Hoi iedereen, ik loop tegen een hoop onbegrip aan en heb inmiddels een enorm schuld gevoel. ik ben nu bijna 24 weken en ik heb al sinds vroeg in de zwangerschap bekken en rugklachten. 3 weken geleden heb ik bij mijn manager aan geven dat ik halve dagen wil draaien . Dat heb ik voorelkaar met veel pijn en moeite ...nu is het lastig voor onze planning om het rooster zo in te vullen dat snap ik . En Mn collega's vinden het vervelend dat er maar 1 werkplek / taak is die ik nog kan uitvoeren zonder mijzelf over te belasten... ik hoor het gemopper en zie de blikken en snap het echt wel vanuit hun stand punt. Maar Hou het niet vol. Ik lig huilend in bed van de pijn als ik me wil draaien of op moet staan. Ik weet overdag niet of ik wil zitten staan lopen of liggen . En nu vroeg Mn manager of ik toch echt niet hele dagen kan draaien ... nee sorry .. sorry sorry. Ik ben bang dat ik zelfs dit niet heel lang volhoud. Ik voel me echt niet fijn op Mn werk , ik vind het zo vervelend dat ik niet mee kan doen meer. Hoe gaan jullie met evt schuld gevoel om? Ik weet dat het niet anders is maar ben bijna op t punt toch maar hun zin te geven om van dat rot gevoel af te zijn.
Tja, de gezondheid van je baby en van jou gaat voor. Dat moet een manager ook weten. Hij moet jullie zelfs beschermen tegen overbelasting! Is er een arts met wie je kan gaan praten? Als je arts je rust voorschrijft zullen ze zich daar toch aan moeten houden. Dat er gaten in het rooster vallen is niet jouw probleem. Van collega's zou ik niks aantrekken, maar jezus, wat een onbegrip! Werken er geen mensen met kinderen op jouw afdeling?
Ik neem aan dat je nu deels in ziektewet zit? Wat zegt de bedrijfsarts? Mijn ervaring is dat deze voorzichtig zijn met zwangere vrouwen en als jij zegt dat het niet gaat dan is dat voldoende (eventueel kan een bedrijfsarts met jouw toestemming ook informeren bij VK of fysio oid). Zwangerschap is geen ziekte, nee, maar je kunt er (behoorlijk) arbeidsongeschikt van raken, zonder dat je daar zelf invloed op hebt. Het is zoals het is. Als je nu huilend in bed ligt van de pijn (rug/bekken) dan moet je eigenlijk (nu in ieder geval) helemaal stoppen met je werk als je het mij vraagt, die pijn is een teken van overbelasting en rusten is echt heel belangrijk. Je bent pas 24 wkn, je hebt nog een hele tijd te gaan waarbij de belasting op je rug/bekken alleen nog maar meer gaat worden! Heb je al een (goede) bekkenfysio? Die zal als het goed is ook gericht advies geven. Jammer dat je geen begrip van je collega's krijgt, maar je bent ziek door zwangerschap, wat betekent dat het UWV je werkgever compenseert voor de uren die je niet kunt draaien. Met de bedoeling dat dan iemand anders betaald kan worden voor jouw werk, zodat het werk wel gedaan wordt zonder dat collega's er last van hebben. Als ze dan al boos willen zijn, zouden ze naar management moeten kijken . Het schuldgevoel is wel rot, dat weet ik, maar nogmaals, hier heb je geen invloed op. Sommige mensen gaan fluitend door een zwangerschap, andere mensen zijn 9 maanden vreselijk beroerd. En daar kan niemand wat aan doen. Dat overkomt je. Wat ik mezelf altijd voorhield: ik kan maar 1 keer dit kindje dragen, daarna kan ik nog 30-40 jaar werken . Die maanden kunnen dus echt wel gemist worden. Sterkte! En vooral niet luisteren naar je manager!!!
Hoi, dankje voor je reactie . Ik ben al bij de bedrijfs arts geweest en die heeft mondeling mij ondersteund en gelijk gegeven en zelfs advies mbt werk maar dit is noot in het rapport gezet naar de manager toe... dus die ziet aan de hand van dat rapport niet in dat het nodig is. Ik heb twee collega's met jonge kinderen , Die begrijpen het wel maar de collega's die zelf geen kinderen hebben of ze zijn het huis uit . Die doen moeilijk inderdaad . Ik moet aan die kleine denken die gaat voor. Dat besef ik echt wel. ik blijf ook wel thuis hoor die 50 % tis gewoon een rot gevoel wat ik niet weg krijg. Ik heb een hele fijne bekken therapeut nu dus ik doe er alles aan om mobiel te blijven ook met zwemmen en oefeningen. Kache: je hebt helemaal gelijk. Ik kan dit wonder maar 1 keer mee maken en dan moet ik idd nog 30 jaar werken . Als het verkeerd zou gaan voel ik me alleen maar schuldig naar hem toe . Thanx Is heel fijn deze reacties te lezen en te weten dat ik niet gek ben
Jemig wat vervelend. Ik heb mij na 25 weken volledig ziek moeten melden op mijn afstudeerstage. Daar was ook weinig begrip. Ik heb mij daar zo rot om gevoeld maar ik kon niet meer. Laat de bedrijfsarts het op papier zetten en meld je desnoods volledig ziek. Bi is zó ellendig en je moet nog zo lang. Sterkte!
Wat vervelend zeg, je voelt je al rot genoeg en dan krijg je dit er nog bij. Ik zou bellen met de bedrijfarts om te vragen of deze het zwart op wit kan doorzetten naar jou manager. Ik ken de situatie helaas wel, ik had al vroeg in de zwangerschap last van bekkenpijn, daarna sliep ik ook nog slecht door de jeuk en ben ik ook naar een bekkenbodemfysio gegaan en een fitnessbal meegenomen naar mijn werk, toen ik bij 30 weken zwangerschap huilend aan de directeur vroeg of ik alsjeblieft 24 uur mocht werken in plaats van 32 kreeg ik als antwoord of ik al wist dat mijn collega Mark ging emigreren?!
Als het 50 procent indelen zo moeilijk is, moeten ze je maar helemaal de ziektewet insturen en therapeutisch laten werken. Dan kunnen ze met het geld van het UWV een nieuweling volle dagen laten werken. Ik heb op mijn werk geen collega's met kinderen, maar die zullen zich zelfs niet zo gedragen als jouw collega's. Ondanks dat dat ook nog eens bijna allemaal mannen zijn. Of kan het zo zijn dat je het zelf wat 'slechter' in ziet, of wordt er daadwerkelijk wat lulligs gezegd?
Eens met mmmrolmops, dan moeten ze je gewoon 100% de ziektewet in sturen en op therapeutische basis laten werken. En niet toegeven, dat ze het lekker uitzoeken. Kindje en jij zelf gaan voor. Werk is maar werk.