Ik had geen pauze tussendoor.. Ja.. 30 seconden Hoe zou ik de pijn omschrijven? Hmm.. Lastig, omdat er niks is wat er ook maar enigszins in de buurt komt! Het was in elk geval de meest afschuwelijke pijn die ik ooit gehad heb!
Ik heb 16 uur weeen gehad waarvan 12 uur rugweeen. Ik had zoveel pijn in mijn rug, mijn god nooit zoveel pijn gehad. Het was alsof mijn rug telkens langzaam werd gebroken. Buikweeen had ik ook nog erbij dat was een ongesteldheidkramp maar dan 10 keer erger. Hopelijk bij een tweede bevalling geen rugweeen meer pff afschuwelijk zeg.
Tja weëen....echt buikkramp die je van ver aan voelt komen, die steeds heftiger wordt en dan weer afneemt. Net een golf.....De eerste cm waren prima te doen. Naarmate de bevalling vorderde, kon ik op een gegeven moment met moeite de pieken opvangen. Die pieken waren wat heftig en moeilijk om door heen te puffen. De laatste 2 cm vond ik het ergste....ik werd overspoeld door een kracht....de persdrang die ik op moest houden. Maar het is waar wat ze zeggen....als je denkt het niet meer aan te kunnen en dat je dood gaat, vlak daarna is je kindje er
Net of er een tankwagen over me middel heen reed en daar een tijdje bleef staan voor hij weer verder reed.Leek net of ik me rug brak dus . Deze keer heb ik niet op rugweeen gesoliciteerd dus hoop dat ik deze keer beetje geluk heb 8) Ik had ook buikweeen erbij en beenweeen werd van alle kanten aangevallen.
Ik heb alleen rugweeen gehad, en achteraf had ik zoiets van, die pijn heb ik al eerder gehad, maar dan minder hevig. Kon er alleen niet opkomen waar het op leek. Mijn kraamhulp kwam met de perfecte vergelijking, de rugijn die je kunt voelen bij een hele hevige griep, alleen dan vele malen erger. Ik moet wel zeggen dat ik uren lang niet in de gaten had dat ik al weeen had. Ik was 's middags gestript, en achteraf bekeken had ik al een uur na het strippen weeen. Ik dacht dat het aan het vervelen was door het strippen, de baarmoeder had immers een opdonder gehad voor mijn gevoel. 's avonds nog vrolijk trompet geblazen of mijn leven ervan afhing, en 's nachts om 3 uur maar in bad gegaan zodat die buikpijn zou afzakken zodat ik lekker kon gaan slapen. Dat had ik misschien beter niet kunnen doen, want het werd binnen een half uur een weeenstorm met weeen die elke minuut kwamen en niet volledig afzwakten. Pfff, wat was ik blij dat ik in het ziekenhuis was en na 2,5 uur eindelijk mijn ruggeprik kreeg! Persweeen heb ik niet gehad, omdat haar hartslag daalde moest ze er zsm uit.
Ik vond die weeen heel goed te doen. Zeker de beginfase. Toen ik in mijn tienerjaren zat heb ik wel eens zoveel menstruatiepijn gehad dat ik echt tegen de vlakte ging van de pijn. Ik vond bevallen minder pijnlijk al voelde het wel hetzelfde. Het verschil was dat ik idd pauze had, zoals iemand al opmerkte. En de pijn zeurde niet maar trok weer weg. Alleen de laatste paar weeen, zo tegen volledige ontsluiting heb ik weggeschreeuwd. Daar kreeg ik ook wat rugweeen bij. kon alleen nog maar op handen en voeten zitten. Liggen in bed ging echt niet meer. Al met al was dat maar een paar minuten in mijn beleving. Die persweeen vond ik totaal niet pijnlijk. Ik heb daar een uur over gedaan, maar als het moest kon ik dat nog veel langer volhouden. Zo zie je maar weer dat ieder lijf anders reageert op een bevalling. Ik was zoooooo bang van te voren, als ik dit geweten had had ik me er niet zo druk om gemaakt. (Behalve die totaal ruptuur, dat is geen feestje )
Die buikweeen, als hele felle ongikrampen en naarmate de ontsluiting vorderde werden de pijnen feller en feller. Het is echt een gemene pijn. En toen die rugweeen, , daar zat bij mij geen pauze tussen hoor! Alsof .. tja.. ik heb slagersmessen voorbij zien komen.. maar schroevendraaiers komen ook in de buurt. Had geen persweeen maar tijdens het persen kon ik door mijn rugpijn heen persen wat dan wel weer ietsje inimini prettiger was. En toen was ze geboren.. aaahh... wat fijn, geen pijn!
Zou het zeerder doen dan een longinfarct? Want dat heb ik ook overleefd (maar dacht echt dat ik doodging, lag belletjes te blazen van mijn eigen bloed dus ging eigenlijk ook bijna dood ) Maar dat was zo verschrikkelijk dat ik denk: als ik dat overleef, kan bevallen er ook nog wel bij! Maar ja, ik heb nog geen vergelijkingsmateriaal... Iemand die een (long)infarct én een bevalling heeft overleefd?
@ vlinder 84: een bevalling kun je helaas nergens mee vergelijken. Iedere vrouw beleeft die pijn op haar eigen manier. Ik vond de weeën op zich goed te doen. Dacht alleen op het laatst: "spuit mij maar plat" (was persweeën aan het wegpuffen omdat de verloskundige er nog niet was). Maar toen was het dus al bijna voorbij .
Vlinder, ik heb een paar jaar terug een flink pijnlijke ooronsteking gehad met 4 dagen continue pijn en geen slaap (mijn lichaam hield me wakker, vond het door de pijn waarschijnlijk niet verstandig om te gaan slapen ). Ik vond bevallen stukken fijner . Maar wel heftiger. Hm, moeilijk te omschrijven. Ik heb in ieder geval veel liever een bevalling dat een ooronsteking. Krijg je tenminste ook nog wat moois voor terug .
Haha ja dat geloof ik zeker. Je krijgt in zo iets moois voor terug. Met dat longinfarct kreeg ik er een heleboel pijn voor terug en slaap sindsdien slecht, nog steeds van de pijn in mijn longen. Ik ga er maar vanuit dat het stikken in bloed vervelender is dan een nieuw leven te brengen. Dan zie ik vanzelf wel hoe veel pijn het in het echt doet haha
@ Vlinder, geen longinfarcten ofzo hier, maar wel een soort blindedarmontsteking en later ongelofelijke kiespijn vijf dagen lang, twee zenuwbehandelingen en opium-achtige pijnstillers en dat vond ik allebei echt erger dan weeen of persweeen of bevallen! Bij mij duurde het gewoon te lang doordat Lena niet goed lag, het werd ondraaglijk omdat ik op een gegeven moment al 36 uur wakker was waarvan 22 met weeen maar verder.... och.... niet lekker, maar vond het wel te doen. In elk geval niet zo erg als bovengenoemde narigheid...
Precies en meer mensen overleven een bevalling dan een longinfarct, dus ik ga gewoon van het beste uit
ik vond de weeen goed te doen eigenlijk. het deed wel veel pijn maar ik had me gewoon nog iets ergers voorgesteld! Dus maar afwachten, want dacht ik, dit is vast alleen verweken... om die reden belde mijn vriend pas de vk toen ik werd overvallen door persweeen die niet te houden waren! ik kon gewoon niet anders dan meepersen! Die persweeen vond ik trouwens wel heel naar aanvoelen, alles deed mee en ik had het gevoel dat ik geen lucht meer kreeg en soms kwamen er een paar vlak op elkaar. vanaf het moment dat de vk ons huis binnenstapte (voor de eerste keer) heeft de hele bevalling nog maar ong. ruim 3 kwartier geduurd. maar de omschrijving: Ik heb nooit erge menstruatiepijn, toch lijkt het op dat gevoel alleen dan erger. Zegmaar dieper en intenser. ik vond het geen scherpe pijn, meer alsof iets samengeperst wordt, wat ik feite ook gebeurt natuurlijk.... Je voelt een wee aankomen in de diepte zegmaar, dan wordt het erger en even heel erg maar als je je dat bedenkt voel je hem alweer afzakken... groetjes Bubbles
Ik zit nu in week 39 en voel ook niet veel. Harde buiken heb ik helemaal geen last van gehad, wat ik wel eens heb zijn stekende krampen onder in me buik. En dat komt doordat me baby al heel vroeg ingedaald was, dus het zijn indalingsweeën heb ik me laten vertellen. Ik heb liever dat ik nu iets voel van die weeën dan dat ik straks alles in een storm krijg en in paniek raak. Maar goed de tijd zal het laten zien.