Gelukkig heb ik ook wat meer begrip gehad. Ik zit al vanaf week 7 van mijn zwangerschap in de ziekte wet. De eerte maanden vanwege de misselijkheid ik kon echt niets meer binnen houden en van de medicijnen die ik voorgeschreven had gekregen werd ik erg suf. Toen de misselijkheid gelukkig over was kreeg ik last van bekkeninstabiliteit en ik werk in een kinderkleding winkel dus het is de hele dag staanen dat ging gewoon weg echt niet. Ik had ook een oproep gehad van de arboarts en die vond het zelf niet verstandig om aan het werk te gaan dus van hem kreeg ik gelukkig alle medewerking. Ik ben inmiddels bijna 29 weken en het gaat nu echt met de dag slechter in huis gaat het nog zonder krukken, maar buitens huis heb ik ze cht nodig als ik langerdan 20 min moet lopen, moet ik zelfs in de rolstoel. Ik krijg gelukkig heel veel begrip van mijn omgeving, manlief heeft nu nog vakantie, maar daarna heb ik echt hulp nodig, want ik heb een kleuter van 4,5 en een peuter van 2 en dat gaat alleen niet lukken. Ik zie heel erg op tegen de komende weken, ik wil het liefst alles zelf doen, maar dat gaat echt niet. Allemaal veel sterkte
hier is de onbegrip er nog steeds ik ben vanochtend bij de bedrijfarts geweest en zij ziet geen redenen om mij thuis te laten terwijl het juist alleen maar slechter gaat.ga zo de vakbond bellen wat ik nog kan doen want ik ga echt geen verlof uren meer inleveren terwijl ik 100% ziek sta gemeld.