Mijn weeen waren niet gelijk heftig... Het begon met een menstruatieachtige kramp en die werd steeds heftiger en sterker.. Weeen heb ik zelf niet ervaren als steken het is een heel heftige kramp in de gehele buik... Ik vond zelf de persweeen verschrikkelijk, want je krijgt een enorme druk aan de onderkant en ik voelde haar hoofd heel goed zitten, terug floepen en daarna staat het hoofdje en dat brand zo erg... Maar iedereen ervaart de pijn weer anders of beter gezegd de 1 kan meer hebben dan de ander.. Ikzelf kan weinig hebben...
uhm ff snel verschillende gelezen maar bij mij was het zo; als 1e mijn bevalling duurde 3 uur en begon met vliezen breken meteen kwamen de weeën... hier helaas niet echt pauze tussen de weeën jah het eerste kwartiertje daarna meteen om de 2 minuten... uhm en hoe ze voelde; als een kramp van je hele lichaam! waar je niets meer kunt.... je lichaam voelt heel ongecontroleerd... verglijk het maar een beetje met hele hele erge kramp als je onwijs moet poepe of diarree hebt ofzo maar dan wel erger hoor........ verder vond ik het persen niet echt leuk... ik heb niet het idee dat ik persweeën gehad heb omdat alles zo snel ging! ik riep trouwens na de bevalling wel; o als het dit was kan ik er nog wel 10 krijgen! moet zeggen dat het behoorlijk pijn deed natuurlijk maar daar was ik wel op ingesteld... het helpt als je denkt; die wee komt nooit meer terug; of 1 wee meer is weer 1 dichterbij me kindje...
Heeeeeeeel herkenbaar, ik heb dat zelfs in mezelf gepuft, die.. wee.. komt... nooit... meer... terug.... Moet zeggen dat me dat echt goed heeft geholpen om me te concentreren!
Tijdens de weeën dacht ik aan alle mensen die door de eeuwen heen gemarteld zijn, ik zou een hele slechte geheimbewaarder zijn. Ik vond het onhoudbaar sterke krampen. Heb ze zo heftig en pijnlijk ervaren dat ik me soms wanhopig voelde. Ik ben dan ook erg blij dat ik de twee kindjes heb die ik zo graag wilde.. IK BEN KLAAR, JOECHEI! Waar het verschil in beleving aan ligt weet ik niet. Of het met pijngrens door psyche of fysiek te maken heeft, dat zullen we wel nooit weten denk ik. Ik dacht altijd dat ik heel sterk was, kan pijn goed hebben, en had ook nooit van mezelf verwacht dat ik een bevalling zo slecht zou trekken. Maar fijn toch om te lezen dat het merendeel van de vrouwen het redelijk te doen vindt, die weeën? Daar zou ik me maar aan vast houden! En het eindresultaat voor ogen houden helpt ook wel wat, want het is echt fantastisch wat je na die pijn krijgt. Hoe cliché ook.
Dat puffen dat vond ik echt niet leuk. Wat nou pf pf pf pff pfffff Op sommige momenten (na een uurtje of 18 ) zag ik het niet meer zo helder, en vond ik het gewoon lekker om niet te gillen, maar wel geluid te maken. En elke keer weer die vk met d'r hoofd om het hoekje van de douche, pf pf pf pf pfffffff. Ja und? De beste stuurlui he die staan aan wal
Ik had de hele dag last van harde buiken dacht ik, bleken weeen te zijn. Voelde idd een beetje als behoorlijke ongesteldheidspijn. Duurde steeds paar minuten en ebde daarna weer weg. Pas nadat mijn vliezen waren gebroken werden bij mij de weeen heftiger. Komt ook omdat ik steeds minder 'pauze' had omdat de weeen zich steeds sneller opvolgen. Vanaf het moment dat mijn vliezen braken heb ik trouwens nog maar 3 1/2 uur ontsluitingsweeen gehad. De persweeen vond ik persoonlijk erg prettig omdat je dan actief bezig bent. Ik heb de bevalling, op het laatste stukje na, op handen en voeten gedaan. Bij de persweeen leek het echt alsof een soort oerkracht het overnam. Mijn rug trok vanzelf krom en ik moest gewoon naar beneden persen. Ik heb een klein half uurtje persweeen gehad. Tijdens die persweeen was even een momentje dat het hoofdje er half uit was en dan even stil staat. Dat vond ik even erg pijnlijk, maar dat duurde gelukkig maar kort. Verder vond ik het allemaal goed te doen en een geweldige ervaring! Mijn vriend en ik hebben het er nog vaak over en denken er regelmatig aan terug, wat een belevenis zeg.
Persoonlijk voelde het voor mij in het begin als vage menstruatiekrampen... moest het ook een aantal keer voelen en toen ging er een belletje rinkelen dat het wel eens weeën zouden kunnen zijn. Was voor mij niet echt pijnlijk meer ongemakkelijk omdat ze steeds sneller op elkaar komen en langer aanhouden, dus meer irritant. Toen ik eenmaal in een weeënstorm terecht kwam van rug en persweeën was het wel wat minder.... Rug weeën was voor mij geen pretje wat ik kon ze niet opvangen, persweeën voelde (toen ik nog niet mocht meepersen) alsof er een drol aankwam die me kont deed uitscheuren. Mijn voordeel was wel dat ik toen volledige onsluiting had en heel snel mocht meepersen en dan... DAN IS HET HEERLIJK!
Ik lees dat veel vrouwen het zo moeilijk vinden om een wee te omschrijven. Toen ik weeen kreeg, begreep ik niet waarom dit zo lastig te beschrijven was, want ik kon het zelf wel heel makkelijk omschrijven. Het zijn net menstruatiekrampen, maar dan 10 keer sterker. En ze bereiken geleidelijk een piek en zakken daarna weer weg. Ik kan me herinneren dat ik vooral het gevoel van geen controle hebben over de pijn zo vervelend vond. Elke keer als je het weer voelt aankomen, denk je: o nee, daar komt er weer een en het gaat weer een een pijnlijke piek bereiken. Je hebt er niets over te zeggen en moet het maar nemen zoals het komt. Bij 7-8 cm ontsluiting heb ik een ruggeprik gehad (in Belgie bevallen ), dus ik weet niet hoe heftig het daarna had kunnen worden en of ik persweeen vele heftiger had gevonden. Maar als ik afga op de vrouw die in de kamer naast mij zonder ruggeprik beviel, moet het ERRUUG pijnlijk zijn Zij schreeuwde alles bij elkaar.
Tja...het is alweer meer dan een jaar geleden en het stomme cliché is echt waar...je vergeet hoe het voelt, maar ik weet nog wel dat het echt PIJN deed haha, wat was ik blij met mijn ruggeprik! Dat was echt een lekker gevoel! De weeën voelden als hele heftige menstruatiekrampen en de rugweeën alsof er iemand een mes in mijn rug stak..
Hoi Ik heb echt bij een wee het gevoel dat hij boven begint in je buik en dan naar beneden rolt als het waren, naar mijn heupen trekt en dan langzaam weg ebt. Weet niet of dat een duidelijke omschrijving is. Zelf persoonlijk vind ik dat puffen ideaal, dat blijf ik onverstoorbaar doen en daardoor vind ik het zelf prima te doen! Maar moet wel eerlijk bekennen ben vrij hard voor mezelf. Zat vorige week nog te grijnsen in mijn rolstoel toen ze het ziekenhuis met me in holden met volledig ontsluiting en op de verloskamer zeiden je ziet er helemaal niet uit als een vrouw die aan het bevallen is. Het word door iedereen anders ervaren maar ik zelf vind het prima te doen. De verloskundige was minder blij met me want ik had veelste laat gebeld had al uren weeen, dacht wacht wel tot het ochtend is met bellen. Ja zei ze die vrouwen die een derde kindje krijgen die wachten veelste lang, kan je beter die moeders hebben die zwanger zijn van de eerste die bellen bij het eerste pijntje. Dus niet te laat bellen!
Mijn bevalling was dus wel een meevaller... Niet pijnloos dat zeker niet, het deed flink pijn maar ik kon het handelen. Ik heb mezelf vrij lang (of lang, mijn bevalling duurde niet zo heel lang...) maar in iedergeval een hele tijd voorgehouden dat dit voorweeen moesten zijn. tegen de tijd dat ik dacht, dit is vreselijk, was het al bijna voorbij.... Ik vond de pijn juist niet scherp maar heel intens echt een soort pijn die heel diep zit waarbij je voelt dat je lichaam van top tot teen meedoet. Een wee komt aan, wordt erger, erger, erger, nog erger, even heeeel erg, maar dan is ie (voordat je daarover nadenkt) al weer aan het minderen en kom je weer op adem.
Ik heb de pijn van de weeën nooit kunnen omschrijven. Alleen dat ze idd pijnlijk zijn maar hoe beschrijf je het verder? Als hele erge menstrauatie kramp? Ook niet helemaal in mijn beleving. Weet nog wel dat ik het gevoel had dat tijdens de wee mijn hele onderbuik super super zwaar werd en in combinatie met de pijn. Maar de weeën zelf kan ik echt niet uitleggen
De gewone weeen vond ik best goed te doen. Maar na 5 cm kreeg ik persdrang en dat is bijna niet te houden! Als ik dat niet had gehad, was het echt helemaal een eitje geweest . Persen deed helemaal geen pijn, was heerlijk! En een opluchting na 2,5 uur persdrang wegpuffen (gelukkig ging de ontsluiting snel). Mocht ik ein-de-lijk meedoen! Ik vond de weeen voelen als een soort menstruatiekrampen, heel heftig en als een soort van golf en op het moment dat je het haast niet meer trekt, ebt het weer weg. De persdrang voelde ook als een golf maar naar mijn achterste toe, alsof Eva er daar uit wilde komen met alle geweld... en als ik het bijna niet meer kon houden, werd het nog even erger . Maar uiteindelijk vond ik het wel te doen, toen ik het echt echt echt niet meer trok, en ik vroeg wanneer ik mocht persen, mocht ik gaan persen!
Ik had enkel rugweeen met een duidelijk begin, piek en eind... ik vond het vreselijk veel pijn doen, alsof er een zware kast (en dan de onderste rand van de kast) op mijn rug werd gezet en aangeduwd. Ik had zo'n ongesteldheidskramp verwacht, x 10 ...maar daar zat ik ff goed naast. ik kreeg al snel een weeenstorm en dat kan ik me bijna niet meer herinneren (van de pijn) je schakelt gewoon je geest uit ... ik dacht nooit en nooit meer...en ik heb er lang last van gehad. Maar nu.. nu wil ik toch weer heel graag een 2e, raar maar waar
ik kan de weeen niet echt beschrijven. ik dacht eerst dat ik super last had van mn maag (zat namelijk heel hoog). later voelde het volgens mij als mega ongi pijn en nog weer later bleef het feest en had ik geen pauzes en had ook heel snel persdrang. ik weet nog wel dat ik dacht dat mn buik zou ploffen zo verkrampt voelde het. maar op zich het ik een super bevalling gehad. wel heel heftig omdat het erg snel ging. op deze manier is het wel goed te doen. liefs doris
Ik heb vooral rugweeen gehad. Kan het gevoel eigenlijk niet goed omschrijven, maar voelde alleen maar flinke pijn in mijn rug. Als ik ging liggen had ik nog meer pijn. Dus heb vooral aan de rand van het bed gehangen, of aan de wasbak met mijn handen/polsen onder de koude kraan (dat gaf verlichting!). Kon ook niet zeggen wanneer een wee begon en eindigde, terwijl manlief riep dat ik het op moest schrijven. Dat kon ik dus niet. Toen de VK kwam, had ik al 8 cm ontsluiting en kwamen er ook persweeen. En ja, dat voelt gewoon alsof je heel erg hard moet poepen. Anders kan ik 't niet uitleggen.
Ben over 3 dagen uitgerekend maar ik denk dat het of vanavond of morgenochtend gaat gebeuren. Hmmm...ik denk dat mijn twijfel nu ook wel weg is genomen. Ik ging gisteravond naar bed en voelde enorme steken in mijn onderrug, aan beide kanten, net boven mijn bekken. Niet het type rugpijn waar ik al maanden last van heb (zit hoog, rechts bij de tweede rib van onder, tegen de wervel aan). En daarbij die ongi-krampen precies op de onderbroekenrand en een mega-harde buik. Vervolgens voelde ik het halverwege mijn zij naar het midden trekken, alsof iemand even een spanbandje aantrok om mijn middel heen. Duurde ongeveer een minuut en zakte daarna weer weg. Mijn vraag is, hoeveel tijd zat er tussen jullie weeen? Op dit moment voel ik niet meer dan alleen een harde buik. De laatste ongi-kramp is nu, denk ik bijna een uur geleden. Wel voel ik aan de linkerkant in mijn onderrug steken. Ik weet dat als ik zo opsta van mijn stoel die steken weer weg zijn. De baby beweegt nog steeds, rolt van links naar rechts en weer terug maar schoppen doet hij niet meer, dat deed hij tot gisteravond heel fanatiek.
Toen ik echt weeen kreeg, maar nog niet hele sterke (moest ze wel een beetje wegpuffen, maar kon nog wel praten), zat er telkens 3 a 5 minuten tussen. Ik weet nog wel dat ik het al heel wat vond.... maar een paar uur later piepte ik wel anders!