Je hebt (hier in ieder geval) een poli voor somatisch onverklaarbare lichamelijke klachten (SOLK), misschien kan de huisarts je daarheen verwijzen. Dan word je in ieder geval goed binnenstebuiten gekeerd.
Hier kun je toch heel gemakkelijk achter komen? Probeer of medicatie het beter maakt (wel even 2 maanden wachten op volledige resultaten). Mijn schildklierwaardes zijn voor NL begrippen okay, maar ik vind ze te hoog en slik wel medicatie (HA vond het prima) en dat maakt een verschil van dag en nacht. Zonder medicatie verander ik na 4 u in een moeie zombie met heb ik nergens last van.
Ik heb überhaupt geen schildklier meer, en ook met goede waardes ben ik mega moe. 'Restklachten' , en daar moet je het mee doen..
Was het maar zo simpel. Ik slik al bijna 2 jaar medicatie en ten eerste kan ik heel moeilijk instellen, ik reageer op de kleinste verandering en ten 2e, ook als ik goed ben ingesteld, ben ik niet fit. Zie hetzelfde bij mijn moeder en zusje.
Nou dat dus idd. Zelfs goed ingesteld (wat een drama is wat mij betreft) heb ik "restklachten". Leg je er maar bij neer zeg maar...
Sinds de geboorte van onze dochter lijkt het alsof alle energie uit mij gezogen is. Vooral in de eerste periode vond ik het lastig een goede balans te vinden en ik raakte al vermoeid als ik er alleen nog maar aan dacht om met 2 kinderen de deur uit te moeten.. maar goed, ik dacht; hoort erbij, gaat wel weer over. Maar het gaat nu nog steeds met ups en downs. Gelukkig ook wel goede dagen, alleen mijn valkuil is dat ik denk op een goede dag alles wel aan te kunnen en dat merk ik dan de dag erna extra hard.. dan wil ik gewoon niks en kan ik ook zeer slecht prikkels verdragen. Nu ben ik sowieso prikkelgevoelig en op dagen dat beide kinderen thuis zijn ben ik einde van de dag gewoon compleet uitgeput, daar baal ik soms zo van. Wil ook gewoon een energieke moeder zijn die van alle drukte van haar kinderen houdt en daar volop aan meedoet het vermoeid mij gewoon.. Het constant 'aanstaan' en dingen moeten. Het laatste halfjaar ook veel stress hier thuis dus mogelijk speelt dat ook mee...
Maar hier dus geen medische verklaring en vind het soms ook wel lastig om het te uiten, het voelt al snel als 'stel je niet aan, iedere moeder is moe'. Gelukkig voel ik me wel weer redelijk opgeladen nu na een paar vrije dagen.. maar zie ook alweer op tegen het hectische gehaast van werk en op tijd de deur uit met de kinderen..
Hier ook last van, al is het stukken beter dan een jaar of 15 geleden. Ook hier wel medische oorzaken, maar record hoe en wat is daardoor lastig vast te stellen (ook hier (restklachten als gevolg van) een trage/niet-werkende schildklier, B12- en ferritine-/ijzertekort, hypermobiliteit (of EDS) en mogelijk fibromyalgie).
De stress van het dagelijkse leven waarin je werk en gezin moet combineren in combinatie met gezondheidsproblemen binnen het gezin is ook gewoon loodzwaar.
Nou de HA was geen succes, ik ben zelfs kwaad weggelopen. De HA (invaller) vind maar dat ik meer moet gaan bewegen, want ja dat doen ze met voetballers ook als ze terugkomen na een vakantie. En het zal wel psychisch zijn. Nou.. Ik heb besloten om nu het anders te gaan doen. Morgen maak ik een afspraak bij de psychische praktijkondersteuner, voor psychische begeleiding want ik voel me niet gehoord of gezien door de HA. En daarnaast ga ik maar richting homeopathie. Want dit ga ik niet maanden volhouden (zoals een paar jaar geleden) Nog even en ik ben straks mijn interim opdracht kwijt.
Ikzelf kreeg van de revalidatie arts ook wel de tip om ondanks dat het loodzwaar is, niet altijd toe te geven aan de vermoeidheid. Soms kom je in een fout ritme terecht, waarbij je eigenlijk te veel rust, je word dan zwaarder door te wei ig te bewegen en je slaapt slecht doordat je te weinig deed op een dag,... Heeft niet persé met psychisch te maken maar met uw lichaam die foute signalen geeft en ontvangt. Ga idd op zoek naar iemand die echt wil luisteren naar u
Ik zelf niet maar mijn vriend wel. Die heeft als sinds zijn 8ste RLS en nu ook vast gesteld PLMS. HIj slaapt op een goede nacht misschien 4-6 uur.
Ik merk dat ik er in mijn omgeving niet eens meer over praat want 'iedereen is weleens moe' hoor je dan. Sinds ik op mijn 18e pfeiffer heb gehad ben ik nooit weer helemaal de oude geworden. Op de top sliep ik 20 uur per dag. Gestopt met school omdat ik in de klas in slaap viel. Daarna een hele rits psychische klachten waaronder depressie. Alles uit zich bij mij in vermoeidheid. Heb periodes gehad dat ik in de middag standaard sliep, maar dat doe ik nu niet meer. Hoge uitzonderingen daar gelaten. Wat ik hier ook veel lees voel ik ook, alsof de batterij nooit meer helemaal vol raakt. Hoeveel je ook slaapt je bent nooit uitgerust. Ik ga standaard tussen 9 en 10 naar bed en sta rond 7u op. De ene keer moet ik er snachts 4x uit, andere keer nooit. Maar eigenlijk voelt het gewoon alsof je altijd meer meesleept dan nodig. Werken, moeder zijn, het slurpt allemaal aan mijn batterijtje.. ik doe het graag, maar ben niet de actieve ondernemende moeder die ik graag wil zijn. Ik weet dat er met voeding en degelijke best veel te doen is. Heb daar ook al allerlei dingen in geprobeerd. Heb al regelmatig bloed geprikt. Er veranderd nooit iets en komt nooit iets uit. In de zomer ben ik vaak wel wat fitter, in de winter ben ik helemaal een dweil
Ik krijg sinds mijn 14e b12 injecties. Maar de waardes zijn al tijden niet op orde. Ik heb een nieuwe huisarts en die gelooft er niet echt in. Die vindt het niet nodig om de dosis omhoog te gooien. En ik heb de energie niet om er tegenin te gaan.
Daar zijn de meningen heel erg over verdeeld. 1e keus is tabletten en heb meerdere wetenschappelijke artikelen daarover gelezen. Als je in de niet medische hoek leest of de b12 stichting lees je vaak idd dat prikken het enige is wat helpt, maar tot nu toe heb ik daarvoor nog geen bewijs kunnen vinden. Vertrouw wat dat betreft dan liever op de artsen. Heb wel smelttabletten, omdat het waarschijnlijk niet goed opgenomen wordt anders.
Familiair, daarmee dus erfelijk. Door de Ziektewet een slaap onderzoek gehad en daarmee extra bevestigd. Hij slikt al jaren een anti-parkinson middel. En nu willen ze er anti-epileptica bij doen maar daar word hij niet lekker van. Zijn gemeten slaap is maar 47.5% en ondanks de medicatie 52 been bewegingen per uur gemiddeld.
Oh ellendig. Want er valt ook zo weinig aan te doen in zijn geval. Merkt hij het dat hij het doet of is het onbewust?
Prik is bij ons enkel bij ernstig tekort en ernstige klachten. Anders is het 3 maand tabletten en dan terug bloed afname.