Mijn zoon gaat 1 dag in de week naar oma toe. Die is daar helemaal gek mee en is iedere seconden met hem bezig. Super fijn natuurlijk. Maar als ik dan terug kom van het werken is het vooral nog oma waar hij naar toe gaat. Herkend iemand dit, want ik vind dat toch erg moeilijk.
Herkenbaar hoor en begrijp ook je gevoel erbij. Maar hij heeft t gewoon ontzettend naar zijn zin gehad bij oma en ziet haar natuurlijk minder dan jou. Hier komt hij altijd lachend naar me toe om vervolgens weer verder te spelen en gaat dan vaak genoeg naar oma als er iets is... Wat mij laatst wel een 'fijn' gevoel gang dat hij er niet mee eens was toen ik even naar de auto liep... Hoe leuk ze t ook bij oma hebben en hoe lief ze haar ook vinden.. Uiteindelijk zijn ze echt t liefst bij mama. Daar moet je op durven vertrouwen!
Heel herkenbaar! Ik had het kunnen schrijven... Vorige week moest ze niks van mij hebben toen ik haar ophaalde en wilde ze alleen bij oma zijn. Ze sprong uit mn armen om maar naar oma te kunnen. Ik deed net of ik het met erg vond maar ondertussen...
Mijn dochter is ook oma's grootste fan! Maar ik vind dit niet zo erg... Ik heb liever dat ze blij zegt dahag mama, als ze bij oma is, dan dat ze elke maandagochtend hard moet huilen als ik haar op het kdv laat. Maar ik snap je wel hoor. (maar stiekem snap ik mijn dochter wel, want ik ben ook fan van mijn moeder )
Herkenbaar! Mijn zoon is bijna 3, 5 en zodra we een stap in oma's huis zetten of zodra oma en opa hier binnenkomen is alleen oma (en opa) in beeld. Zij mogen dan alleen zijn schoenen aan en uit doen, jas precies hetzelfde en zo nog meer dingen. Het is alleen oma oma oma (en opa als die ook thuis is of meekt naar ons) Maar het is ook wel eens anders geweeet. Had hij periodes dat hij helemaal verdrietig was tot we thuis waren dat hij mee moest, zo zijn er ook periodes dat hij daar niet wil slapen enzovoort.