Ik ben ook een beetje een wandelende agenda hier... Ik weet alle verjaardagen, adressen, bijzondere gelegenheden, moet hem er zelfs soms even op attenderen dat hij zijn vrienden een belletje geeft om eens flink los te gaan . Mannen zijn gewoon minder capabel om aan dat soort dingen te denken en er spontaan op te handelen. Ik help hem er gewoon ( zonder dat ik me er vervelend over voel ) aan herinneren. Ik wil best een cadeautje kopen voor een jarige vriend of familielid van hem, maar dan moet hij zelf even bedenken wat... Evenals kaartjes sturen. Ik schrijf en adresseer ze wel, als hij ook maar een zinnetje of zijn eigen naam eronder zet. Naar mij toe is hij niet bijzonder attent, maar uit hij wel regelmatig zijn 'liefde' voor me door te zeggen dat hij veel van me houdt. Daar hecht ik ook meer waarde aan. Waar ik wel altijd een beetje kriebelig van wordt is dat hij mijn verjaardag altijd dreigt te vergeten . Ik hoef echt geen cadeautje, maar een felicitatie en een lekker glaasje wijn ingeschonken door the man himself vind ik wel aardig. Ook met verjaardagen hier... Ik zorg dat we de dingen in huis halen, maak de lijstjes, de hapjes, het eten... Voor de zware dingen verplicht ik hem wel mee te gaan halen . Eerste rondje als de visite er is doet hij altijd, omdat ik dan aan het beppen ben... Vervolgens duik ik de keuken in en neem ik het over. No problem. Zolang hij die uitingen van liefde blijft houden. Oh.... en wat wel eigenaardig is... Hij vergeet alle bijzondere mijlpalen, maar staat ieder jaar weer met valentijn met een bos bloemen in zijn handen. Toch nog ergens goed voor dat ge-hype van die dag .
Wat fijn dat er meer mensen zijn met en 'hork' K geef inderdaad duidelijke instructie, anders wordt het niks. Toen hij zelf en verjaardagscadeau had bedacht kreeg ik een printer... Gelukkig wil hij wel, als ik de boodschappen haal, het d avond ervoor klaar zet en precies zeg wat ik wil dan doe ik blij verrast bij het ontbijt op bed. Ach weer zijn ergere dingen, denk dat ik in de 10 jaar dat we samen zijn 3 bossen bloemen heb gehad. Mijn vader neemt ze vaak wel voor me mee maar daar is manlief ook niet van onder de indruk. Maar ja, soms wordt ik er wel dood moe van dat ik overal aan moet denken en alles moet regelen...
Wij zijn beide niet zo attent , dus wij maken er geen punt van naar elkaar. Ik wil ook graag de andere kant van het verhaal eens laten zien.. Wij zijn omringd door attente mensen, waardoor ik altijd het gevoel heb dat ik faal. Ik vergeet bijvoorbeeld bijna altijd verjaardagen, tenzij ze het een week van tevoren even noemen. Ik vergeet ook altijd iets mee te nemen wanneer ik op visite ga, terwijl ze dat andersom wel doen. En zo nog heel wat andere dingen. Ik baal daar soms best eens van. Ik neem me altijd voor om daar beter in te worden, maar dat gaat altijd maar even goed. Ik vind het dus ook echt niet erg dat sommige mensen mijn verjaardag vergeten, daardoor voel ik me altijd weer iets minder 'slecht' . Als je van nature niet zo attent bent, is het echt frustrerend wanneer dat steeds van je verwacht wordt, omdat het 'nou eenmaal zo hoort'.
Mijn man is ook niet super attent. Maar heeft dan ook een rot periode achter de rug waarbij hij echt niet stilstond bij speciale gelegenheden. De meeste kado's voor verjaardagen koop ik, ook kleding voor ons. Bloemetje koop ik ook 1 x in de week zelf omdat ik dat gezellig vind staan. Maar de laatste verjaardag en moederdag was hij weer aan de betere hand en verraste mij door wel een kado zelf te hebben uitgezocht. Dus in principe kan hij het wel.
Wow!!! Wat ben jij een schat! Misschien doe je teveel? Maar idd. gewoon zeggen wat je mist en dat jij er verdrietig van wordt.....
Neem het eens mee naar die voorstelling mannen komen van en vrouwen van venus. Of geef de dvd. Dan zal hij leren dat als hij attent voor jou is, hij daar beter van wordt. Ik heb trouwens ook veel over mannen geleerd. Wij hadden er echt iets aan. En het is nog leuk ook om te zien.
Vind het niet echt man eigen, volgens mij zit zoiets gewoon in je of niet. Mijn man is echt superattent en verrast me regelmatig met uitjes en cadeautjes. Ik ben een echte hork, vergeet het gewoon of hij is me drie stappen voor. Toch doe ik wel altijd mijn best op zijn verjaardag of bijv vaderdag. Maar dit gaat niet vanzelf, hier moet ik wel moeite voor doen.
Tja...jammer voor je dat je je zo voelt... Maar even een vraag...hebben jullie het verder samen wel fijn...gewoon samen lekker kunnen praten...genieten van elkaar? Dat is wat mij betreft veel belangrijker dan een cadeau... Ik denk namelijk ook dat mannen niet zo geprogrammeerd zijn..( en zijn ze dat wel heb je geluk.. of juist iets te vrezen.. )
Mijn man is wel attent en komt vaak met leuke dingen of 'secret' uitstapjes Hij is niet van de afspraken, dat regel ik. Er hangt een verjaardags kalender op de wc, dus hij ziet ook de verjaardagen (misschien een tip) Kleine boodschapjes doe ik, en veel doen we samen. 22 september waren we 2 jaar getrouwd, beide gewoon vergeten. Ik kwam er na 6 dagen achter, het was nogal hectisch door de vakantie. Beide erg om moeten lachen, no big deal
Ik denk dat het idd ook wel een beetje manneneigen is. Met afgelopen suikerfeest bijv. (wat wij dan uitgebreid vieren) had ik voor iedereen cadeautjes. Me man had niks voor mij en zei dat hij dacht dat we alleen cadeautjes voor ons zoontje deden. Helemaal niet bij nagedacht dus. En anders zou hij misschien ook niet weten wat hij zou moeten halen en bijv. zeggen dat ik zelf maar wat leuks moet uitzoeken. Ach ik vind het niet erg. Ik heb er ook geen punt van gemaakt. Vond het eerder een typische mannenactie.
Mijn man is ook alleen maar attent als ik hem eraan herinner... En dan nog moet hij vaak voor mijn verjaardag of voor moederdag op zaterdag om 16.00 nog iets gaan kopen. Ik ben degene die vaak aal weken loopt te broeden op een passend cadeau en hij loopt de plaatselijke prulletjes winkel binnen en koopt nota bene een cadeaubon! "maar dan kun je zelf iets uitzoeken, schatje?" *heel verbaasd gezicht omdat ik niet echt verrast reageer* Ok, het komt misschien niet zo aardig over van mij, maar na jaren van cadeau bonnen ben ik die dingen wel een beetje zat. Ik vind er niet echt uit spreken dat hij moeite heeft gedaan voor een cadeau. Meer dat hij denkt: "O shit! Morgen is het moederdag/jarig/sinterklaas/vul maar in, en ik heb nog geen cadeau." Na afgelopen moederdag heb ik er toch maar wat van gezegd, ook al vond ik van mezelf dat het niet echt dankbaar over komt. Gewoon uitgelegd wat ik hierboven al zei. Nu heeft hij dit jaar voor mijn verjaardag een mooie ketting gekocht met een bruine edelsteen "want dat past mooi bij je ogen" Ik sloeg stijl achterover! Dat bedoel ik nou, schat! Nu snap je het! (ok, nog wel op zaterdag om 16.00, maar dat maakt uiteindelijk ook niks uit.. )
Ik krijg zelf niets voor mijn verjaardag als ik er niet om vraag en met ons trouwen gok ik er ook niet om, we zijn in nov een jaar getrouwd en al 7 jaar samen maar ik maar me er niet druk om, als ik iets wil zeg ik het.
O nee dat herken ik gelukkig niet, snap jou gevoel dus ook wel.. Hier een man die inderdaad ook niet overloopt met verrassingen etc. Maar een bloemetje op z'n tijd, cadeautjes met verjaardag/kerst/Moederdag of en etentje als verrassing zit er hier echt wel in.. Cadeau's vraagt hij altijd wel wat ik wil want hij weet dan niets of is bang dat ik het toch niks vind maar goed hij denkt er zelf aan en dat is wat belangrijk is! Ik zou het inderdaad wel uitspreken want als ik naar mezelf kijk zou ik het echt erg vinden als mijn man dit niet meer zou doen, niet de waarde van de spullen maar gewoon het extra stukje aandacht, het gevoel bijzonder voor hem te zijn.. En waardeert jou man wel jou lieve dingetjes,of zegt hij daar niets van? Want als ik het zo lees ben je echt heel lief voor hem..
Ik herken je gevoel heel goed, mijn ex was net zo. Enige tip die ik je kan geven: Spreek het aub uit. En dan niet als een verwijt, maar meer vertel wat het met je doet, welk gevoel het je geeft. En "zo ben ik niet" tja...dan leer je maar anders te zijn. Een mens is nooit te oud om te leren en het komt jullie relatie echt ten goede dan Mijn huidige partner is attent van nature. Maar moet ook zeggen dat het een stukje opvoeding is als ik zijn kan van de familie zo bekijk
Mijn man zegt altijd dat ik te attent ben, naar iedereen. Ik vind dat niet, ik denk gewoon overal aan. Verjaardagen, trouwdagen, als er iets bijzonders is of gaat gebeuren. Ik stuur altijd kaartjes, koop kleine cadeautjes of laat iets weten. Hij zegt dan dat ik niet moet verwachten dat ik dat terug krijg, nee dat blijkt wel. Maar ik krijg gewoon nooit iets terug en dan bedoel ik niet alleen cadeau's. Ik kan ook niet zeggen dat onze relatie super geweldig loopt op dit moment. We zijn ook totaal verschillend. Hij is heel nuchter en Hollands, ik hou juist van dingen uitproberen, van nieuwe dingen. Bv ik koop wat lekkers, iets aparts...ipv de gebruikelijke m & m's, hij weigert het gewoon te proberen. Hij zegt dan; je weet wat ik lekker vindt. Hij staat niet open voor andere dingen. Met zijn verjaardag hadden we allebei vrij (ook weer mijn idee maar ok), maar de kinderen waren plots allebei ziek. Dus ipv een leuke dag met z'n tweetjes, zaten we de hele thuis met 2 kotsende kids. . De verjaardag vierden we sowieso in het weekend, dus dat was niet erg. Ik ben toen evengoed voor hem een gebakje gaan kopen wat hij lekker vond, hier hebben de kids een kaarsje ingestoken. Verder heb ik allemaal lekkere dingen gekocht. 's Avonds lekker hem verrast. De volgende dag was ik ziek , krijg ik te horen....dat hij zo'n shitleven heeft omdat hij voor de kids moet zorgen nu en op zijn verjaardag ook al zo'n rotdag had. Nou bedankt! :x Laten zei hij wel sorry, maar hij heeft het wel gezegd. Ik ben gewoon nog nooit verrast door hem, ik wil ook zo graag eens een ontbijtje als ik beneden kom dat alles klaar staat, warme croissantjes...heerlijk lijkt me dat! Dat is nooit!! Hij blijft gewoon net zo lang in bed liggen, de kids roepen dan en dan sta ik maar weer op. Dat doet best pijn. We hebben er vaker over gepraat, zelfs gezegd dat we elke maand iets doen, en om de beurt regelen we iets. Dat heeft hij nog nooit gedaan. Dus het zit niet goed nee.
Lieve meid, laat hem lezen wat je geschreven hebt hier, dus dit topic, misschien dat dan zijn ogen opengaan. Ik kan me heel goed voorstellen dat je verdrietig wordt hiervan. Een goede relatie is namelijk gelijkwaardig. Daar hoor je dingen in te geven...maar ook af en toe iets terug te krijgen.. Liefs!
Ik denk dat het niet gaat om of iemand van nature attent is of niet.. Het vervelende zit hem in het feit dat jij dingen wel voor hem doet, omdat je hem dat waard vindt. En omdat jij dat belangrijk vindt. Als jij naar hem toe aangegeven hebt dat het voor jou belangrijk is dat hij ook eens ergens aan denkt, dan is het zijn 'taak' om daar iets mee te doen. Als je om elkaar geeft dan hou je er rekening mee wat iemand anders z'n gevoelens zijn. Dus als hij weet dat jij er ongelukkig van wordt als hij niks regelt, dan zou hij dat aan moeten passen. Dan is 'ik ben niet zo' iets te makkelijk.. Als hij een vergadering heeft op z'n werk kan ie dat ook niet vergeten, dus niks mannen eigen om niet aan dingen te denken, je kan verjaardagen en trouwdagen enz. ook gewoon op een kalender zetten of in je telefoon met een alarm. Ben je niet zo? Jammer dan, dan kost het maar wat meer moeite, lijkt me dat je dat voor elkaar over moet hebben.. Ik krijg ook echt niet vaak een bosje bloemen ofzo, maar mijn man is wel attent gelukkig.. En die weet ook dat ik veel blijer word van een reep chocola, dus die ligt er wel regelmatig Ik zou het niet kunnen als ik dat zo lees van je hoor, respect voor jou.. Helemaal dat ie ook nog commentaar geeft als jij op zijn verjaardag nog gebak hebt geregeld enzo.. :x
Ik herken het gedeeltelijk. Verjaardag vergeet hij niet en probeert altijd wat leuks te bedenken om te kopen. Moederdag viel op mijn verjaardag, dus daar hebben we niet echt wat mee gedaan. Hij vindt moederdag en vaderdag ook onzin, dus zal in de toekomst waarschijnlijk ook niet veel gedaan worden. Gewoon een bloemetje komt niet vaak voor, denk in de bijna 10 jaar dat we saen zijn 2x of 3x. Uitjes bedacht ik vaak.........sinds de zwangerschap ben ik zo vergeetachtig, besluitloos en niet attent. Nu zijn we dus beide niet echt attent Snap je gevoel wel, heb ik ook een tijdje gehad. Maar nu ik zelf echt alles behalve attent ben, snap ik mijn mannetje wel. Denk dat er niets anders opzit dan het te accepteren en misschien zelf ook wat minder attent te worden.