Het ziet ernaar uit dat ook ik alleenstaande moeder word. Toen ik vorige week positief testte sloeg de paniek om mijn oren. Ik heb serieus abortus overwogen, maar het staat mij zo tegen!! Abortus plegen, omdat het niet uitkomt! Bovendien ik wen steeds meer aan het idee en elk vezeltje in mijn lijf zegt nu NEE daar tegen. Diep in mijn hart hoop ik dat de eerste reactie van de vader een 'cold feet' gebeuren is en dat hij bijdraait. Maar stel dat dat niet gebeurt? Dan sta ik er alleen voor. Ik ben nu als een gek aan het inlezen over erkennen, gezag hebben, crèches, hoe allerlei praktische zaken te regelen. Maar vanmiddag komt voor mij gevoel het zwaarste obstakel. Het vertellen aan mijn ouders.... Ik wet dat zij graag zouden hebben gezien, dat alles volgens het boekje gaat en nu moet ik hen vertellen dat ik alleenstaande moeder wordt. Is het raar om zo bang te zijn voor de reactie van jouw ouders? Een andere reden dat ik het nu al wil vertellen is, dat ik min of meer afhankelijk van hen ben wat betreft kinderopvang. Door lange wachttijden moet ik nu al inschrijven op diverse verblijven en aangeven voor hoeveel dagen. Ik moet minimaal 32 uur per week werken om het hoofd boven water te houden. Het liefst zou ik zien dat zij 1 of 2 dagen op kunnen passen, 4 dagen in de week crèche vind ik veel, alleen als het moet dan moet het. Hoe reageerden jouw ouders op het nieuws alleenstaande moeder te worden? Wilden ze oppassen? Misschien in eerste instantie niet, maar draaiden ze later bij? Ik zou het fijn vinden om wat eigen ervaringen hierover te lezen.
Ik kan hier deels wel en deels geen antwoord op geven. De oudste was niet gepland en ik was alleenstaand en jong! Was 17 jaar. Wist niet wat me te wachten stond. De jongste nu was wel gepland en ook daar reageerden mijn ouders en ex-schoonouders niet enthousiast over. Bij de baby heb ik mijn ouders een brief geschreven met daarin uitleg van de situatie en dat dit mijn keuze is. Ik moet eerlijk zeggen dat ik van beide ouders geen reactie erop heb gekregen heb ze duidelijk gemaakt dat dit mijn keuze is geweest en dat ik hier achter sta. Ik denk dat het voornamelijk belangrijk is dat jij achter jouw keuze staat. En dat is het belangrijkste voor iedereen. Als jij het voor jezelf helemaal geaccepteerd hebt dan kan je omgeving het ook makkelijker accepteren. En ik zou het met de vader wel even bespreken wat hij vind. Je hebt natuurlijk je eigen keuze. En daar moet je gewoon achter staan
Hoi Anna, Dank je voor jouw reactie. Wat een mooie manier om via een brief uitleg te geven. Zojuist heb ik het grote gesprek met mijn moeder gehad. Zoals verwacht moest zij huilen en bleef zij zeggen dat ze dit niet zo had verwacht of gewenst. Op een gegeven moment kwamen bij mij ook de tranen. Maar goed om het lange verhaal kort te maken. Aan het eind van het gesprek gaf zij aan, dat ongeacht wat mijn keuze is dat zij achter mij staat en dat geeft rust! Ben nu net thuis gekomen en zit in een soort van euforiestemming. Komende week heb ik weer een gesprek met de vader over hoe hij denkt de verantwoordelijkheid op zich te gaan nemen. Ik ben benieuwd.
Hier andere situatie, werd pas alleenstaand met 5-6 maanden zwangerschap, daarvoor was er nog niet heel veel aan de hand... Maarr.. ik moet ook minimaal 28-32 uur werken om rond te kunnen komen. Daar heb ik wel de perfecte oplossing voor, een gastouder! 4 volle dagen kinderdagverblijf zag ik ook niet zitten (en ik werk ook in een kdv, dus dat was qua tijden enzo ook lastig) en dus heb ik 2 jaar geleden al eens een oproepje op mijn hyves gezet 'gastouder gezocht'.. Mijn zoontje zit daar al vanaf dat hij 5 maanden was. Zij heeft een diplomaatje ervoor gehaald en nu zorgt ze voor beide kinderen als ik werk. Ideaal! Dit was dan toevallig een kennis, maar het is sowieso een stuk huiselijker. Mijn zoontje gaat overigens evengoed 2 ochtenden naar het kdv voor zijn ontwikkeling enzo. En gastouder wordt ook bijna volledig vergoed. Ik betaal net aan 100 euro voor 2 kinderen 120-130 uur per maand. (totale kosten ruim 1400 en ruim 1300 vergoed)
@Janneke, dat klinkt goed! Weet jij toevallig waar ik kan uitrekenen hoeveel je terug krijgt van kinderopvang? Ik vermoed dat bij mij de kosten hoger zullen liggen. Tenminste ik weet niet wat jij verdient, maar ik heb hier op de site 1 en ander gelezen en bemerk dat ik een fors salaris heb vergeleken met anderen. Desalniettemin is 1400 euro per maand (of zelfs maar de helft) nog steeds een aanslag dat ik niet kan dragen.
op Belastingdienst/Toeslagen kun je de berekening maken. Ik was als de dood voor de reactie van mijn ouders.. Met lood in mijn schoenen en op van de zenuwen ben ik op pad gegaan. Ik was toen 12 wkn zwanger en tja, je moet het ze toch een keer vertellen he Natuurlijk schrokken ze, maar ze hebben me vanaf moment één gesteund. Nooit hebben ze mij 'lastige' vragen gesteld maar wel hebben ze me altijd het gevoel gegeven dat ik bij hun terecht kon, als ík dat wilde. En als ik er niet over wilde praten was het ook goed. Mijn ouders passen niet op maar dat is gewoon omdat ze 250km verderop wonen Verder zijn ze gewoon supertrotse grootouders! Mijn kindje gaat straks naar een gastouder, ook ik moet 32 uur blijven werken. Ik had ook een plaatsje op een KDV maar mijn voorkeur gaat gewoon uit naar een gastouder. Qua kosten ontliep het elkaar niet veel (in mijn geval!)
@Chiggy, dank je wel voor de link. Heb even een proefberekening gemaakt voor 4 dagen zou ik per maand ca eur 1136 betalen en ik krijg eur 701 terug. Ondanks die eur 435 zelf betalen hoop ik dat mijn ouders uit zichzelf komen met oppassen, dat zou denk ik ideaal zijn...
@ gelukkig11 Mijn eerste zoon was niet gepland. Ik was 20 jr en in mijn laatste jr studie, zou gaan stage lopen in het buitenland. Mijn relatie was al verbroken, en toen ik erachter kwam stond mijn hele wereld op mijn kop. Ik woonde toendertijd ook nog thuis, dus heel lang kon ik het ook niet verbergen. Ik ben eerst een weekje weg gegaan en gaan logeren bij een goede vriendin van me, zodat ik rustig kon nadenken over wat ik nou wilde doen. Ik had uiteindelijk besloten het te houden en het mijn moeder op een leuke manier te brengen. Kreeg helaas daar niet de kans voor, omdat zij de dag dat ik thuis kwam al vroeg hoe het stond met mijn stage en ik brak. Heb haar huilend verteld dat ik in verwachting was en haar reactie viel 100000% mee!!!! Ze zei wel dat ze teleurgesteld was, maar dat ze mij volledig steunde in wat voor keuze ik ook zou maken, maar wel hoopte dat ik het zou houden, omdat ze wist dat ik enorme spijt zou kirjgen als ik het zou verwijderen. Nu zijn mijn moeder en zoon 2 handen op 1 buik en ben super blij dat ze mij zo goed helpt. Op dit moment heb ik besuwt gekozen om nr 2 alleen te doen en mijn moeder staat er wederom compleet achter. Probeer het nieuws zo leuk mogelijk te brengen en wees compleet eerlijk naar je ouders toe. Leg hun je angsten, gevoelens en twijfels uit. Hun reactie kan je misschien nog best wel eens verbazen
hallo mijn eerste was ook niet gepland om het alleen te doen met 6 mnd zwangerschap ging mijn ex weg. Mijn ouders hebben me toen in alles gesteund (en nog) Momenteel ben ik bezig met een donor voor nr 2 als BAM. Ook nu staan me ouders achter me even ter indicatie ik werk 32 uur en verdien nu 1600 ruim. (gaat per juli veranderen wegens andere baan n.a.v. bezuinigingen huidig werk) per maand kost de kinderopvang mij 1240 euro ( 4 volle dagen) en ik krijg daarvan 1013 terug van de belasting. Ik red dit allemaal wel ondanks het feit dat ik in de schuldsanering zit (is nu stabiel hoor) Mijn zoontje reageert prima op 4 dagen kinderopvang en ik vind het prettig aangezien het dan niet en opvang en oppas en evt 2e oppas etc. is. Duidelijk en vertrouwd. Ik ben wel de woensdagen vrij dus 2 dagen opvang - vrij - 2 dagen en dan weekend.