Nu sinds een maand of 3 ben ik ook alleen met mijn dochter. Ik heb mijn ex het huis uit gezet na onacceptabel gedrag van zijn kant uit. Mijn dochter is 1,5 jaar en nog tijdens onze relatie was de wens van een tweede erg groot. Maar doordat we er financieel niet erg goed voorstonden wilde ik er niet aan beginnen. Sinds de relatie beeïndigd is, is de wens voor een tweede niet afgenomen. Wie herkend dit en wat hebben jullie gedaan? Ik vind het niet leuk als het leeftijdsverschil tussen beide kindjes te groot wordt. Eigenlijk wil ik het liefste dat ze een 'volle' broer/zus heeft. Ik ben alleen bang dat ex dan verkeerde verwachtingen gaat krijgen en eist dat hij dan terug mag komen.
Ik snap dat de situatie en een kinderwens niet echt makkelijk is... ik herken je verhaal in zoverre dat ik nog in mn relatie zit maar die staat onder grote spanning (ons zoontje is nu 20 maanden) en we wilden voor een tweede gaan maar daar zie ik nu vanaf en ik ben eerlijk gezegd blij dat het niet gebeurd is. ik zit nu in een diep dal, de wens voor een broetjes/zusje is groot, de wens om het allemaal nog een keer mee te maken is groot, maar nu niet en niet met mijn huidige relatie. dan houdt het voor mij op. tenzij ik een ander vind ooit (maar ik ben al 39 dus niet echt reeel)... ik neem het leven dan liever zoals het is: mn rekatie werkt niet, ik zit steeds vaker te denken aan uit elkaar gaan en voel me dan ergens opgelucht, eindelijk die strijd niet meer en die strijd in mezelf niet meer (maar de hele rompslomp maakt me huiverig, want ik woon niet in NL en zal dan terug moeten...) en wil liever nu eerst aandacht geven aan mezelf en mijn welzijn en dat van mn kindje... zo kijk ik er tegenaan...neemt niet weg dat de wens er nog is maar die parkeer ik ff... sterkte met je beslissing en sterkte in het algemeen want ik proef een beetje nu van wat het is alleen te zijn (ik sta overal alleen voor in dit huis dus...)
@Mukkie, Ik snap dat je het moeilijk vind om het allemaal te laten gaan, maar ik kan je wel zeggen dat ik ontzettend blij ben met mijn beslissing om alleen verder te gaan. Het heeft me zoveel rust en duidelijkheid gegeven. Geen verwachtingen meer die toch niet nagekomen worden. Heerlijk... Helaas blijft ex mij lastig vallen omdat hij terug wil komen. Ik ben hier niet van gediend, maar hij blijft doorgaan omdat hij, als ik me niet bedenk, het land uit moet. Het gaat hem niet om mij, maar alleen om een verblijfsvergunning. Aangezien mn ex terug moet naar land van herkomst gaat het krijgen van een 'vol' broertje/zusje in ieder geval niet door. En waarschijnlijk moet ik dat ook niet eens meer willen van hem, maar het gevoel blijft. Ik zal me er maar bij neer moeten leggen dat het niet gaat gebeuren...voorlopig tenminste. Misschien wil ik later op een andere manier een tweede kindje.
Begrijp je gevoel, zou liefst ook een echt brusje voor mijn zoontje willen. Maar no way dat ik dat doe met mijn ex ... Dan liever of alleen of met nieuwe vriend, maar in geen 1000 jaar nog een kind met mijn ex. Het is nu eenmaal zo, je kinderen zullen andere achternaam krijgen, zullen broertjes/zusjes krijgen langs zowel jouw zijde als die van de papa misschien ook. Heel vreemd om te denken, heb er zelf ook nog wel wat moeite mee. Ook hier is de kinderwens heel groot nog voor een 2e. Is tijdje minder geweest tijdens de scheiding en alles opnieuw regelen met alleen wonen ed. Maar heb nu sinds ruim maand een nieuwe vriend, en ben weer gelukkig, zou graag nog een 2e willen. Maar dat zal er eerste jaren wel niet inzitten. Moeilijk maar het is niet anders...
Ken het gevoel van toch nog een tweede willen. Wou ik ook al in de relatie, maar gelukkig niet gebeurd. Ik ga eerst maar eens proberen om weer op beide beentjes komen te staan en dan zien we verder. Voor mij is het altijd een optie om BAM-moeder te worden. Om het leeftijdsverschil hoef ik het in ieder geval niet te doen, die wordt sowieso al groot, maar goed, het is niet anders. Ik kan in ieder geval weer echt dingen voor mijzelf beslissen, doen wat ik leuk vind, grote en kleine dingen en ik kan dus ook weer beslissen hoeveel kinderen ik zou willen en dat soort dingen.