Dat ik het inderdaad niet meende is ook zo maar anderzijds verlang ik zo naar liefde dat ik er wel soms aan denk. Maar nooit zomaar zou doen en daarom hem gisteren probeerde wakker te schudden.
Dat is heftig. Ik hoop dat je toch snel gelukkig wordt. Welke keuze je ook maakt. Ik weet nu hoe moeilijk dat is. Maar ons verschil is, is dat ik nog zo dol op hem ben. En ook juist vanwege onze kinderen het niet op wil geven.
Ja je hebt helemaal gelijk! En dat is dus wat ik gisteren probeerde. Hem duidelijk maken dat ik al ver over mijn grens heen zit. Maar ik kom er niet door. Ook nog als toevoeging: ik besef heel goed dat de spreekwoordelijke druppel nog in de emmer moet vallen eer ik zeg: zo nu is het genoeg. Daar zit ik nog niet.
Ik snap waarom dat eruit kan floepen. Ik heb dat ook gezegt toen ik mij ongelieft voelde. Ik denk alleen niet dat het echt helpt. Ik ben op een gegeven moment gestopt met begrip vragen. Hij snapte niet waar het gevoel vandaan kwam omdat hij het zelf allemaal prima vond. Ik heb gezegt dat ik twee avonden in de week een spel samen wil spelen. Of samen tv wil kijken. De oplossing aanbieden hielp beter.
Dat snap ik hoor, maar ik wil hier toch even op reageren. Voor je kinderen is het ook niet goed dat hun mama zich niet aantrekkelijk/geliefd voelt en je zelfbeeld is (logischerwijs) niet heel groot door deze situatie. Ik zou zelf toch nog een keer proberen tot hem door te dringen. Vragen of hij nog wel van je houdt en samen wilt blijven. Want dat het met jou niet goed gaat en dat hem blijkbaar niets doet. Ik vind dat echt vreemd om te lezen, dat jouw gevoelens er voor hem niet toe doen. Was dat altijd al zo? Of is dat veranderd? En wanneer dan?
Zijn er dingen die jij voor hem doet die er wel toe doen? Die hem gelukkig maken? Misschien daar eens mee stoppen tot hij bereid is ook naar jouw gevoelens te kijken. Ik snap dat je je vreselijk machteloos moet voelen. Die ongevoeligheid van je man en het gebrek aan empathie vanuit zijn kant is echt heel erg naar. Want hoe doorbreek je dan de cirkel. Wat doet hij als je hem een knuffel geeft of vraagt om een knuffel? Ga jij nog wel eens leuke dingen doen met vriendinnen? Probeer jezelf weer leuk te gaan vinden. Daar heb je geen man voor nodig. Maar het maakt alles voor jezelf wel een stuk dragelijker.
Dat snap ik heel goed hoor dat je daar nog niet zit, daar is veel voor nodig en ik hoop echt voor je dat het niet zo ver hoeft te komen en dat hij voor die tijd het licht ziet!!!!
Dat snap ik wel hoor. Je wilt je huwelijk ook niet zomaar opgeven. Misschien is het een optie om tijdelijk even een pauze te nemen van elkaar? Dat hij of jij tijdelijk ergens anders verblijft?
Ik heb even getwijfeld of ik hier wilde reageren. Puur omdat ik helaas mijzelf herkende in jouw man. Nadat onze zoon was geboren, ik voornamelijk met het huishouden en de kleine bezig was en daarnaast zelf nog revalideerde en een beetje met mijzelf in de knoop zat. Vergat ik daardoor ook heel snel mijn man, ik was zo op mijzelf die muur was inmiddels ontelbaar hoog gebouwd en ik kon er niet meer overheen kijken en mijn man kon niet meer bij mij komen. Daardoor was die behoefte vanuit mijn kant voor intimiteit er ook gewoon niet. Simpelweg omdat ik geen rust in mijn lijf had om even gezellig te knuffelen en tijd voor elkaar te maken. Laat staan als we in de slaapkamer waren, dan was ik blij dat ik eindelijk kon slapen en er weer een dag voorbij was. We deden wel dingen samen, gingen samen weg alleen het romantische gedeelte bleef gewoon uit ons beeld. We liepen nog net hand in hand, maar even tegen hem aan hangen nee was dan weer te druk met andere dingen. Juist omdat ik ook ontzettend veel van hem hou, en ik het zelf gelukkig wel in zag dat het aan mag lag en ik beter mijn best moest doen. En ik met deze houding hem kwijt zou kunnen raken.. Was het gewoon heel moeilijk om extra mijn best te doen, dan ging het een week goed en merkte vooral mijn man dat we weer bergafwaarts gingen. Maar ook dat je met werk en kleine kinderen niet altijd spontaan even tijd voor elkaar kunt maken, dus had vaak een goede reden om het van mij af te schuiven. Of dat eerlijk was naar hem toe? Nee zeker niet. Op een gegeven moment hebben we samen besloten hulp te gaan zoeken bij een psycholoog, hij deed zijn zegje en ik de mijne en één keer in de maand hadden we dan samen bij de psycholoog een afspraak. En ik moet zeggen dat ik het echt fijn vond dat een onpartijdig persoon haar bevinding deed na ons verhaal te hebben aangehoord. Inmiddels gaat het hier echt vele malen beter, we zitten weer vaker aan elkaar tussen ons drukke gezinsleven door. Tuurlijk moet ik wel alert blijven dat het niet weer verwaarloosd. En wat betreft de seks zou het eigenlijk nog steeds beter kunnen.. Maar er is in ieder geval weer intimiteit tussen ons. Bij mij is achteraf gebleken dat het dieper lag dan ik dacht en daardoor onbewust mijn man van mij weg duwde. Daar is aan gewerkt en wij zien beiden nu zoveel verbetering bij mij en heeft onze relatie nieuw leven in gebracht. Dat was ook de reden dat we toen besloten om opnieuw voor een kindje te gaan. Mijn tip is dan ook om vooral goed te blijven praten en het niet weg te stoppen met de gedachte het komt wel. Want dat komt het niet. In dit geval bij jou is het moeilijker dat je man het zelf niet in ziet. Maar hier was de relatie verder ook gewoon goed en hadden wij het leuk samen alleen dat ontbrak er telkens waar de buitenwereld geen weet van had. Ben mijn man dan ook zeer dankbaar dat hij het geduld heeft gehad en mij daarin gesteund heeft ondanks dat hij duidelijk degene was die iets te kort kwam in de relatie zonder dat hij besloten heeft om de relatie te beëindigen. Vorig jaar zijn wij dan ook getrouwd.
Ik heb je hele topic meegelezen. Ik vind het toch best bijzonder dat je man gelukkig is. Het feit dat hij niet denkt aan jouw gevoelens en zich niet met jouw welzijn bezig houdt, doet echt anders vermoeden. Hoe kan je nu tevreden zijn met jezelf, lekker in je vel zitten, als je je vrouw ongelukkig maakt? Ik denk dan ook dat er wat anders aan de hand is : - hij houdt de schijn op, doet gelukkig, maar is het niet - hij is echt gelukkig, omdat hij niet meer intiem is met jou. Dat wil niet zeggen dat hij niet van je houdt, kan een broer/ zus- gevoel zijn. - Misschien heeft hij homoseksuele gevoelens en is hij daar nu uit, wat mogelijk een opluchting kan zijn voor hem en het gelukkige gevoel verklaard. - hij is verliefd.......op een ander. Je zegt dat dit niet kan door jullie drukke bestaan, maar wat als hij verliefd is op een collega/ sportkennis? Er hoeft overigens nog niets gebeurd te zijn. Er zit dus niets anders op dan hem op de man af te vragen of een van deze punten aan de hand is. Ik vind het naar voor je dat je hier geen duidelijkheid over krijgt. Dat vind ik niet fair naar jou toe. Sterkte met de situatie.
Om heel eerlijk te zijn denk ik dat je er echt rekening mee moet houden dat hij een ander heeft. Hij is gelukkig in een situatie waarin geen intimiteit is met zijn vrouw, heeft geen interesse in hoe jij je voelt, vindt het prima als jij met een ander seks hebt... En als hij geen ander heeft is de liefde voor jou ver te zoeken. Ik snap heel goed dat je je onaantrekkelijk voelt door deze man. Ik ben van de directe aanpak en zou het ook zo benoemen. Dus zijn desinteresse en dan vragen of hij gevoelens heeft voor een ander. Je zult het vast merken of hij eerlijk is als hij dit ontkent. Sterkte, echt een rotsituatie
Zou het kunnen, dat je TE onzeker bent voor hem? Hij zit verder goed in zijn vel zeg je. Zou zijn interesse verloren zijn door je wanhoop naar liefde en genegenheid? Dat hij ook prima door heeft met hoe je je de afgelopen weken/maanden uit naar hem dat hij toch wel weet dat je geen open relatie wil en niemand anders zal zoeken? Ik ben zo benieuwd wat zijn reactie zal zijn als je wat meer zelfvertrouwen had en minder onzeker. Dat hij merkt dat HIJ zijn best voor je moet doen omdat je je niet steeds aanbied/onzeker bent/laat blijken dat je graag wil? Dat kan ook denk ik namelijk ook een averechts effect hebben op hem denk ik. Alsnog behoorlijk rot dat je je zo voelt en zo twijfelt nu aan alles. Misschien dat duidelijke grenzen stellen (Dit heb ik nodig en dit verwacht ik van jou in onze relatie) hem tot inkeer doet komen.
Wat een vreselijke situatie. Wat jullie nu nog hebben is een verstandshuwelijk. Dit is geen echte relatie meer. Wat mij opvalt is niet alleen het totale gebrek aan intimiteit. Maar juist dat hij er niet voor jou als persoon is. Niet met jou wil praten. Jouw gevoel niet serieus neemt. Gesprekken niet aan wil gaan maar afdoet als onzin. Totaal gebrek aan respect voor een ander. Je schrijft dat hij zelfs gezamenlijke uitjes niet meer wil of bewust verpest door met de telefoon bezig te zijn. Er is waarschijnlijk of wat aan de hand (denk aan verliefd op een ander, homoseksueel, iets psychisch). Of jullie zijn uit elkaar gegroeid. Hij is nog bij jou vanwege de praktische zaken (als gescheiden man een bedrijf runnen is lastig met een groot gezin), jij verzorgd het huishouden en de kinderen wat hem goed uitkomt, een scheiding is te duur etc. Hij heeft geen hekel aan je maar ziet je als zus of huisgenoot en niet langer als partner. Ik zou aanraden om zelf in gesprek te gaan met een therapeut. En hem op de man afcte vragen of er een ander is. Als hij niets te verbergen heeft mag je zijn telefoon ook wel zien. Laat jouw eigenwaarde nooit van een ander afhangen. Heb je hem al gevraagd hoe hij denkt over scheiden ? Als hem dat ook niets uitmaakt weet jij wel genoeg...
Goeiemorgen allemaal, gisteren heb ik al jullie adviezen de revue laten passeren en ben ik de confrontatie aangegaan. Eerst wilde hij het gesprek ontwijken maar uiteindelijk gaf hij toe doordat ik zei anders de handdoek in de ring te willen gooien. Hij barste toen ook flink los. In al die jaren heeft hij nooit zich zo geuit zoals gisteren. Hij gaf aan dat de afgelopen anderhalf jaar lood zwaar zijn geweest. Dat alles draaide om de kinderen en het bedrijf. Dat elke poging tot intimiteit eindigde met een paar sec en hij daarom volledig dicht is geklapt en het niet meer durfde te proberen want het was toch elke keer een teleurstelling voor mij omdat het zo kort duurde. Dat juist hoe meer ik wilde praten, hij minder wilde, want alles wat hij wilde was rust en dat we 1 op 1 tijd hadden en dat ging door de drukte niet. Zijn "gelukkige" masker was dus echt een masker. Zijn telefoon mocht ik inzien en hij gaf aan nooit behoefte te hebben gehad aan een ander en het open huwelijk wat ik voorstelde hem vreselijk zeer deed maar hij niet meer wist wat hij wel moest doen. Ik heb jullie advies van therapeut voor ons samen voorgesteld en hij vind dat moeilijk maar als ik het graag wilde, hij mee zou gaan en daar eerlijk zou zijn als dat er voor zou zorgen we samen oud kunnen worden en weer op 1 lijn komen. Hij zei zelfs sinds hele lange tijd dat hij mij echt nog steeds na al die jaren de mooiste vrouw op aarde vind en dat het hem spijt dat hij mij zo heeft gekwetst maar ook dat hij verdriet had. Er is nog veel meer gezegd maar het is zoveel en ook ik moet alles nog even een plekje geven. Maar stap 1 is gezet en dankzij jullie want ik zag door alle donderwolken, het niet hoopvol meer in.
Wauw! Zo zie je maar hoe de andere kant van een verhaal zo'n ander licht kan werpen op een geheel. Wat fijn dat hij zo open is geweest en dat hij nog wel stapeldol op je is. En wat je zo verteld dat hij heeft gezegd, klinkt echt niet gek voor een man die het druk heeft en tevens druk voelt om te presteren. Niet iedereen gedijt daar goed onder. Ik hoop dat jullie de vonk gauw weer terug zullen vinden!
@Nieuwsgierigbijtje wauw! Wat goed zeg dat dit er nu allemaal uit is gekomen. Nu kan je vooruit. Probeer je kinderen even een nacht ergens onder te brengen. Ook de kleine en boek een weekendje weg. Dat hebben jullie echt nodig. En als de financiën het toelaten zoek dan voor minimaal 2 avonden per maand een oppas zodat jullie op date kunnen. Je bent door alle stres uit elkaar gedreven. Zorg dat dit nooit meer gebeurt ❤️ Jullie willen allebei graag verder dus denk dat therapie echt heel behulpzaam kan zijn om op een geordende manier met elkaar te gaan praten maar ook los van elkaar even je zegje kunt doen tegen de therapeut. Heel veel geluk in de toekomst. Je hebt de beste uitkomst gekregen die er was gezien de situatie. Wees nu een beetje lief voor elkaar. ❤️
Wat goed dat je de confrontatie aan bent gegaan en wat fijn dat dit eruit is gekomen. De situatie is natuurlijk niet meteen opgelost, maar de basis zit dus nog steeds gewoon goed, dat moet toch een hele opluchting zijn.
Wat fijn dat de eerste stap is gezet. Zo zie je maar weer. Hij was eigenlijk net zo onzeker als dat jij bent. Goed dat er nu duidelijk is wat er aan de hand is. En eens een keer geen ander in het spel of andere erge dingen, zoals vaak voorbij is gekomen Heel veel succes voor nu en in de toekomst. Gaat vast goed komen als jullie er beiden zo in staan