Wat zouden jullie doen. Mijn man heeft al bijna 2 jaar geen contact meer met zijn vader en zus. In de afgelopen twee jaar hebben hun twee dan ook geen moment meer de aandacht gegeven aan onze kinderen. Voor hen zijn ze van de aardbodem verdwenen als het ware. Nu heeft mijn dochter daar weinig van meegekregen, omdat ze destijds nog maar een jaar was en momenteel gewoonweg niet weet wie ze zijn, maar mijn zoon (inmiddels 7) dus wel. Nu wil mijn zoon graag bij zijn oma logeren (vaderskant). Wat ik normaal gesproken dus prima zou vinden, maar om het feit dat zijn vader daar dus ook is (en schoonzus daar bijna woont), me dus niet helemaal lekker zit. Dat hij na 0,0 interesse in zijn kleinkinderen (niet eens een belletje, kaartje op een verjaardag, de laatste keer dat zoon er was is hij de hele tijd boven gaan zitten) het nu alsnog cadeau gaat krijgen. Dat mijn zoon bij zijn oma wil gaan logeren vind ik dus echt geen probleem! Ze past tenslotte ook op de kinderen, komt op iedere verjaardag en we gaan regelmatig met het gezin en schoonmoeder een dagje weg. Het nare onderbuikgevoel komt dus echt af van ML zijn vader en mijn lieftallige schoonzus. P.S. het is zelfs zo erg dat zowel schoonvader als schoonzus niet van plan zijn om op de bruiloft van hun oudste zoon te komen (zwager), omdat wij er zijn. Dus wat zouden jullie doen? Over het rotgevoel heenstappen onder het mom van; zoon wil het graag! Of niet? Ik zit namelijk zelf onwijs in dubio en wil daarentegen mijn zoon zijn goede band met zijn oma niet in de weg staan door eigen, kleinzerige gedachten.
Nee ik zou dat niet doen! Ik zou het wel goed vinden als opa een band op wil bouwen met de kleinkinderen, maar dan in kleinere stapjes. Gelijk logeren na jaren geen contact zou mij niet lekker zitten en zou ik ook niet vertrouwen.
Wat een vreemde situatie dat oma blijkbaar oppast en een grote rol speelt, maar opa helemaal geen contact heeft. Komt oma dan altijd maar jullie toe? Wat voor mij uit zou maken is of ik opa vertrouw rond mijn kind. Dat hij geen interesse in hen toont en wat jou betreft geen bezoekje ‘verdient’ zou ik geen reden vinden om oma, die dus wel dol is op de kinderen, daarvoor te straffen. Als je er vertrouwen in hebt dat je zoontje daar een leuke tijd zal hebben en gewoon veilig is, dan zou ik hem laten gaan, ondanks mijn gevoelens voor opa en schoonzus. Vind je je schoonvader echt geen prettig persoon om onbeheerd rond je kind je kind te hebben, dan is het een ander verhaal.
Dat klopt. Oma komt hier altijd naartoe. Het is inderdaad zeker niet dat ik er niet op vertrouw dat hij het daar niet leuk gaat hebben.
Misschien kan je een compromis sluiten met je zoon en oma bij jullie laten slapen. Eventueel kunnen jullie zelf (met jullie dochter?) elders slapen. Daar logeren zou ik eerlijk gezegd ook niet zien zitten. War zegt je schoonmoeder er zelf over?
ik lees mee: hier geen contact meer met mijn moeder, al stuurt zij wel altijd cadeautjes met een verjaardag aan hen, of kaartjes en sturen de kinderen af en toe een tekening of zo. Ik wil misschien vd zomer een weekend in haar omgeving een huisje huren, zodat ze de kinderen een dagje op kan halen. Maar ja, het verschil is dat zij wel interesse toont in de kinderen, maar zij en ik ruzie hebben. ook al zo'n lastige situatie dus.
Ik zie het toch altijd een beetje anders. Ik vind nl dat de ouders of de grootouders geen rechten hebben in dit soort dingen, maar de kinderen hebben de rechten! Als je zoon graag bij oma (en dus ook bij opa) wil logeren, dan heeft jouw zoon daar recht op. Wat jij of wij daarvan vinden doet er niet toe. Zolang oma goed voor hem zorgt en lief voor hem is (en opa ook?) dan vind ik dus dat jou zoon het recht heeft om daar te logeren. (En ja, ik ken deze situatie. Ik zit hier ook in en mijn dochter mag naar haar opa en oma als zij dat wil. Ookal heb ik echt een hekel aan haar oma en zal ze bij mij nooit meer binnen mogen komen. Mijn dochter heeft het recht om haar oma te leren kennen en ik moet mij hierin gedragen als een verantwoordelijke moeder en mijn gevoelens doen er in dit geval niet toe)
Hier neig ik dus zelf ook naar. Alleen hetgeen wat mij (naar zoon toe vooral) steekt is dat opa (en schoonzus, maar die staat er nu wat verder vanaf) dat gevoel kennelijk niet heeft. De 'wil' om een band met zijn kleinzoon te behouden (of zijn kleindochter überhaupt te leren kennen) zeg maar. Ik heb namelijk van het begin af aan gezegd dat ik dat contact niet in de weg zou willen staan, maar als er na twee jaar nog geen 'piep' van hun kant is gekomen dan krijg je uiteindelijk van een 7-jarige toch de nodige vragen. Vragen die ik overigens niet eens wil beantwoorden, want die kinderen staan er (wat mij betreft) volledig buiten en hoeven niet eens te weten dat papa en mama ruzie hebben met opa en tante. Maar goed: dat gevoel zal ik dus opzij moeten zetten omdat hij in dit geval zelf graag bij oma wil slapen. En oma, tsja, die speelt nu eenmaal wel een grote rol in zijn leven.
Dat zou ik al een wezenlijk verschil vinden. Ik zeg niet dat ze cadeaus moeten sturen op verjaardagen of wat dan ook, maar een belletje naar die kinderen toe of zoiets simpels als een kaartje zou al zoveel uitmaken!
precies. Mijn moeder toont wel interesse in de kinderen. Ik vind het alleen zelf dan wel weer heel lastig hoe dit te organiseren, aangezien ik zelf geen behoefte heb aan contact met haar. Voor mij hoeft het ook eigenlijk niet zo, maar ja, de kinderen missen haar wel, en mijn moeder mist hun ook. En waarschijnlijk ook mij, maar van mijn kant komt er geen verzoening meer.
Kan het misschien ook zijn dat opa wel interesse heeft in de kleinkinderen en via oma alles hoort wat zij met hen meemaakt, maar het zelf misschien te moeilijk vindt om apart contact te zoeken, omdat dat immers toch altijd via jullie zal moeten lopen? Ik ken hem natuurlijk niet, maar als ik bijvoorbeeld kijk naar mijn eigen vader dan zou ik me daar iets bij kunnen voorstellen. Wij hebben gewoon een goede band en mijn ouders passen regelmatig op de kinderen, dus ze zien ze veel, maar op de een of andere manier lopen de afspraken en telefoongesprekken e.d. altijd via mijn moeder. Als er iets met de kinderen is vraagt hij m’n moeder mij daarover te bellen, als hij zelf naar de dokter is geweest laat hij m’n moeder de uitslagen doorbellen, dat soort dingen. Niet uit desinteresse of weinig contact, maar toch een soort van ongemak wat hij lijkt te hebben bij het over gevoelens of ernstige dingen praten met mij. Ik heb altijd een beetje het idee dat hij het beeld van de sterke en stabiele vader een beetje op wil houden en niet kwetsbaar naar mij toe zijn. Generatiedingetje misschien, hij is al een flink stukje in de 70. Misschien vindt je schoonvader het lastig om over jullie issues heen te stappen om contact over de kinderen te leggen, maar neemt hij wel alle info over hen tot zich via oma? En zal het dus ook in het belang van je zoon zijn om hem daar te zien, misschien is hij dan wel eindelijk de leuke opa die hij door omstandigheden niet is? Geen idee hoor, misschien is dit totaal niet van toepassing op je situatie. Ik zou mijn zoon iig gewoon laten gaan en je eigen gevoelens niet laten verhinderen dat zowel hij als oma een leuke tijd hebben.
Hoe verwacht je dat schoonvader en schoonzus zich zullen gaan gedragen richting jouw zoon? Ze kunnen niet echt om hem heen als hij daar is. Misschien komen ze er zo juist achter dat het een harstikke leuks joch is. Als je verwacht dat ze zich niet kunnen gedragen en naar tegen hem gaan doen, zou ik het niet doen.
Ik zou het niet doen. Als ze zelfs de bruiloft van een naaste over slaan om jullie maar niet te hoeven zien, zou ik er geen fijn gevoel bij hebben dat mijn zoon daar zou logeren. Ik zou inderdaad zoals eerder geopperd oma een keer bij jullie laten logeren en dan zelf misschien een nachtje weg als dat zou kunnen.
Ik zou het niet doen.. Hier ook geen contact met schoonvader. Toont ook totaal geen interesse , stuurt geen kaartje met verjaardag enz. Ons zoontje zou hem zo voorbij lopen denk ik.
Wat een nare situatie! Als opa wel gewoon veilig is, dus het is bv geen prikkelbare, agressieve man, dan zou ik het goed vinden mits oma er ook echt bij is. Mijn ouders hadden geen contact met de ouders van mijn vader, maar mijn zus en ik wilden dit wel graag; dat vonden mijn ouders geen probleem, ze brachten ons er naartoe en haalden ons weer op. Zo hadden wij toch iets van een band... En ik begrijp de redenen van mijn ouders goed, maar andersom kan ik me ook verplaatsen in de achtergrond van mijn grootouders en de gevolgen die dat had.
Hoe ziet oma het logeren voor zich? Heeft ze zich daar al over uitgelaten? Ik kan me voorstellen dat het voor haar ook best ongemakkelijk is zo'n logeerpartij. Moeilijk hoor! Aan de ene kant denk ik: doe wat je zoontje graag wil maar ik snap ook wel je gevoel om het niet te doen. Ik denk dat ik het zou laten afhangen door hoe oma hier in staat en omdat je zoon het zo graag wil.