Ja ook herkenbaar, bij de eerste vond iedereen het leuk en spannend en wilde langskomen en kocht van alles en bij de tweede is het ow gefeliciteerd!
Wat lijkt me dat gezellig zeg!! Ik kom uit een gezin van 3, net als mijn man. We willen een groot gezin maar zitten soms weleens te overdenken hoe je dat dan doet met werken e.d... Hebben jullie veel hulp vanuit familie?
Herkenbaar... Maar ik vond het zelf ook anders. Niet dat het kindje minder gewenst was maar het nieuwe is er af denk ik. Bij nummer 3 was er meer verbazing (van echt, 3 kids weet je t zeker haha) en aangezien we die zwangerschap hebben moeten beëindigen zijn de reacties nu vooral blij en dankbaar in de zin van fijn dat het ons nog gegund is!
Hier ook zwanger van de 2de en ik merk ook hele andere reacties nu al. Zo kreeg ik zelfs de vraag of het wel de bedoeling was zo "snel" na de ander (kleine was 11 maanden toen ik weer zwanger was) en het was altijd de bedoeling om ze dicht op elkaar te krijgen........ Mensen zijn gewoon minder enthousiast....... toen ik het vertelde moest ik net als bij de eerste huilen gewoon van blijdschap...... bij de eerste huilde iedereen mee en was het zeg maar 1 groot feest bij de 2de zeiden ze ja geeft niet hoor zijn de hormonen
Hoe meer kinderen je krijgt hoe minder interessant het is. Een 1e zwangerschap is bijzonder. Alles is nieuw voor de ouders. En die krijgen dan ook veel positieve opmerkingen en advies. Bij de 2e is dat al minder. Mensen hebben het vaak al verwacht. 2 is toch een beetje de standaard. Op alles wat daarvan afwijkt komen opmerkingen of zelf kritiek. Ik kan mij de opmerkingen bij grotere gezinnen soms ook wel voorstellen. Dat komt tegenwoordig natuurlijk nog maar heel weinig voor. En mensen begrijpen zo'n keuze niet altijd.
Ik merk dat het voor mijzelf voornamelijk anders is. De omgeving valt mij nog wel mee, maar het is wel ietsje minder qua kaartjes. Ik had zelf geen babyfeestje/borrel verwacht, en ik kreeg hem ook voor deze 2e toch (alleen iets later dan bij de 1e) maar daar was het omgedraaid: ik had er zelf niet op gerekend (dacht dat dat juist iets eenmaligs was bij je 1e) Het kraambezoek moet ik nog afwachten hoe dat gaat. Familie en vrienden zal hetzelfde zijn verwacht ik, gezien onze contacten met elkaar
Maar mensen hoeven het ook niet begrijpen en ze mogen van mij er vanalles over denken, maar het hoeft niet altijd maar gezegd te worden. Je kan ook zeggen: gefeliciteerd, wat leuk voor jullie. Bijvoorbeeld.
Hier merkte ik het juist andersom, wat mij erg verdrietig heeft gemaakt! Mijn schoonfamilie reageerde erg enthousiast (over enthousiast zou ik het haast willen noemen) op dat mijn schoonzus aankondigde dat ze zwanger is van haar 2e kindje.. Helemaal dolgelukkig was mijn schoonfamilie, toen een paar maand later bleek dat ik ook zwanger was (van mijn eerste kindje) en ze dit vertelde, was er helaas geen enthousiasme, gewoon 0,0. Ik ben zo ontzettend verdrietig geweest. Misschien verwachtte ik wel teveel, denk ik. Waardoor ik alleen maar teleurgesteld werd of mezelf teleurgesteld ermee heb. Ook jou verhaal vind ik verdrietig. Dat je omgeving niet enthousiast is.. Want ook dit kindje mag bij jullie zijn. Ook dit kindje zal bij jullie horen en is een wondertje.. ♡
Herkenbaar van onze tweede. Ook na de bevalling trouwens was er veel minder aandacht. Nu in verwachting van de derde en juist wel weer veel belangstelling. Dit komt denk ik omdat niemand het meer verwacht had bij ons.