto? Dat hij je wat dat betreft niet herkende, of dat z'n vader er naast zat. Bovendien wat is een foto voor flut bewijs. Je kan dan een foto van een willekeurige baby ook schoot bij een vrouw betitelen als de moeder van. Mocht het mogelijk zijn zou ik een DNA test afdwingen om je zoont te laten zien dat jij z'n bio moeder bent. Dat de deur voor hem open staat en hij altijd mag komen maar dat de bal bij hem ligt. Lijkt me echt heel zwaar.
Hoi AnnaCF, ja ik heb alles in mijn bezit mar wat ze vroegen had ik nou net niet meer in mijn bezit. Ik moest dingen hebben die ik door verhuizing ben kwijt geraakt. En op die foto die mijn zoon te zien kreeg was hij 11 en indd kan door vader komen maar is ook apart met mijn zoon gesproken voor gesprek met vader erbij en toen gaf die ook te kennen dat hij mij nog nooit gezien heeft en mij dus niet kent. Ik heb mijn zoon laten weten dat de deur voor hem open staat en dat het aan hem is wat hij er mee doet, ten aanzien van een DNA test is lastig denk ik gezien zijn leeftijd hij ma zelf beslissen nu. Het enige wat mij nog rest is afwachten wat mijn zoon in de toekomst besluit. Ik kan hem alles laten zien op een paar dingen na dat ik zijn moeder ben geboorteacte etc ontslagbrief ziekenhuis en ik kan het zelfs aan tonen met mijnoverheid daar staat hij namelijk bij als mijn kind met mijn achternaam. Ik heb gedaan wat die man van mij vroeg en gegeven wat die wou sommige dingen die meer zeiden dan een foto deden er volgens hem niet toe dus ja dan weet ik het ook niet meer. En zwaar is het zeker en normaal ben ik niet van het opgeven maar ik kan het niet meer het is op ik ben zo vernedert en met de grond glijk gemaakt ik trek dat niet nog een keer allemaal. Het is misschien slecht maar het houdt ook voor mij een keer op hoe moeilijk dat ook is
tjee wondertje zit met verbazing je verhaal te lezen wat verschrikkelijk om dit te moeten meemaken en vervreemd worden van je kind hoop dat je zoon later gaat inzien dat zijn pa grote leugens heeft verteld en jou gauw opzoekt en het contact hersteld
jojo32, ja dat hoop ik ook ik hoop dan ook echt dat het goed komt en ik en mijn zoon als nog een kans krijgen om een band op te bouwen, onze deur staat in elk geval wagen wijd open voor hem.